İNCİ TANESİ

16.

Carol'un çay partisi beklediğimden de iyi geçiyordu ama artık sıkılmaya başlıyordum. Tüm gün sadece oturup bir şeyler yiyip konuşacak mıydık gerçekten?

Bana iltifat eden gümüş saçlı kadının adı Gloria, Gloria Brown. Beline kadar gelen uzun gümüş saçları vardı ve çok güzel masmavi gözleri, tıpkı bir meleği andıracak kadar güzel gözüküyordu. Sanırım burada gözüme iyi gelen tek kişi oydu. İlk sohbetimizde elbiseme iltifat etmişti. Bunu kötü niyetinden dolayı söylediğini zannediyordum ama birlikte sohbet etmeye başladığımızda samimi ve eğlenceli bir kadın olduğunu düşünmeye başlamıştım.

Çok fazla konuşmuyor ve çok hanımefendi bir kadın. Benim aksime tabi ki ben istesem de böyle olamazdım.

"Leydi Diana peki çocuklar nasıl Onlarla iyi vakit geçiriyor musunuz?"

Bir anda sorduğu soru afallamama sebep olmuştu. Bazen Elina ve Hectorun gerçek anneleri olmasam da üvey anneleri olduğunu unutuyordum.

"Gayet iyiler leydim. Eskisinden daha samimiyiz diye düşünüyorum. Ama onlarında fikrini merak etmiyor da değilim."

Bu sözlerime karşılık hafifce gülümsedi.

"İsterseniz çocuklarla benim küçük erkek kardeşimi yani jack'i tanıştırabiliriz. Hem yaşlarında yakın eminim iyi anlaşacaklardır."

Dedi gülümseyerek.

"Sizden küçük bir tane daha mı var?"

Dedim şaşırarak. Böyle bir güzellikten 1 tane olması yazık olurdu zaten. Gloria bu tavrıma hafif şaşırsa da hemen kendini toparladı ve başını onaylarcasına öne eğdi. Kendimi düzelterek konuşmaya devam etti.

"Aslında bunu biliyor olmanız lazımdı ama sanırım bayadır aynı ortamda bulunmadığımız için unuttunuz leydim. Sorun değil."

Dedi. Demek ki Diana ve Gloria eskiden beri tanışıyorlardı ama bu arkadaşlık gibi bir şey değildi aynı eve gelen misafir gibiydi, gittiğinde yolda görsem selam vermeyeceğim türden bir tanışmaydı sadece.

"Ah evet. Özür dilerim leydim kafam biraz karışık olduğu için unutmuşum."

Dedim çekinerek. Bazen sözlerimi hiç düşünmeden söylüyorum ve bunu başka bir bedende yapmak hiç de istemeyeceğim sonuçlara yol açabilirdi.

"Özür dilemeyin lütfen leydim. Bazen bana da oluyor."

Dedi ve çayından bir yudum alarak bahçeyi izlemeye daldı. Gloria ile diğer kadınların yanından biraz uzaklaşmak adına çay partisinin biraz uzağında 2 kişilik bir masa vardı. Bizde daha rahat olmak adına leydiler den izin isteyerek oraya gittik. Burası oradaki kötü havadan bin kat daha güzeldi.

Sanırım 1-2 saattir buradaydım ve çocukları çok özlemiştim. Gloriaya ayıp olmasın diye de kalkamıyordum. Gerçekten daha ne kadar burada olmamız gerekiyordu? Düşüncelerimin verdiği bıkkınlıkla farketmeden iç çektim.

"Sıkılmışa benziyorsunuz leydim."

Gloria halimden anlamış ki bu soruyu soruyordu ona yalan söylemek istemediğim için başımı onaylarcasına salladım. Dudaklarından küçük bir kahkaha firar etti. Sanırım bu tavrım hoşuna gitmişti.

"Bende sizden farksız değilim leydim lütfen çekinmeyin. Dilerseniz artık kalksak iyi olur. Tüm gün oturmak bana da iyi gelmiyor."

Dedi ve benim cevabımı beklemeye başladı bende uzatmak istemediğim için oturduğum sandalyeden kalktım oda benim izimden gelerek kalktığında diğer leydilerin yanına gittik.

Carolun yanına geldiğimizde diğer kadınlarla koyu bir sohbete daldıklarını gördüm.

"Leydi Carol bu güzel davet için teşekkür ederiz ama izninizle artık ayrılmamız gerekiyor."

