Hij is mijn reden tot geluk

Hoofdstuk 2

Halverwege de week, kreeg ik een reactie van de studio woning en aanstaande maandag mag ik komen kijken. De studio woningen zijn pas gebouwd, dat betekent dat ik er gelijk in kan wonen. Ik kijk hier erg naar uit, behalve het gedeelte waarin ik het tegen mijn ouders moet vertellen. Donderdag tijdens het avondeten, had ik de eventuele verhuizing verteld en mijn ouders reageerden enthousiaster dan ik had verwacht. Ze vonden het voor mij wel fijn dat ik aan mijn eigen toekomst wilde werken en een plekje voor mijzelf zou krijgen. Ze hadden tegen mij gezegd dat zij mij zouden missen en mij kwamen opzoeken wanneer ik daar behoefte aan zou hebben. Mijn zus Indy wilde graag komen helpen met inrichten en samen de stad verkennen. Met mijn zus heb ik echt een goede band, zij is dan ook de enige die mij wel accepteert en begrijpt. Zij is al een tijdje het huis uit en heeft zelfs al een paar jaar een relatie met haar vriend. Haar verhaal is er zo'n eentje die je ziet tijdens films : ze leren elkaar kennen tijdens de studie en blijven voor altijd samen. Dat perfecte beeld heeft mijn familie ook, alleen is dit niet realistisch. Niets en niemand is perfect, maar juist de dingen die ons niet perfect maken, maken ons uniek en zo denk ik over het leven. Ik vind het fijn dat mijn ouders mij steunen in dit plan, dit is voor het eerst dat ik dit voel, eerst voelde het geforceerd en alsof zij overal een mening over hadden. Misschien zijn zij wel zo en passen zij daarom zo perfect bij elkaar. Weer een perfect verhaal : elkaars ouders waren bevriend sinds de basisschool , zij daarom ook en je zou kunnen zeggen dat het ware liefde is. Iedereen in mijn familie heeft een perfect verhaal , alleen ik niet. Op de middelbare school had ik een zogezegde relatie met Max die niet langer duurde dan een maand, maar hij misbruikte mij om met de slet van de school bij de kluisjes te zoenen. Ik was toen al het buitenbeentje, uiteindelijk heb ik mij erover heen gezet met behulp van Indy en mijn vriendinnen, die ik overigens niet meer spreek vanwege het feit dat we onze eigen weg zijn gegaan. Ik ben benieuwd waar deze weg mij heen leid, ik ben klaar voor een nieuw hoofdstuk waarin ik eindelijk het antwoord krijg op de vraag : wie wil ik zijn? Ik moet toegeven dat ik het wel spannend vind om voor het eerst echt alleen te zijn zonder bekenden om mij heen, iemand die mij vertelt wat ik moet doen en ik vind al gauw nieuwe dingen doen eng. Het stukje uit je eigen comfort zone stappen , alles over je heen laten komen en ik zie het allemaal wel is niks voor mij. Ik ben namelijk een controlefreak, misschien komt dat wel vanwege mijn hoog gevoeligheid. Ik weet allemaal niet meer, maar dit word een echte uitdaging die ik met beide handen aangrijp en ga leren om het op mijn manier te doen.