Bankzitters vinden een kind

Ontkennen

Ik gooi mijn sleutels op de kast en loop de gang in. Carolijn staat in de keuken eten te maken. 'Hey wat doe jij zo laat thuis? Ik dacht dat je het 6de uit was?' Ik verstijf. Ik kijk naar de tijd op mijn telefoon. 16:47 oh kut zooi. 'Uhm ja sorry ik ging met Senna afspreken maar was het vergeten te zeggen' bedenk ik maar als smoes.

'Oh oke is goed' zegt ze. Ze gaat verder met koken. Volgensmij slaapt me pa vanavond met de boys bij Milo voor een video, daarom kookt ze nu al. Ik loop naar boven met moeite. Mijn benen doen zoveel pijn. Alles brand. Het liefst zak in nu in elkaar en schreeuw ik alles uit. Maar het kan niet. En ook Febe, ze is te jong. Misschien ik ook maar toch is het anders. Ik bedoel ze is ruim 4 jaar jonger dan ik.

Als ik boven aankom doe ik snel, tenminste zover je het snel noemt mijn chill outfit aan. Ik ga op bed liggen en connect mijn airpods met mijn telefoon. Ik wil deze dag zo snel mogelijk vergeten. Het is ondertussen ook 17:04 en ik zie een melding van de bankzitters binnen komen. Ik klik erop. Misschien helpt dit wel als afleiding. Ik kijk eigenlijk nooit naar hun videos. Ik bedoel wie kijkt er nou naar zijn vader?

Tijdens het kijken van de video krijg ik een melding. Mijn hart stopt met kloppen. Zijn profiel. Ik herken het. Een witte profiel met een rood kruis. Best raar als profiel maar het zal wel. Ik twijfel, zou ik erop klikken? Wat zou er staan? Één ding weet ik wel, en dat is dat ik zijn nummer absoluut niet kan verwijderen. Mijn frustratie kan het niet aan. Ik open whatsapp.

Onbekend
Hallo Lynn, ik ben het.
Na wat er vandaag is gebeurd
Heb ik zeker geen genoeg aan je.
Morgen om 08:20 in de doezonstraat 62.
Zie ik je daar niet? Zijn er consequenties.

Ik ril helemaal. Dit kan niet. Waarom echt waarom?! Het lieft smijt ik nu alles op de grond wat ik ook maar tegen kom. Maar doe het niet. En hoe ga ik het doen met school? Ik moet een smoes verzinnen. Gelukkig kijken mijn ouders niet vaak in magister. Dus checken ze ook niet of ik te laat ben gekomen.
Enige nadeel is, als ik te lang niet op school ben ze naar huis gaan bellen.

Ik moet een smoes verzinnen die geloofwaardig is voor zowel me ouders als de conciërge. Maar eerst, de locatie. Ik zoek het op in google maps. Zelf woon ik in Ameide met mijn ouders en zusje.

Het is 35 minuten fietsen. Mijn school is vanaf daar juist weer bijna 50 minuten fietsen. Ik ben fucked. Ik ga onderuit op mn bed liggen. Die bankzitters video kan ik ook wel vergeten. Alles zakt weg.

Ik zit aan tafel. We eten lasagne. Niet veel behoefte aan. Pap schept een stuk op. 'Moet je wel zoveel eten als je zo nog op kantoor misschien hapjes krijgt?' Vraagt Carolijn nadat hij zelf een schep op z'n eigen bord legt. 'Ach joh maakt niks uit'.

Papa heeft mij gekregen op minderjarige leeftijd. Nooit van m'n leven dat ik dat ooit zou doen. Ik weet niet of het een slechte keuze was. I mean ik ben er nu. Maar als mijn leven op deze manier verder gaat hoeft het ook allemaal niet meer.

Als gewoonlijk is Febe weer volluit alles te vertellen over haar dag. 'Maar rekenen ging slecht' zegt ze. Ik glimlach. Ze is net als ik. 'Wat ben je stil Lynn' zegt Carolijn. Ik schrik op uit m'n gedachtes. 'Uh ja' zeg ik. 'Is er iets gebeurd vandaag met Senna?' Oh ja zei denkt nog steeds dat ik met Sen op stap ben geweest. 'Oh nee hoor, ik heb er gewoon niet veel over te vertellen' zeg ik. Carolijn knikt en gaat verder met eten.

Als we klaar zijn gaan we van tafel. Ik zet mijn bord op het aanrecht. Ik plof neer op de bank. Nog steeds starend over het appje. Moet ik het wel doen? Ik kan het ook niet doen. Nee nee nee Lynn kom op je moet erheen! Anders zijn er consequenties.

Ik zucht en sta op. Ik loop de trap op richting mijn slaapkamer. Even later word er op de deur geklopt. 'Binnen' zeg ik. De deur gaat open. Papa staat daar. Hij loopt de kamer in en gaat aan de rand van mijn bed zitten. 'Wat is er nou met je?' Vraagt hij. Ik kijk hem aan zonder iets te zeggen. 'Je hoeft het niet te vertellen, maar als er iets is ben ik er altijd voor je onthoud dat' zegt hij terwijl hij zijn hand door mijn haar heen haalt. Ik knik. 'Bedankt pap' zeg ik.

Hij glimlacht en staat op. 'Ik ga naar kantoor' zegt hij en drukt een kus op mn hoofd. 'Tot morgen' zeg ik. 'Tot morgen' zegt hij en sluit de deur. Oke toch wel een voordeel dat hij me op minderjarige leeftijd kreeg. Hij weet wat ik voel. Hij weet hoe hij ermee om moet gaan. Misschien is dat ook zou bij ouders van al in de 40. Maar toch lijkt het anders.

Als ik alles heb gedaan ga ik in mn bed liggen. Moeizaam val ik in slaap door de spanning van morgen. Ik draai de hele tijd. Ik word gek van binnen. Ik kijk naar de tijd 02:34 geeft het aan. En ik heb nog geen oog dicht gedaan. Toch doe ik het. Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

Sorry mensen ik was vergeten dat het alweer woensdag was.
Daarom pas nu het deeltje xx (wel lekker om half 7 sochtends)
Over twee uurtjes weer school jippie

Wil je nou een wat vrolijker verhaal lezen? Lees dan mijn andere boek 'am i safe now'