My Little Laydi

12.

1 hafta geçmişti jimine yoongi bakıyordu taehyung ve jungkook yakınlaşmaya başlamışlardı namjoon ve jin tatile çıkmışlardı çünkü hergün jungkook ile jimin kavga ediyordu ve artık bıkmıştı küçük meleze gelirsek artık jungkooka sinirlenmiyordu güzel zamanlar geçiriyorlardı birlikte alışverişe gidiyorlardı , abur cubur yiyorlardı, müzik dinleyip dans bile etmişlerdi onların mutluluklarını kimse bozamazdı yani öyle düşünüyorlardı...

Taehyung yerde meyvelerini yerken jungkook televizyona bakıyordu teker teker haber kanalları değiştiriyordu tae ağzına bir çilek daha atmıştı iştahla çiçekleri yerken hiç beklenmeyen bir şey oldu camı delip geçen bir mermi koltuğa saplanmış "EFENDİM ÇABUK GİDİN BURDAN"

jungkook o anki cam kırılma sesiyle taeyi hemen kucağına alıp bodruma koşmaya başladı peş peşe gelen mermilerden biri jungkook un omzuna saplanmıştı.

Jungkook acı çekerek inlesede küçük melezi kucağından bir dakika indirmedi.

Tae korkuyordu titriyor ve ağlıyordu bu yaşananlar küçük melez için bir travmaydı "Sakin ol taehyung her şey geçecek inan bana" derin bir soluk vererek söylemişti jungkook.

jungkook bodruma doğru indiğinde çatışma sesleri hağla devam ediyordu jungkook durdu ve demir kapıdaki şifreyi girdi parmakları titriyordu yıkılmak üzereydi kapı açıldığı anda kendini taehyungu içeriye attı. Taeyi zemin yüzeye bıraktı taehyung kendini bırakan adamın arkasından izliyordu.

Jungkook ilk yardım çantasını aldı kutuyu hızlıca açmıştı gazlı bez paketini ağzıyla yırtıp atmıştı ve omzuna dolamıştı
"Taehyung şimdi napalım biliyormusun saklambaç oynayalım kendini göstermeyecek bir yere gir ve kulaklarını kapat ben çık diyene kadar da çıkma tamammı" hızlı hızlı soluklarla kurmuştu cümleyi küçük olan kafasını sallamıştı ve saklanmıştı.

"TAEHYUNG NERDESİNNN" dışarıda bağıran adamın sesi taehyung kemiklerine işlemişti titreyen vücuduna engel olamıyordu jungkook sessizce küfürler ederken namjoon mesaj atmıştı.

Tae' den
Kendimi bir kabusta gibi hissediyordum kaderimde acı çekmekmi vardı yoksa hayır ben kadere inanmazdım ama sanki hayatım başkalarının elinde gibiydi. jungkook o yaralıyı ne yapmalıydım kaçmak istiyordum keşke bir kabus olsaydı jungkooka bakıyordum acı çekiyordu ve benim elimden hiç bir şey gelmiyordu bir an beni dışardan çagırdıklarını duydum belki ben yanlarına gidersem kooka zarar vermezlerdi ...

"Taehyung bak şimdi saklan tammamı her şey düzelecek"
Hayır saklanmak istemiyordum onunla kalmak istiyordum
"SAKLAN DEDİM "
İşte şimdi hiç bir şey yapamıyordum..
Diğer bölüm birazdan...