Runaway 《Slow Updates》

[1] Misbruikt.

Hoi, ik start hier een nieuw boekje omdat ik echt eens zin had om een nieuw verhaal te schrijven.  Hopelijk zullen jullie het graag lezen :) Veel plezier met lezen!
____________________________________

P.o.v Hanne

Het is drie uur snachts en ik lig in mijn bed. Ik hoor mijn ouders tegen elkaar schreeuwen, ze hebben weer eens ruzie. Mijn vader was alweer laat thuis gekomen en had weer te veel gedronken, het gebeurd wel vaker. Mijn moeder vindt het niet eerlijk dat zij hier alles moet doen. Zij doet het huishouden, zij zorgt voor mijn klein broertje en ik, zij doet de boodschappen, zij gaat gaan werken. In het kort gezegd, zij doet dus alles.

Na een half uurtje hun ruzie aan te horen, hoor ik niets meer. Ik zucht, eindelijk weer stilte! Even later hoor ik ook de voordeur dichtgaan met een grote klap. Nog geen minuut later hoor ik mijn klein broertje huilen. Het moet vast niet leuk zijn voor hem. Ik heb medelijden met Levi, hij is nog maar vier jaar en word hier al mee geconfronteerd. Soms wenst hij ook zo'n vader als zijn vriendjes die met hun vader gaan spelen op een speeltuin. Ik zie dat hij het daar moeilijk mee heeft. Mijn moeder durft mijn vader niet uit het huis te zetten. Ze is bang van hem, vooral wanneer hij gedronken heeft moet je echt uit zijn buurt blijven. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij haar geslagen heeft. Mijn vader slaat haar wel af en toe en ze laat het gewoon gebeuren. Mijn vader heeft mij ook al een paar keer geslaan, hij heeft me ook al een paar keer misbruikt maar ik heb het nooit echt vertelt aan iemand. Net om dezelfde reden als mijn moeder, ik ben bang van mijn bloedeigen vader. Kun je dat geloven?

(Flashback)
Ik loop de trap op en ga naar mijn kamer. Na een paar minuutjes hoor ik mijn papa roepen: "Liefje, kom je eens?" Ik twijfel niet en loop meteen naar mijn vader. "Waar ben je?" vraag ik verward wanneer ik zie dat hij niet in de woonkamer zit. "Ik ben in de badkamer." Ik krijg direct rillingen wanneer hij dat zegt. Hij zit toch niet in de douche hé? Ik loop de badkamer binnen en zie dat mijn vader op het toilet zit. Ik wil me omdraaien wanneer ik zie dat hij naakt is maar hij zegt: "Je hoeft je niet om te draaien hoor." Hij pakt me stevig bij de arm vast. Natuurlijk kan ik mezelf niet losrukken want ik ben veel zwakker dan hem. Ik zie aan zijn gezicht dat hij weer gedronken heeft. Een traan verschijnt vanuit mijn ooghoek. Ik durf hem niet in de ogen aan te kijken. "Je hoeft niet te huilen hoor liefje." zegt hij waardoor er nog meer tranen over mijn kaken beginnen te vloeien.

Opeens rukt hij mijn kleedje met kleurijke bloemetjes van mijn lichaam. Ik sta nu in mijn roze ondergoed, ik begin te schreeuwen maar helaas heeft het geen nut. Hij kijkt me geïrriteerd aan en geeft me een slag op mijn kaak. Omdat ik bang ben zwijg ik maar. De rest van de avond wil ik me helemaal niet meer herinneren, ik wou dat ik het kon wissen uit mijn geheugen.
(Einde flashback)

Een traan prikkelt in mijn ogen als ik terugdenk aan dat moment, dat was de eerste keer dat hij me misbruikt heeft. Ik was toen twaalf, sindsdien beschouw ik hem niet meer als mijn vader. Ik hoop dat mijn moeder hem eindelijk de deur gewezen heeft. Ik heb haar nog nooit zo luid horen roepen, hij moet vast iets heel erg gedaan of gezegd hebben.

Plotseling hoor ik iemand kloppen op mijn kamerdeur. Ik aarzel even bij de gedachte dat het misschien mijn vader kan zijn maar toch zeg ik stil maar verstaanbaar: "Kom binnen." Als ik mijn moeder zie zucht ik opgelucht. Ik schrik wanneer ik zie dat haar oog helemaal blauw staat blauw staat. "Hij heeft me geslagen. Het is niet zo erg dus maak je maar geen zorgen." informeert ze me terwijl ze wijst naar haar blauw oog. Ik zie dat ze moeite heeft om iets te zeggen. "Sorry dat jij en je broertje dit moeten meemaken." Ze zucht: "Ik hoop dat jij later een gelukkig gezin zal hebben met een man die wel om jou en je kinderen geeft en zich niet altijd zat drinkt."

Zonder dat ik het besef begin ik ook te wenen. "Het is niet jouw schuld, mama." krijg ik er met moeite uit. "Het is wel mijn schuld! Ik had hem al veel eerder buiten moeten zetten. Zo had hij misschien de kans niet gekregen om je te misbruiken." Ze stopt even om haar neus te snuiten en haar tranen weg te vegen. "Hij heeft het me verteld. Dat was de druppel voor mij, dat doe je niet met je eigen dochter." voegt ze er nog stil aan toe. Mijn tranen beginnen meer en meer op te komen. Ze trekt me in een warme knuffel waardoor ik nog meer begin te huilen. Na een paar minuutjes trekt ze zich los uit de knuffel en zegt ze: "Het is beter dat je gaat slapen, morgen is je eerste schooldag. Ik ga eens kijken hoe het met je broertje gaat." Ik knik waarna mijn moeder mijn kamer verlaat.

Ik draai me langzaam om, het doet me denken aan die ene keer dat mijn vader me verplicht had om met hem in een bed te slapen, mijn moeder moest toen voor haar werk een weekendje naar het buitenland. Ik draaide me toen om, weg van hem en hij sloeg me zo hard dat mijn oog blauw stond, net zoals die van mama nu. Ik moest toen tegen mijn moeder zeggen dat ik gevallen was van de schommel.

Automatisch begin ik weer te huilen. Ik heb het zo lang moeten verborgen houden, het lucht wel op dat mijn moeder het nu ook weet. Het lucht nog meer op dat ze hem eindelijk heeft buitengezet. Daar wachtte ik al zo lang op. Je zou eens moeten weten hoe het voelt om je eigen vader als vijand te hebben en dat je elke dag moet leven met hem. Dat was een hel die erg lang duurde. Ongeveer vijf jaar heb ik op mijn tanden gebeten. Wat ben ik blij dat ik er eindelijk vanaf ben. De gedachte van een leven zonder hem maakt me zo blij.

____________________________________

COMMENT: Wat vinden jullie er tot nu toe van?

VOTE.
____________________________________

A/N Dit was dus het eerste hoofdstukje. Ik hoop dat jullie het leuk vonden :-) byeee tot volgende week zaterdag!♥

~Alanis