Merhaba tekrar ben ve tekrar bir kaç karalanmış sayfa ile size geldim.
Çok durmayacağım sizi yazdıklarımla başbaşa bırakıp gidicem.
"Hayat bazen adil değildir bunu güç bela anlıyoruz. Bazense bir tokat gibi yüzümüzde hissediyoruz acı gerçekleri!
Aşk bizim için neydi? Sevgi neyi ifade ediyordu..?
Bunu bana hatırlatacak biri varmı aranızda?
...
Korkardım sevmekten, bağlanmaktan ama içten içe bir okadar da isterdim sevmeyi sevilmenin nasıl bir his olduğunu öğrenmek isterdim..
Ruhum şuan çok yorgun.
Aslında bu hikayenin nasıl bittiğini bende henüz anlamadım. Anlayamıyorum da zaten! Bakalım size anlatabilecek miyim. Aşkı,sevgiyi, hırsı,adil olmayı, hataları, doğruları,
...
Karanlık bir Şehirdeyim sanki ama tek bir sokak lambası yanıyor ve bu koca şehirde kararmış ruhlar arasında amaç kıldım kendime o aydınlık sokağı bulmayı..!
Korkuyor muyum?
Evet! Çok korkuyorum.. Ama aynı zamanda avazımın çıktığı kadar da susuyorum!
Artık anlatmıyorum kendimi dünyaya.. Anlatmaya mecalim yok beni anlamaya çalışan kirli ruhlara!
Büyük bir yalnızlık ya da çokluk, ne olduğunu bende bilmiyorum aslında!
Nefretimin gücü korkutuyor beni! Kavruluyor bedenim, ruhum dağılmış parçalarını arıyor!
Ben ne zaman izin verdim insanlara?
Ne zaman bukadar kırdım,kanadım,sustum!
Ben nasıl böyle hissizleştim! Nerde benim dünyayı neşe ile aydınlatan ışığım! Kim kararttı beni?
Kime izin verdim de yüzümdeki neşeyi alıp gitti!
Aşk mı ? Hayır! Bunu bana yapan aşk olamaz.
Ama korkarım ki öyle!
Güçlü duyguların,güçlü sonucları vardır.
Sevgi büyük bir silahtır aslında ve karşındakine bu silahı kendi ellerinle teslim ediyorsun.
Ben kimdim? Neredeydim? Aşk beni ne zaman buldu ve şuan ki halime dönüştürdü? Duygularım bir an da nasıl soldu..
Oysa ki ne çok da isterdim sevmeyi, sevilmeyi. Ne de çok beklerdim kalbimi birine emanet etmeyi!
Ne kadar da hak etmisim bazı şeyleri..
Ben ne zaman vazgeçtim kendimden,kendim olmaktan,hayallerinden,ruhumdan..? Ben ne zaman dönüştüm aşka maşuk olmaya? "
