"Imee sobrang saya ko ng makilala kita. Hindi mo alam kung gaano ako kasaya na ngayon ay asawa na kita. I love you with all my heart masaya na akong meron ka sa buhay ko. Yung baby bonus nalang yun pag bigyan tayo. Don't be little yourself marami pang paraan para magkababy tayo. Walang mababago. Mahal kita ngayon at mas mamahalin pa kita sa susunod na mga bukas."
Yumakap nalang siya kay kuya
" Rod kahit alam ko na ang lahat? "
Alam namin na darating na rin ang araw na ito pero hindi namin maiwasang magulat sa tanong niya.
" Alam ko na ang lahat "
" naalala ko na ang lahat Rod "
" Ilang linggo ko ng dinidibdib ito. Bakit hindi niyo sinabi saakin? " mas lumalakas ang pag iyak niya
"Manang-"
"Nung araw na nagtanong ako sainyo wala kayong sinagot saakin. Yun yung araw na takot na takot akong malaman ang katotohanan kahit nasa harap ko na ang lahat. Nandidiri ako sa sarili ko-"
"babe-"
"Rod sobra akong nandidiri sa sarili ko. Bakit ba nangyari saakin ito. Maybe the baby before is my karma kaya kami na accidente dahil sa kagagahan ko"
Niyakap ko nalang si Manang
"Manang its not your fault, its no one's fault. Walang my gustong mangyari ito."
"pero ako yung dahilan bakit ka nasasaktan noon-"
"its my fault kasi hindi ako nagsalita. Wala kang kasalanan"
"Rod sorry, sorry hindi ko sinasabi sayo nahihirapan kasi akong tanggapin. Natatakot akong mandiri ka saakin. I'm sorry, tatanggapin ko kung iiwan mo ko pero sana huwag biglaan kahit--"
"I will not leave you Imee I will never leave you."
"pero-"
"shhh tanggap kita kahit ano kapa man. Don't be little yourself mahal ko. That was in the past. Nakaraan mo na yun at tanggap kita. Mas importante ang ngayon at ang susunod na mga bukas. Hinding hindi kita iiwan"
"I love you so much babe please don't get tired of me"
"I will never get tired of you. Sobra kitang mahal para ma pagod"
"thank you so much"
Nakayakap lang siya kay kuya
"where - where is the baby?" mahinang tanong niya
Na patingin nalang ako kay Greggy
"I want to see my baby please" halos pabulong na sabi niya
Na patingin nalang ako kay kuya
Tumango nalang siya
"Rod please bring me to my baby" Manang
"Yes babe pupuntahan natin siya" niyakap nalang siya ni kuya
Ako na nag abot kay Greggy ng susi ng sasakyan na gagamitin namin
Walang tigil sa pag iyak si Manang habang papunta kaming sementeryo
Dumeretso na kami sa museleo ng pamilya
Hinawakan ko nalang kabilang kamay ni Manang. Dinala ko siya sa harap
"Greggy Araneta Jr"
"Manang this is your baby boy" nasabi ko nalang
"Greggy Araneta Jr.?"
Na patingin siya kay Greggy
Napayuko nalang si Greggy
"why did you name him after you?" Manang
"Manang labas na muna ako" nasabi ko nalang
"Babe talk to him in proper way please just call me when you need something nasa labas lang kami" Kuya
Imee Pov.
" why did you name him after you?"
