NUTELLA MI?

Bölüm 2

Odamda  arkadaşımımla instadan yazışırken annemin aramasıyla tüm tadım kaçmışyı. Aramayı açtım.

"Alo Kardelen, ne zaman geliceksiniz."

"Efendim anne 1 haftaya geliriz.Bir şey mi oldu" diye sordum bıkkınca.

"Senin yüzünden babanla kavga etmekten bıktım. Anladın mı? Ara babanı ne sorununuz varsa kendi aranızda hall edin"dedi öfkeyle. Tüm sakinliğimle "tamam.Kapatıyorum bye" dedim.

Küçük bir çanta hazırlayarak evden çıktım. Yakınlarda şelale olmalıydı oraya gitmek için yola koyuldum. 

Alaçam şelalesi tabelasını gördüğüme mutlu olurken. 100 metre irelide Asafın geri döndüğünü görüyordum. Yanıma gelerek "Sendemi buraya geldin."dedi.

"evet. Bana eşlik eder misin" dedim. Kafamı dağıtacak arkadaşa ihtiyacım vardı.İlk önce şaşırsada "tamam" dedi.

Sessizce yolu giderken bir kaç kere beni düşmekten kurtarmıştı.

Şu an şelalenin tepesine çıkıyorduk.Merdivenler çok kaygandı.Zor yürüyordum.Ayağımın altında pekte sağlam olmayan taş kaydığında bende popo üstü düştüm. Aşağıya yuvarlanmamak için yan taraftaki yeşilliye attım kendimi.Bacağıma binen yoğun acıyla ağlıyordum. Popomda acıyordu.Aynı zamanda bağırdığım için Asaf ekstra telaşlanıyordu."Konuşursan anlıcam Kardelen. Hangi bacağın ağrıyor" dedi endişeyle.Hıçkırıklarımın arasında"Sağ"dediğimde Bileğime dokunduğunda bağırtımla hemen elini geri çekti.Salak adam acıyor diyorum ne diye dokunuyorsun."tamam Özür dilerim.Abimleri arıcam bizi alsınlar. Bu halde yürüyemezsin. Kucağımda da taşıyamam merdivenler çok kaygan risk alamam sadece biraz bekliyeceğiz tamam mı" dedi.Benim ağlamam hala durmuyordu.
Telefonla aydın abiyi aradı.

"Alo Asaf nerdesin. Kardelen yok Onu arıyoruz."dedi.sesi höporlere almıştı.

"Abi Kardelen benimle. Alaçam şelalesindeyiz. Acil buraya gelmeniz lazım.Düştü ayağının üstüne basamıyor."dedi aceleyle. Benim ağlayışlarımı duyan abimin sesi geldi telefonda.

"Kardelene ver" dedi sinirle. Başımı iki yana salladığımda "Telefon hopörlerde duyuyor" dedi asaf. "Kar abicim biz hemen çıkıyoruz . Korkma"dedi. ve devam etti "Asaf bacağının fotoğrafını çek at" dedi ve kapattı. Hafif kızaran. bileğimin fotosunu çekdikte abim ses atmıştı.

"Burkulma sadece büyük ihtimalle.Soğuk kompres yap biz gelene kadar" dedi

Canım yanıyordu.Ağlamam durmuyordu kaç ayın birikimiydi gözyaşlarım

"Soğuk su getirmem lazım. 5 dakika hemen gelicem"dedi burada yalnız kalmak istemiyordum.

İtiraz edecekken "bak burada olucam görüceksin beni" dedi.Karşımdaki şelaleyi göstererek.

Ben hıçkırıklarımla kalırken o gitmişti. Görüş açımdaydı. Üstündeki kazağı ve onun altında olan gömleyi çıkarıp kazağı yeniden giydi.Gömleyi suya sokup ıslattıktan sonra bana doğru geliyordu.

Kafamı dizlerim yaslayıp hunharca ağlıyordum. Sinir boşalmasıydı yaşadığım.

Bileğime değen soğuklukla kafamı kaldırdım.Dudaklarım titrerken"çok acıyor"diye mırıldandım.

Yağmur çiselemeye başlarken üstüm aşırı ince olduğundan donuyordum.

Annem neden hep susuyordu.Konuşunca bugünkünden farklı bir diyalog kurmuyordu. O kadar büyük bir ailem varki. O kadar büyük mutsuzluklarım varki. Annem babam vardı ama bana kuzenim Teyzemin oğlu abi olmuştu baba olmuştu anne olmuştu. Daha 18 yaşındaydı beni hayatının merkezine koydu.Geleceğini bile bana göre şekillendirdi.Babam beni her sıkıştırdığında ona kaçtım.Sevgilim beni terk ettiğinde ona sığındım. Benim yüzümden kendi ailesinin vasiyetine ihanet ediyordu. Buna engel olmaya çalışıyordum. Arzu teyzeyle Annem birlikte büyütmüştüler bizi eniştemle babam can dostuydular. Alinin benim yüzümden Teyzesiyle arası çok açılıyordu. Babama karşı çıkmaya başlamış sınırları zorlamıştı.