Bad boy King //Yoonmin//

7 bölüm ❤️

Sakın Yoongi'ye sövmeyin şimdiden söylüyorum.  Kıyamam ben minnak kediciğime...

...

Korktuğum yeniden başıma gelirken yersiz gelen cesaretime lanetler ediyordum. Onun kucağındayken gösterdiğim cesareti babamın evinde babama gösterseydim şimdi Taehyung'la beraber papatyalardan taç yapıyor olacaktık. Hayır neden gözlerinden ateş çıkan bir adamla, hayır dur o adam bir kral ve benim eşim. Üstelik kötü biri.  Cesaretime başka bir zamanda olsaydım hayran kalırdım. 

Ama olan şey şu an deliğimdeki Yoongi'nin parmaklarıydı.  Ona sadece acısını anladığımı söylemiştim ve oysa beni bir anda altına almıştı.  Daha ben durması için ağzımı açamadan parmakları çoktan yerini bilirmiş gibi oradaydı.
Dün gecenin izleri geçmemişken yeniden aynı şeyleri yapıyodu.  Daha kötüsü acımasıda yoktu.  Çok sert davranıyordu. 

Boynumu ısırıp emerken az önceki sakinliği uçup gitmişti.  Benim kendimle derdim neydi? Aptal cesaretim yüzünden tekrar aynı şeyleri yaşıyordum.   Benim tek istediğim onunla daha fazla konuşup tanımaktı. Böylelikle bana bu kadar kötü davranmazdı.  Ama o sesimi duyar duymaz deli oluyordu. Bunu beni becerirken inlerken bile öyleydi.  Sesimi duydukça daha sertleşiyordu haraketleri.

Aynı şimdi olduğu gibi.  İki yana açtığı bacaklarımın arasında parmaklarıyla beni becerirken dudaklarını boynumdan ayırıp gözlerime bakmıştı.  Neden göremiyordu benim gibi. Ben bir kez baktığımı halde acısını anlarken o neden gözlerime böyle derin derin bakarken anlamıyordu?

Kararmış gözlerine perde neden inmişti ki ?  Saf acıyı gözlerimden göremeyecek kadarmı kör olmuştu. Dolu gözlerimin acıyı yansıttığına emindim. Yüzümün her bir santimetri acı çektiğimi belli ediyordu.  O zaten yüzümün her bir karesini inceliyordu. Gözleri yüzümü inceliyor parmaklarıysa içimi . Tanımak ister gibi duvarlarıma sürtüyordu.  Sanki orası ona ait ve sürekli izleri olmalı gibi. Oysa birinin birine ait olacağı ilk şey kalbi olurdu. Ama nedense onun kalbi olduğuna inanmıyordum.

Oysa onun gözleri çok güzeldi. Parlıyordu adeta.  İçinde yıldızlar vardı.  Bazen çıplak kalmış gibi ne hiss ettiğini anlıyorken tam şu anda olduğu gibi bazende hiç bir şey anlamıyordum.  Simsiyah gözleri neden böyle bakıyordu? Oysa yüzü çok masumdu.  Ter temiz.  Onu tanımasaydım ve ilk kez görseydim kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş derdim.  Beyaz teni küçük dudakları ve içinde yıldız olan gözleriyle. Kim sana ne yaptıda bu hale geldin demek istiyordum. Senin ruhunu bedeninden ayıran şey ne? Ne böyle bir soru sora bilmiştim ne deki yapma dur. Gözlerim konuşmuştu gözleriyle bir süre . Anlamışmıydı bilinmez.

Ben ona nasıl bakıyordum bilmiyordum ama o bir anda alt dudağımı ısırıp

" tüm bunları gözlerimde mi gördün? "

Demişti.  Diyememiştim ki ben o gözlerde sadece bunları değil daha fazlasını görüyorum diye."Evet"

Alt dudağım şimdi benim dişlerimin  arasındayken o biraz daha yerini rahatlatıp parmağını içimde bükmüştü . Acıyla inlediğimde biraz daha bana yaklaşmıştı.  Şimdi onun verdiği nefesleri ben solurken bacak aramdaki acıyı bile unutmuştum. Unuttuğum bir diğer şey kalbimdi.  Dudakları dudaklarımın üstündeyken ve ben onun nefeslerini solurken varlığını hatırlatmıştı.  Şimdi deli gibi atıyordu. Öyle bir hız almıştı ki içimde kendi krallığını hüküm süren parmakların verdiği acı kaybolmuştu.  Geriye kalan şey benim yeni fark ettiğim bu duyguydu.  O böyle gözlerimin içine bakarken yeniden konuşmuştu dudakları dudaklarımı ezerken.

"Başka ne görüyorsun gözlerimde? "

Açık sözlüydüm evet. Korksam dahi.  Ne gelse başıma bu yüzden gelirdi hep.Yoongi'dende korkuyordum.  Hem de çok.  Ama içimden geldiği gibi konuşmakta doğamda vardı.  Sonunda canım yansada. Az önce olanlar bana ders olmasada . O yüzden gözlerine bakarken gördüğüm şeyi söylemiştim ona."Gözlerinin içine galaksiyi
sığdırmışsın ama  sen o galaksiye sığamıyorsun "