Geruststellen

234 7 4
                                    

Ik hoor de deur open gaan maar aandacht heb ik er niet voor. Alles word zwart voor mijn ogen, ik probeer iets vast te pakken. Al snel voel ik iemand mijn hand pakken en me optillen. Mijn beeld word langzaam weer helder. Ik zie dat Robbie me vast heeft. Hij legt me opnieuw op de bank neer.

'Wat gebeurde er?' Vraagt hij. Ik antwoord niet maar staar naar het raam. Robbie kijkt er loopt er naartoe. Hij kijkt naar buiten. 'Moet ik wat zien?' Vraagt hij aan mij. Ik sta op en loop naar het raamkozijn. Ik kijk even. 'Nee' zeg ik en zet een stap achteruit.

Robbie kijkt me verbaasd aan en zegt: 'ga maar even zitten' ik gehoorzaam en zit op de bank. Hij komt naast me zitten. 'Kan je je herinneren wat er is gebeurd?' Vraagt hij. Ik kijk naar de grond en schut mijn hoofd. Natuurlijk weet ik wel wat er is gebeurd maar ja. 'Wat is er gebeurd waardoor je schreeuwde?' Vraagt hij. 'Ik schrok' zeg ik. 'Waarvan schrok je?'

De tranen staan al in mijn ogen. Ik mag dit never nooit aan rob vertellen. Ik schud mijn hoofd. 'Ik weet het niet meer' zeg ik en kijk op. 'Ach kom eens hier' hij slaat een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Hij wrijft over mijn haren heen om me gerust te stellen.

'Het komt goed oke?' Fluistert hij. Ik knik. 'Kom' zegt ie. Ik haal mijn hoofd van zijn borst af. Hij staat op en pakt een doekje van het kasje af en geeft het aan mij. 'Hierzo, kijk maar of je er klaar voor bent om naar beneden te komen' zegt hij. Ik knik. Hij loopt de deur uit.


Kortste deel ooit geschreven maar maakt niks uit. Oh en kut deel maar de komende 2/3 zijn veeeel beter🤗

Bankzitters vinden een kindWhere stories live. Discover now