"Imee-"
"why did you do that?" humahagulgul na sbai ko
"All those time, you treated us like a trash" mas lalo pa akong naiyak
"I'm sorry Imee - -"
"Sana sinabi mo nalang noon na si Irene pala, sana nung una mo palang nakita na kapatid ko si Irene sana sinabi mo na agad. Sana hindi na ako umasa pa"
"Sorry -"
"greggy bumalik nanaman lahat ng masasakit na nangyari nung nakaraan. Sana hindi na bumalik ala ala ko." niyakap naman niya ako
"Alam kong hindi maibabalik ng sorry ko ang nakaraan"
"Hindi talaga, Greggy hindi na babalik yung anak ko"
"Alam mo ba mas nasasaktan akong nalaman na pinangalan mo pa talaga sayo ang bata where in fact wala ka naman talaga pake saaming dalawa"
"I'm sorry Imee I'm really sorry I'm too late to realized that. Huli na ako ng maisip yan kaya sa huling pagkakataon kahit papaano gusto kong bumawi sa anak natin. Gusto kong malaman niya na minahal ko rin siya kahit sa huli pa. Gusto kong ipaalam sakanya na siya lang ang kaisa isang magdadala ng ng buong pangalan ko ni sino man walang makakapalit nito "
Mas napahagulgul nalang ako ulit
" I'm sorry for all the things that I've done to you Imee. Magsabi ka lang kahit ano gagawin ko basta maka bawi lang ako sa nagawa ko noon"
Tinitigan ko siya sa mga mata niya
"Mahal mo ba si Irene?"
"Sobra ko siyang mahal"
Tumango ako
"huwag na huwag mong iiwan at sasaktan si Irene yun lang ang hiling ko sayo Greggy. Mahal na mahal ko ang kapatid ko sana mahalin mo rin siya gaya ng pagmamahal namin sakanya"
"Pangako"
Tumango siya
"Iwan mo na muna ako dito and please call my husband"
Tumango na siya at lumabas
Napatitig nalang ako sa nasa harapan ko
"Hi baby I'm your mom I'm sorry kung ngayon lang si mommy"
Mas naging panatag ang puso ko ng maramdaman ko ang yakap ni Rod
"Baby please forgive mommy hindi kita naalagaan ng maayos"
"Babe - -"
"Rod hindi ako nag ingat kasalanan ko bakit nandito siya ngayon"
"Babe everything happens for a reason huwag mo sisihin sarili mo"
Niyakap ko nalang siya
"Thank you for loving and caring for me Rod"
"gaya nga ng sabi ko, I will never leave you"
"thank you"
Halos isang araw rin kaming nakatayo sa harap ng grave
"are you okey now? Wanna go home my queen?" malambing na sabi ni Rod
Tumango nalang ako
Inalalayan na niya akong makasakay sa sasakyan namin bago umuwi
"Irene have you ever hold my baby?"
"Nope" she look at greggy
"But Greggy did"
*Flashback *
Pagdungaw namin sa loob kotse
We saw Manang bathing her own blood
"Manang" nanginginig na banggit ko
Na patingin naman ako sa my paanan niya
Mas lalo akong napahagulgul
"Greggy yung - yung bata-"
Nalingon naman ni Greggy
"No - no - no - not my baby"
Umiiyak na halos pa sigaw na sabi niya habang pilit binubuksan ang pinto
"where's the f*cking ambulance!"
Sigaw niya habang pilit parin binubuksan ang pinto
Sila na rin ang nag bukas bago nilabas si Manang
Kita naman namin na unang nilabas ang bata
Agad kong hinubad ang jacket ko at Inabot kay Greggy
Kita ko ang panlulumo sa mga mata niya habang inaabot niya ang bata
"Baby daddy's here come on wake up"
"I'm sorry anak"
Humahagulgul nalang siya habang hawak yakap ang bata
"Irene he's not moving" umiiyak na sabi niya
Hinaplos ko ang maputlang mukha ng bata
"I'm sorry baby" halos pabulong na sabi ko
Kita ko naman na nailabas na nila si Manang
"Love maybe we can still bring him to the hospital baka pwede pang mabuhay ang anak ko" Greggy
Niyakap ko nalang silang dalawa bago kami sumama sa ambulance
*End of flashback *
Napayuko naman ako sa narinig ko
Sumandal nalang ako sa balikat ni Rod habang hawak hawak ang kamay niya
"Maybe this is called faith"
-> Next
