Değişik | Barış Alper Yılmaz • TAMAMLANDI

0.4

Bölüm Şarkısı: Fettah Can- Boş Bardak

iyi Okumalar 🖤

..

Yüzümdeki gülümsemeyi silmeden İdili dinlemeye devam ettim balkonuma kurulmuş keyif içinde debelenmekle meşgulken.

" Ben de bilemedim ne yapacağımı Efeyi aradım canım. Sağ olsun o da geldi hemen halletti."

Kaşlarım benden bağımsız havalandığında dudaklarımı ıslattım yavaşça.

" Sesin gitti de canım, ne zaman demiştin duyamadım?"

" 3-4 gün önce. Senin evi tuttuğun gecenin sabahı işte canım."

Benim ona yazıp, meşgul olduğu yanıtını aldığım gün?

Yavaşça boğazımı temizleyerek olduğum yerde dikleştim.

" Anladım. Kalan eşyaları halletmem gerekte benim, yarın görüşürüz okulda."

" Kolay gelsin sana aşkım." zorla gülümseyerek çağrıyı sonlandırdım.

İçimdeki manasız hissin yanı sıra aklıma birden Barışın soyledikleri dolmuştu.

Yok canım.

Hemen sen de Nazlı. Şu çocuğun aklıma girmesine izin verme, karıştıramaz kafanı senin. Eğleniyor kendince.

İnsan arkadaşı için böyle şeyler düşünür mü ? Ne kadar ayıp yaptığın.

Kendi kendime kızarak oturduğum yerden kalkıp mutfağa gittim.

Kafamdaki saçma sapan şeyleri silip atmak için malzemeleri çıkarıp ani bir kararla kurabiye yapmaya başladım.

..

Meyve suyundan bir yudum daha alıp ayaklandım ve düz bir servis tabağına yeni pişmiş sıcak kurabiyelerden doldurdum.

Kokmuştur şimdi ayıp olur ne olursa olsun. Karşı komşum olsa ona verirdim, ama maalesef yok ve bu pay Barışa düşüyordu. Evde pişen komşuya gitmezse hak görülür üstünde derdi babannem. Ne yapayım?

Kenardaki peçete rulosundan iki yaprak yırtıp tabağın üstüne örttüm ve masaya bıraktım.

Üstümdeki pijamalari değiştirmek için odaya dönecekken ise duraksadım salonun ortasında.

Vazgeçtim.

Küstaha hazırlanacak değildim bence.

Sadece dağınık saçlarımı düzeltip üstüme bir hırka taktım. Apartman boşluğu rüzgarlı oluyordu hep. Anahtarımı, telefonumu ve kurabiye dolu tabağı elime alarak evden çıkıp üst kata Barışın kapısına gittim.

Derin bir nefes alıp olası tüm seneryolara kendimi hazırlamışken kapıyı çaldığımda herhangi bir yanıt alamamıştım. Belki duymamıştır diye zili çalıp beklemeye devam ettim ama yoktu sanırım.

Ben geldim yok, nasip değilmiş diyerek eve dönmek için bir adım atsam da tek adım sürmüştü bu düşüncem.

Kurabiye tabağını yere kapısının eşiğine bıraktım ve aşağı evime geri döndüm.

Bir tabağa kalan kurabiyeleri doldurup hızlıca bir kahve yaptığımda yarım bıraktığım diziyi bitirmemek için hiç bir engel yoktu.

..