[Unicode]
ဝမ်ရိပေါ်တစ်ယောက် သူရှေ့တွင်သတိမေ့နေတဲ့လူသားလေးကို ကြည့်နေလေသည်။ သူကလေးဆေးရုံက ကုတင်ပေါ်တွင် မေ့နေတာ၁ပတ်ရှိပြီ အခုထိလည်း သတိမရသေးပါ ။ သတိမရသေးတဲ့ကလေးကိုကြည့်ရင်း သူ့ကလေးကိုဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်တဲ့သူမ ကိုသာ သတ်ချင်စိတ်ပေါ်လာတော့တယ် ။ ဒါပေမဲ့ သူမသတ်ပါ ။ သေတာထက်ဆိုးတာကို ခံစားခိုင်းပြီးမှ နိဂုန်းချုပ်ပေးရမှာပေါ့ ။
လွန်ခဲ့သော ၁ပတ်က»»
၀မ်ရိပေါ် ကလေးကိုချီကာ ဆေးရုံမှာရှိတဲ့ ဆရာဝန်တွေကိုအော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေတော့သည် ။
yb {doctor တွေ ဘယ်မှာလဲ doctor တွေ!! မြန်မြန်ထွက်လာပြီးကလေးကို လာကြည့်ပေး!! မဟုတ်ရင် ဆေးရုံတစ်ခုလုံး မီးလောင်တိုက်သွင်းပစ်မယ်!!}
Dr {ဒီက လူနာရှင် စိတ်အေးအေးထားပါ ကျွန်တော်တိုကုသပေးမှာမလို့ စိတ်အေအေးထားပါ မြန်မြန်!!လူနာကိုအရေးပေါ်ခန်းထဲပို့ }
၀မ်ရိပေါ် မှာကလေးကိုကုသနေတဲ့ အခန်းရှေ့တွင်ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး ထိုင်နေမိသည် ။ သူကလေး ဘာမှမဖြစ်ဖို့သာ စိတ်ထဲဆုတောင်းနေမိသည်။
၁နာရီကြာပြီးနောက် Doctor ထွက်လာတာမြင်တော့ အမြန်ပြေးကာ
yb {ကလေးအခြေအနေဘလိုလဲ အဆင်ပြေရဲ့လာ doctor }
Dr { စိတ်ပူစရာတော့ မရှိတော့ပါဘူး လူနာကအရမ်းကိုကြောက်လန့်သွားတာမလို့ မေ့လဲသွားတာပါ ။ဒါပေမဲ့...}
yb { ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့လဲ မြန်မြန်ပြောပါ }
Dr { လူနာကိုကြည့်ရတာအရင်က စိတ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ထိခိုက်ဖူးတာရှိပုံပဲ့ အခုတစ်ခါကပိုပြီးသူ့စိတ်ကိုထိတ်လန့်စေဒါပါ ပေါင်းလိုက်တော့ နှလုံးကရှော့ခ် ရသွားတာပါ အဲဒါကြောင့် သူနိုးလာမဲ့အချိန်ကကြာနိုင်သလို မြန်လည်းမြန်နိုင်ပါတယ် လူနာစိတ်အပေါ်မူတည်ပါတယ်}
yb { ဘယ်လောက်ထိကြာနိုင်သလဲ doctor}
Dr {အနည်းဆုံး ၁လ အများဆုံးကတော့ ၅နှစ်ပါ ကိုမာဝင်တဲ့လူနာလိုကြာချင် ကြာနိုင်ပါတယ် ခွင့်ပြုပါဉီး}
