Hij is mijn reden tot geluk

Hoofdstuk 8

Vandaag kan ik eindelijk mijn grijze gordijnen ophalen bij de Hema, eerst was tijd voor een broodje carpaccio met een ijskoffie hazelnoot, het blijft een lekkere lunch. Ik loop naar de gordijnen hoek toe en spreek de medewerker aan. Zij gaat naar achteren om het te pakken en geeft de doos dan aan mij. Ik zet de doos in mijn auto en loop dan door naar Xenos. Ze hebben daar altijd leuke bekers en mokken met print. Ik kwam daar voor theemokken en ga met meer de winkel uit. Ik parkeer mijn auto en loop met de spullen naar mijn studio. Ik sta stil, mijn lichaam beweegt niet meer en dan die ik hem staan. Een lange jongen met donker haar en ogen praat met makelaar geloof ik. Ik moet toegeven dat hij wel heel knap is en qua uiterlijk precies m'n type is. Ik probeer mijn lichaam uit vriesstand te halen , ik loop langs hem en glimlach naar hem. Ik zie dat hij ook naar mij kijkt , zijn mondhoeken gaan langzaam omhoog en dan zie ik dat hij prachtige tanden heeft. Ik kom weer terug bij de realiteit, wanneer ik mijn deur open. Ik leg mijn tassen neer op de grond en schenk een kop thee in voor mezelf. Ik kies de bosvruchten smaak, dat is namelijk mijn favoriete smaakje en ik blijf maar denken aan zijn gezicht. Zal ik hem nog zien? Komt hij hier wonen? Allerlei vragen spoken door mijn hoofd door een mysterieuze jongen die ik net voor het eerst heb gezien. Na de thee begin ik met de doos te openen van de gordijnen en ze zijn erg mooi. Ik moet eerst nadenken hoe dit werkt, mijn oog valt op de handleiding die ik net nog niet had gezien. Ik pak de gereedschapskist die ik van mijn vader mocht lenen en begin ze op te hangen. Dit ging mij beter af dan gedacht en wat staan ze prachtig in mijn woning. Met de dozen loop ik naar beneden en gooi die in de papiercontainer. Buiten herken ik die prachtige ogen, de jongen zit op een bankje voor zich uit te staren en ik vraag me af waar hij aan denkt. Dan staat hij op en loopt richting mij. 'Hey' ik draai me om en kijk recht in zijn ogen, de ogen waar ik in kan verdrinken. 'Hey' zeg ik terug, 'woon jij in een van deze studiowoningen?'vraagt hij aan mij en ik antwoord ' ja ongeveer net een week, kwam jij net kijken?' ' ja, de woning waar ik op had gereageerd heeft prachtig uitzicht over het park, dat uitzicht wilde ik wel hebben en heb net de papieren getekend. Waar heeft jou woning uitzicht over?'. 'Mijn woning heeft prachtig uitzicht over de stad, mag ik vragen hoe je heet?'. 'Ik heet Ruben en hoe heet jij?'. 'Ik heet Feline, leuk je te ontmoeten' . 'insgelijks buurvrouw' en geeft me daarbij een knipoog. Die knipoog liet me blozen, we zeggen elkaar gedag en ik loop terug naar binnen. Ik hoop hem vaker te spreken en dat hij net hetzelfde soort spanning voelde. Dat noem je ook wel aantrekkingskracht , maar als hij dat niet zou voelen, was hij niet mij gaan flirten of soms wel? Misschien is hij zo'n type dat van iedereen aandacht wilde en vrouwen zag als lustobject. Mijn gevoel verteld mij dat het gewoon een goede jongen is, hij kwam beleefd over en iemand die graag een praatje met je maakt. Daar gaan we nog wel achterkomen, deze gedachtes stop ik nu weg en ik pak mijn leesboek waar ik net aan begonnen was. Een romantisch verhaal: safe haven van Nicolas sparks, een mooi en ontroerend verhaal over twee mensen. Ik ga zo op in het verhaal dat ik merk dat ik allang niks meer heb gegeten, ik sta op van de bank en loop naar de keuken. Ik had nog pasta pesto over, ik doe het bord in de magnetron en zie op mijn iPhone dat ik een berichtje heb van Simone 'wil jij mij als je tijd heb terugbellen?. Ik antwoord dat ik nu ga eten en haar daarna zal terugbellen. Ik schenk een glas havermelk in en geniet van elke hap die ik neem. Na het eten ruim ik de vaatwasser in en bel Simone. Ze neemt huilend op, 'hey, wat is er gebeurd schat?' Vraag ik aan haar. 'Uhm ik heb vervelend nieuws gekregen van mijn familie, het gaat een tijdje al niet goed met mijn moeder en ze geeft mij daar de schuld van. Ik doe zo hard mijn best voor haar, krijg ik als antwoord: je doet geforceerd, je bent niet gezellig en het doet me pijn dat ik je zo weinig zie. Het spijt me, maar als ik dagelijks dat gezeur hoor, voel ik me niet welkom en daar luisteren ze dan ook niet naar'. 'Wat heftig, dit gevoel had ik ook thuis totdat ik op mezelf wilde gaan wonen. Toen zijn zij gaan nadenken over de opvoeding , maar dit is niet hetzelfde helaas. Ik zou er niet te veel mee bezig zijn en schijt hebben aan hun mening. Je kiest een keer voor jezelf en dat is al een hele overwinning'. Mijn advies heeft haar gekalmeerd, ik begon te vertellen over deze dag en hoorde dat haar adem begon te ontspannen. Ze vind het leuk voor mij, nu verheugde zij zich nog meer op haar komst voor het weekend. Ze heeft een missie bedacht: koppel Feline aan Ruben en we hadden afgesproken om van het weekend uit te gaan. Ze weet ook dat ik het fijn vond dat zij mij gelijk had gebeld en haar hart bij mij kwam luchten. We hebben 2 uur lang aan de telefoon gezeten en ik kijk uit naar haar bezoek.