"Bloom🌸"

Shot3

آهنگ رو پلی کنین:
سوبین صدای پرنده هارو از بیرون میشنید اما نمیخواست و نمیتونست که از جاش بلند بشه.

یونجون به بهونه گرم کردنشون تمام شب اون رو محکم بین بازوهاش نگه داشته بود و الان بیرون رفتن از آغوشش برای سوبین سخت بود.

سوبین به صورتش نگاه میکرد...به جوریکه آروم خوابیده بود.

حتی با اینکه زمین زیرشون از چوبای سفت بودن و هوا سرد بود.

اما انگار یونجون از همه چیز راضی بود که اینطوری توی خواب لبخند میزد.

سوبین نوک انگشتهاش رو به لبهای متورم خودش کشید و از سوزشی که حس کرد اخماشو توی هم فرو برد.

شب قبل یونجون اونقدر بوسیده بودش که هردوشون نفس کم آورده بودن.

_به چی فکر میکنی؟

سوبین به یونجونی که بیدار شده بود نگاه کرد:دیگه باید بریم.

یونجون بازوهاش رو از دور پسر توی بغلش باز کرد و گذاشت که بلند بشه:پات چطوره؟

سوبین به مچ پای کبود شدش نگاه کرد و دروغ گفت:خوبه...زیاد درد نمیکنه.

یونجون هم از جاش بلند شد و به آتیش خاموش شده نگاه کرد.

معلوم نبود از کی آتیش خاموش شده بود اما اونا سرما رو حس نکرده بودن.

با صدایی از بیرون کلبه جفتشون به هم نگاه کردن و یونجون آروم بلند شد و به سمت در رفت.

با دیدن اسبش که داشت کنار کلبه علف میخورد لبخند بزرگی زد و در کلبه رو باز کرد:سوبین الان دیگه راحت میتونیم تا شهر بریم.

سوبین لباس یونجونی که شب قبل تنش بود رو برداشت و از کلبه بیرون رفت:تاحالا هیچوقت از دیدن یه اسب اینقدر خوشحال نشده بودم.

یونجون افسار اسبش رو گرفت و نزدیک سوبین آورد:بیا تا بخاطر پیدا کردنم لشکر کشی نکردن برگردیم...مطمُنی مادرت میتونه پات رو درمان کنه؟

سوبین لباس دستش رو به سمت یونجون دراز کرد:مادرم یه پزشکه سرورم.

یونجون لباس رو گرفت و روی شونه های سوبین انداختش:هوا سرده.

خودش سوار اسبش شد و دستشو برای سوبین دراز کرد.

سوبین دستش رو گرفت و مثل بار قبل کنار ولیعهد نشست.

--------------------------------------------------------------

اسب کنار درختیکه هنوز هم شکوفه داشت ایستاد و سوبین ازش پیاده شد.

یونجون چند لحظه ای رو همونطور ایستاد و به سوبین نگاه کرد.

جفتشون حرفی نمیزدن و فقط به هم نگاه میکردن.

سوبین بلاخره سکوت رو شکست:بار بعدی هم هست؟

یونجون به زیبایی شکوفه هایی که روی سرش میریختن لبخند زد:معلومه که هست...آخر هفته بعد بازم میام.