Değişik | Barış Alper Yılmaz

0.8

İyi Okumalar🖤

..

2 Gün sonra

" Gerçekten iki günlüğüne mi geldiniz anne.." Üzgün sesime karşı kollarını başıma sarıp saçlarım arasına öpücük bıraktı.

" İş güç bekliyor annecim. Biliyorsun. Hem sen de gelirsin fırsat buldukça, Gelirsiniz yani." İkimizi ifade etmesiyle barışa döndüm.

Anneme bakıp gülümsedi.

" İnşallah,"

Bak sen, öyle miymiş Barış?

Kendi kendime gülüp ilerde uzak bekleyen babama yürüdüm ve son defa kollarımı beline doladım.

" Her kararımda ne olursa olsun bazen önümde kalkan, bazen arkamda duvar, bazense yanımda destek eli olduğun için teşekkür ederim baba.. Seni çok seviyorum."

Kolları arasında oluşum ağlamamı arttırırken O da sırtımı sıvazlıyordu.

" Bende seni seviyorum güzel kızım benim.. Bu zamana kadar bir kere olsun başımı öne eğmedin.. Eğsen de kabulümdür ama sen yine de yapmazsın tabi." Sona doğru sesinin büründüğü alaylı ton ağlamamı durdurmak içindi biliyordum ama başaramadı ve daha fazla ağlamaya başladım.

" Ağlama Nazlı'm benim, Nazlı kızım.."

Ağlamam asla durmazken zar zor onlardan ayrıldığımda Barış tam arkamda bekliyordu.

" İyi yolculuklar." Babam başını salladı ve koluna vurdu iki defa.

" Teşekkür ederiz her şey için. Trabzon'a da bekleriz. "

" Tabi, inşallah. " Buda dünden razı her şeye inşallah masallah.

Gözlerimi koluma silip gidislerini izledim.

Ağlamam babamın son defa dönüp el sallamasıyla kesinlikle daha da artmıştı.

" Ağlama Nazlı kız. Bak gidemiyorlar akılları sende kalıyor."

Başımı salladım. Doğru söylüyordu. Yüzümde ki gülümseyle el salladım onlara.

Ve gittiler bu defa.

İki günde olsa insan alışıyordu işte.

" Bitti ha," başımı salladım yavaşça.

" Bitti.. Sağol Barış. "

" hallettik işte. İçleri rahat etti en azından. E tabi benim gibi adamı gördüler." yine kendini övme moduna geçmişken daha fazla bir şey söylemedim.

" Gidiyorum ben."

" Görüşürüz." İnsan bir sorar nereye, bırakayım mı diye. Ayı ya.

Göz devirip etrafa bakındım. Taksi geçerse benim için daha iyiydi.

Canım babam sayesinde döke saça harcıyordum paramı..

Oflayarak saçlarımı geriye savurdum Ve Barışa baktım.

" Sen nereye?"

" İdmana, Gelcen mi?"

" Ay of sormadım bir şey. " Onu orda bırakıp hızlı adımlarla uzaklaşırken sinirlenmiştim.

İki gün bana yardımcı oldu anneme babama karşı çok iyi oldu diye değiştiğini düşünmek saçmalıktı zaten. Hali hazırda hep aynı olacaktı.

Sinirlenmemek için düşünmemem lazımdı ve bu yüzden kulaklıklarımı taktım kulağıma.

Güzel bir şarkı ve playlisti oynatmaya aldığımda kendimi çok daha iyi hissediyordum.

..

Barış: Beceriksiz

Barış: Baksana bir.

Nazlı: Buyur?

Barış: Bak bak nasıl da kabullenmiş aferin sana hep böyle ol.

Nazlı: Allah'ım nerden buldum bu evi de geldim taşındım yarabbim.

Barış : Şükret böyle hep.

Barış: Neyse

Barış: Maç için bilet var

Barış: Gelmek ister misin?

Nazlı: Ne maçı?

Barış: Boks

Nazlı: Ha?

Barış: Sen daha yeni uyanmışsın diyeceğim de uyku hali değil her zaman ki halin

Barış: Ne maçı olabilir Allah aşkına?

Nazlı: He galatasaray maçına davet ediyorsun beni.

Barış: G büyük yalnız.

Barış: Bilet var işte, gelmek istersen diye sorayım dedim. Yade de gelecek. Haberin vardır senin kesin.

Nazlı: Evet söylemişti.

Nazlı: Davet ettiğin için teşekkür ederim.

Barış: Maksat sevap olsun, evde boş boş oturuyorsun biraz sosyalles.

Nazlı: Ne kadar da düşüncelisin🥺

Nazlı: Hangi gün, kaçta?

Barış: Pazar 7.

Nazlı: Gelmeye çalışacağım.

Barış: Sanki çok mesgulsun, gelmeye çalışacakmış

Nazlı: Sanane ya

Nazlı: Of neyse tamam.

Nazlı: Son bir şey sorayım sonra gideceğim.

Barış: Gönder bakayım ne gelecek.

Nazlı: Efeyle gelsem sorun olur mu?

✓✓ Görüldü

Nazlı: Tamam aldım cevabımı sadece soruydu.

Barış: Güzel.

Nazlı: Tamam.

Barış: Peki.

✓✓ Görüldü

..

Barış, annem? Hayırdır albfoabdkah

E bir daha ki bölüm aldatılma şarkıları hazır olsun madeeemm