A mandatory love (1st Generation)

chapter 27

Sunod sunod ang ginawa kong pag-inom ng alak Iniisip ko parin hanggang ngayon ang sinabi ni chen na hindi man lamang siya nasaktan sa nalaman niyang patay na ang anak namin.

"Bullsh*t! Tang ina! Tang ina! Bakit ganon dude? Ako ang nagdudusa mag isa! An anak namin! Patay na. Ganon naba ako ka walang kwentang ama! Nabuhay ako kahit ipinangako kong handa akong mamatay para sa kanila"

Hinaplos ni warren ang likod ko. "Hindi lang ikaw ang namomoblema, ang buhay ay sadyang puno ng problema dude. Don't worry about that. You can find a girl who loves you so much."

"No! Ilove chen! Babawi ako sa kan'ya ayun ang pangako ko....pero hindi na niya ako makilala warren!"

Napayuko si warren dahil sa pinagsasasabi ko. Sadyang na ang pagkatao ko. Puno nako ng pagtitiis.

"Kasasabi ko lang sayo nung nakaraan. And i'm not wrong right? There's a time that make you two meet again."

Napahampas ako ng malakas sa lamesa. Hindi ko alam ang pwede kong gawin dahil sobrang sakit ng nararamdaman ko.

Kailan ko kaya siya makakausap? Hindi ko 'ata matanggap ang sinabi ni chen....our child is died because of happen last two months.

Nang makabalik ako sa opisina namin ay nakaupo lang ako sa sweevel chair. Dumating ang bago kong secretary. "Ser dito nalang po ba?" Sabay turo niya sa lamesa.

Pinapapatong ko nalang kase ang papel sa ibabaw ng lamesa. "Oo diyan nalang ms. Mar---"

"No...you can call me mr. Chen" aniya niya.

Napalunok ako sa sinabi niya. Gusto niyang tawagin ko siyang ms.  chen. "Yes, chen. Para naman din siyang name diba?" Dagdagpa niya.

Niluwagan ko ang necktie ko at nagsalita. "Ok fine chen, go and do everthing you need."

"Wala napo kayong iuutos? I'm your new secretary, ang gampanin ko ay nasasayo ...hindi napo nila ako pwedeng utusan dahil sayo na ako magsisilbi,"

"I can do it on my own...,please go!" Hindi ko na napigilan at hinampas ang kamay sa lamesa kasabay ng padabog na paglayo sa kan'ya. 

Napaatras siya dahil sa ginawa ko. "Ayoko ng makulit," mahinhin kong bulong. Hindi ko gustong sigawan siya pero parang na paparanoid na ako.

"Sorry ser." Yumuko siya bilang paghingi ng tawad. Umalis siya na parang nanginginig ang tuhod.

Huminga ako ng malalim at sinuklay ang buhok. I don't understand why I'm so angry, there's only one reason I know, and it's because chen.

I'm  glad to see her again, but i'm not glad to what she said before.

Napakamot ako sa ulo. Agad kong kinuha ang gamot ko at ininom. Ayokong atakihin na naman ako ng pabago bago kong emosyon. Inilapag ko ang kamay sa lamesa at nakita ko ang isang bagay na inilahad sakin ni chen nung nag usap usap kami ng mga magulang namin.

Tinanggal ko sa pagkakasuot sa daliri ang singsing. Tinitigan ko lang 'yon ng sobrang tagal. I want to be her, gusto kong bumawi sa lahat ng kasalanan ko.

I want to love her again, I want to be with her again.I want to make her feel my shortcomings.I want to make her feel that I love her.And what I want most is to be with her until old age.

Kung kailangan kong magpakabunggo sa isang malaking sasakyan ay gagawin ko kahit buhay ko ang kapalit. Atleast mamamatay ako ng masaya at napatawad na niya.

Dumating ang daddy ko at pinagsabihan na naman ako. "Jake! Why did you always shouting your secretary! Respect her! Jake...'yun lang din ang kailangan niya. Teka?.......dahil bato kay chen na ex wife mo? Hindi mo parin matanggap noh?"

Ayoko siyang marinig. "Owww that's because of you too..."

"Can you shut up? The secretary you chose for me is not helpful persom and then you  scolded  me? And dad, remember Everything that happened is because of you, isn't it because you are selfish? You lead the condition, you take control of what you have to share? You want to be yourself, has only,  don't you? And because of that, Chen and I's son is dead."

Malakas na sapak ang ginawa niya sakin. Napahawak ako sa panga dahil sa sakit nito. I smirked.

"Yes, i'm selfish. Pero pinagdamutan ba kita jake? Diba hindi? Kwhit ganoon inisip ko ang kapakanan mo...and what? Namatay ang anak niyo? Ang akala ko ba ay ang silang dal'wa?"

"Chen is still alive while our son is already dead. At ang masaklap pa ay nawalan siya ng paki sa pagkamatay ng anak namin dahil sa amnesia niya dad, ultimo ako hindi niya na  kilala."

"You know what jake? Pinagsisihan ko ang mga masasaklap kong ginawa. Humihingi ako ng tawad. At pumunta kang clinic para magamot yang sugat mo."

"Pasa lang ito. An bilis lumabas ng ube sa balat ko.....your too strong dad, ang sakit mo manapak." Aniko sabay hawak sa panga.

"Basta, humingi ka ng tawad kay marie, she need your respectful. As your secretary jake."

"Ok i would do..."

Buti at napakalma ako. Alam kong  mali ang ginawa ko. Tama ang sinabi ni marie na tungkulin niya gagampanan niya. Pero talagang nakakairita ang utak ko dahil sa pabago bago ako.

Paranoid of that girl.

---

Lumipas ang dal'wang araw ay hindi ko nakita si marie. Siguro ay malaki ang takot sakin ng babae dahil sa ginawa ko. Kasalanan na din niya 'yon.

"Ok we will continue this meeting tomorrow."nagsitayuan sila at naiwan kami ni papa rito sa loob.

"Maiwan muna kita." Bulong niya. Iniwan na din niya ako.

Akmang lalabas na rin ako ay may pumasok, si marie.

Hindi ko alam pero parang nauutal ako. "C-chen, este ms. Chen, what are you doing here?"

"I want to talk to you personally. Hindi ko kayang kausapin ka ng pa text or call."

Naging seryoso ako sa naging tono niya. Parang may hindi siya magandang sasabihin.

"But before that, i'm sorry for what i did before, marie." Aniko.

She smiled on me.

"It's ok ser. Ahmmm.......alam ko na po ser kung bakit ayaw niyo akong tatawaging chen, sinabi na sakin ng daddy niyo ang dahilan. I understand that....ako rin po, namatayan ng anak."

I can't believe na sa ganyang itsura niya ay may anak na siya. May kung ano akong naramdaman. Ang sakit.

"I'm reallyy sorry if i shout you. I can make your feel better, gusto mo igala kita?" Yaya ko.

"Hindi na po....mag tratrabaho nalang ako."

Tumango ako sa sinabi niya.

Napahinto ako ng may tumawag sakin.