"Kiminle konuştuğunuzu biliyorsunuz umarım."
"Kimdiniz beyefendi! Kimdiniz?"
"Yüzbaşı Kuzey Akar." dediğinde olduğum yerde buz kesmiştim.
[Kurguda ki, kişiler ve karakterler hayal ürünüdür. İlk kitabım olduğundan dolayı sadece eğlencesine okuyun. Kl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biraz ağlamalı etmeli, ama çok uzun bir bölümmm.
SON BÖLÜM
Bunu diyeceğim aklıma gelmezdi.
Buyrun bölüme,
İki hafta sonra,
"Hazır mısın?" Derin bir nefes alarak ona baktım, hazır mıydım? Bilmiyorum. Kendimi gergin hissediyordum.
Bugün bayramın birinci günüydü, bayram zamanı tanışmak istemiştik. Hem daha samimi olur diye düşünmüştük.
Üzerime dizlerimin biraz üzerinde olan beyaz bir elbise, üzerinde de sarı kiraz desenleri olan bir elbise giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özellikle bu elbiseyi Kuzey gitmemi çok istemişti, Kiraz desenlerinin beni yansıttığından bahsetmişti. Kuzey'in annesi ve babası yazlık denilebilecek bir evde oturuyordu. Kendilerine ait bir arsaları vardı, ayrıca Kuzey'in bir de ablası vardı. O da evlenmişti ve bugün onunda oraya geleceğinden bahsetmişti. Yani onunla da tanışacaktım.
"Sanırım.. hazırım." Diye mırıldandım, gözlerimi aynaya çevirdim. Turuncu saçlarımı kapartmış, kahküllerimi yan tarafa çekmiştim. Çok az bir makyaj yapmıştım. Sonuçta ailesinin beni çok süslü bir kız olarak görmesini istemezdim.
Boynuna ufak bir pusula kolyesi takmıştım. Ve bu pusula Kuzey yönünü gösteriyordu. Kuzey bana hediye olarak almıştı.
Kuzey bana yaklaşıp ellerimi tuttu, o da üzerine şık bir gömlek ve bir pantolon giymişti. Koluna bir saat takmış ve saçlarına tarz vermişti. Ben onun karışık saçlarını daha çok sevsemde..
"Bir şey olmayacak.." diye mırıldandı bana bakarak, "Seni kabul edeceklerine adım gibi eminim.." diye devam etti.
"O değil de.." diye mırıldandım, "Bir görümcem olacak.." yüzümü buruşturdum.
Ufak bir kahkaha attı, "Korkma, ablamın öyle huyları vardır ama seni sevecektir." Gülümseyerek elimi tuttu. Kapıdan çıktık.
Lojmanda ki günden sonra Kuzey, bizim evde kalmaya başlamıştı.