Dedim en samimi gülümsememi gözler önüne sererek.

"Ama leydim biraz daha kalsaydınız."

Dedi üzülerek. Ulan kadın 2 saattir burada oturmaktan şiştik daha ne kadar kalayım. İmden ettiğim küfürleri durdurmak adına cevap verdim.

"Bence bugünlük bu kadar yeterli hem çocuklarda sarayda beni özlemişlerdir onlar uyanmadan gelmiştim."

Dememle bazı kadınların aralarında gülüşmesi bir oldu.

"Komik olan nedir?"

Soruyu soran kişiye baktığımda bunu Glorianın söylediğini duymak beni şaşırtmıştı. Bir bakıma beni savunmuş oluyordu. Bu kadınlarda biliyordu çocukların Dianayı sevmediğini. Ama bu 1 ay öncedeydi. Artık ben buradaydım.

Glorianın söylediğiyle kadınlar kendi aralarında konuştuğu bir şaka hakkında gülüştüklerini söylediler.

Daha fazla uzatmaya gerek kalmadan Caroldan izin istedikten sonra at arabalarının olduğu yere geldik. Carol eşlik etmek istedi ama buna gerek olmadığını söyleyip reddettik. Arabaya yaslanmış olan Josefi görmemle içime bir sus serpilmişti. Tanıdığım yüzleri görmek bana her zaman huzur vermiştir.  

Son olarak Gloria ile vedalaştıktan sonra evin yolunu tuttuk. Yaklaşık olarak 1 saatte eve varmıştık ve ben artık odama gidip uyumak istiyordum. Çok bir şey yapmasam da insanın evi gibisi yoktu. Ne kadar da olsa gerçek Diana olmasam da 1 aydır bu novelin içindeydim. Ve buraya alışmaya başlıyordum. Gün içinde çocuklarla vakit geçiriyordum ve William ile aramı düzeltmeye çalışıyordum. 

En sonunda araba durduğunda sarayın girişinde duruyordum yavaş adımlarla içeri girdim. Bahçeye bakındığımda kimsenin olmadığını gördüm. Tahminimce saat 4 de geliyordu ve bu saatlerde dışarıda oluyorlardı. Sarayın içine girdiğimde beni başka bir hizmetçi karşıladı ve içeri geçtim. Çok geçmeden Julia yanıma gelmişti bile.

"Leydim kaç saattir yoktunuz merak etmeye başlamıştım. Umarım güzel vakit geçirmişsinizdir."

Julianın özlemle baktığı gözlerine baktım gerçekten sadece 3 saattir yoktum ve beni bu kadar özlemiş miydi 

"Güzel vakit geçirdim ama çocuklar nerede?"

"Onlar odalarındalar leydim bugün yemek haricinde hiç çıkmadılar dışarı. Sanırım canları istemedi."

Julianın dedikleri ardından ilk iş onların odalarına çıkmaya karar vermiştim. Uyku biraz daha bekleyebilirdi. Sonunda çocukların odalarının önüne gelmiştik. Kapıyı hafifçe tıklattım ve cevap beklemeden içeri girdim. Kapıyı açmamla  Hectorun yatağında, Elina ortada, Hector sağ tarafta ve William ise Elinanın sol tarafında yatağın başlığına sırtlarını dayamış oturuyorlardı. Williamın elinde hikaye kitabına benzer ince bir kitap vardı. Kapıyı açmamla hepsinin gözleri bana dönmüştü. İlk konuşan kişi Hector olmuştu.

"Leydim gelmişsiniz umarım keyifli vakit geçirmişsinizdir. "

dedi heyecanla. Hectorun bu heyecanı beni de sevindirmişti. William kalkmak için bacaklarını örten battaniyeyi üzerinden çektiğinde ellerimi durması için biran da havaya kaldırdım.

"Kalkmana gerek yok birazdan gideceğim zaten."

dedim ve bir an durmasına sebep oldum. Ben geldiğim için çocuklarıyla şuan olduğu durumdan uzaklaşmasını istemiyordum.

"Ama leydim daha yeni geldiniz."

dedi Elina hayal kırıklığına uğrayan bakışlarla. Sanırım beni özlemişti. Aslında sadece 3 4 saattir yoktum ama beni özleyeceklerini düşünmemiştim.

--------------------------------------

-BÖLÜM SONU-

🎀Yeni bölümü 10 oydan sonra atacağım🎀