Runaway 《Slow Updates》

[2] Afscheid.

Heey, hier ben ik weer. Ik zal er maar eens aan beginnen zeker :D sorry ik had dit al een keertje gepubliceert maar opeens was er een stukje van het hoofdstukje weg en het klopte niet meer, soms haat ik wattpad zo hard!!! Ik moet mijn ander boekje nog updaten, hatelijk! Ik ben nu echt boos. Ondertussen al de derde keer dat ik een stukje opnieuw moet schrijven, jeej. Vierde keer nu -_-

______________________________

P.o.v Hanne

Vermoeid ga ik recht gaan zitten in mijn zacht bed dat vandaag extreem ongemakkelijk ligt. Binnen een half uurtje moet ik opstaan maar ik heb nog geen oog dicht gedaan, ik ben zo moe! Ik wil helemaal niet terug naar het internaat, de zomer was zo rustgevend. Ik heb daar niemand, meestal eindig ik toch alleen op een kamer omdat niemand me mag. Ik kan het hen helemaal niet kwalijk nemen, als ik hen was zou ik ook helemaal niet met mij omgaan.

Ik zal mijn klein broertje dan weer zo hard missen, zoals elke keer en ik weet dat hij mij ook zal missen. Hij heeft echt een persoon nodig dat tijd voor hem heeft om te spelen en dat heeft mijn moeder niet. Ik begrijp het wel want mijn moeder moet echt alles alleen doen. Wanneer ze thuis komt is ze niet gedaan met werken want dan moet ze het huishouden doen en koken zodat er eten op tafel staat en ik weet dat mijn moeder het erg moeilijk heeft. Ik wou dat ik gewoon niet naar dat stom internaat hoefde maar ja het is nu eenmaal zo. Als ik later een goede dokter wil worden moet ik naar daar en die school is nu eenmaal niet dichtbij. Ik kan alleen maar naar huis in de vakanties. In het weekend ga ik ook soms naar huis maar dat is dan niet voor lang en alleen als ik voor maandag niet te veel huiswerk heb.

Al kreunend stap ik uit mijn warm bedje, ik zal toch niet meer kunnen slapen voor dat halve uurtje, denk ik terwijl ik naar de badkamer wandel. Ik doe mijn pyjama uit en wandel in de douche, ik krijg meteen een koude rilling over mijn hele lichaam.

Na tien minuutjes onder het rustgevende water te staan wandel ik de douche uit. Ik droog mijn haar en wikkel een handdoek rond mijn naakte lichaam. Daarna slenter ik terug naar mijn kamer. Ik open mijn kast en kijk naar de kleine voorraad kleren die ik niet in mijn koffer heb gedaan. Wat zal ik eens dragen vandaag? Ik haal een zwarte broek en een wit topje uit mijn kast. De zwarte broek is door de tijd heen al een beetje verbleekt en het witte topje is al helemaal niet meer zo wit als in het begin maar niet echt speciaal vuil. Ik heb gewoon geen tijd en geld om achter nieuwe kleren te gaan, mijn moeder heeft al niet veel geld en daar hoeft ze nu echt geen geld aan te geven. Ik ga ook niet gaan werken in de vakantie omdat ik daarvoor geen tijd heb. Ik moet voor Levi zorgen zodat hij zich dan een keertje niet alleen voelt.

Wanneer ik volledig aangekleed ben wandel ik naar de kamer van mijn broertje ik doe zachtjes de deur open en doe het licht aan. Ik sluip naar zijn bedje en fluister zachtjes in zijn oor: "Wakker worden, het is tijd om op te staan."Hij springt uit zijn bed en rent gehaast de trap af, ik denk dat hij honger heeft. Levi heeft altijd honger en je zou er van verbaast staan hoeveel hij kan eten. Ik volg hem uiteindelijk ook naar beneden, ik zie dat hij al aan tafel zit. Mijn moeder is ook al wakker, ze is de tafel aan het dekken voor het ontbijt. Ik wandel naar de kast en help mama de tafel te dekken. Wanneer ik klaar ben ga ik over Levi gaan zitten. Hij is ondertussen gulzig zijn ontbijtgranen aan het opeten. Ik begin ook te eten maar heb eigenlijk niet veel honger. Met het vieze eten van het internaat in mijn achterhoofd probeer ik toch alles op te eten. Ik moet er van genieten nu het nog kan.

Ik sta op en ga mijn lege kommetje waar ontbijtgranen in zaten gaan afwassen. De afwasmachine gaat niet meer dus we moeten alles met de hand afwassen. Opeens vraagt mijn broertje met een enthousiaste stem: "Wat gaan we vandaag doen, zus?" Ik kijk hem triest aan en zeg: "Ik moet vandaag terug naar school en jij trouwens ook." Zijn grote glimlach verdwijnt en maakt plaats voor een verdrietige blik. Ik zie dat er een paar tranen op zijn gezicht tevoorschijn komen. "Ik wil niet terug alleen zijn." snottert hij. "Je hebt mama toch nog." zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef. "Mama is er nooit." antwoord hij, al wetend dat mama hier ook staat. Hun band is niet echt geweldig. Mijn broertje neemt het haar erg kwalijk dat ze nooit thuis is om met hem te spelen. Mijn moeder heeft het daar erg moeilijk mee heeft. Ik geef haar een medelevende blik en focus me weer op Levi. "Zullen we vertrekken?" vraagt mijn moeder, ik hoor dat ze het niet leuk vind dat Levi boos is op haar.

Ik zie dat mijn broertje met grote tegenzin naar de gang wandelt. Ik volg hem en doe ook mijn jas aan. Ik neem mijn koffers en doe de deur open en slenter naar de auto, ik heb geen zin. Ik haat het internaat. Mijn moeder doet de auto open en stapt in, terwijl doe ik de koffers in de achterkoffer. Daarna stop ik Levi in de auto en ga naast hem gaan zitten op de achterbank. We gaan eerst naar het station en dan gaat mijn moeder Levi voeren naar school en daarna gaat mijn moeder naar haar werk.

Na een twintig minuutjes zijn we aan het station. Ik geef mijn klein broertje een grote knuffel, hij fluistert zacht: "Ik ga je missen." "Ik zal niet lang weg zijn, misschien kan ik volgend weekend langskomen." stel ik hem gerust. Hij knikt enthousiast en ik glimlach. Ik zeg nog gedag tegen mijn moeder en stap dan de auto uit. Ik zwaai nog een laatste keer en wandel dan richting mijn trein.

______________________________

COMMENT: Vinden jullie dit ook triest voor Levi?

VOTE.

______________________________

A/N Ik hoop dat jullie dit hoofdstukje leuk vonden, ik ben blij dat ik al wat lezers heb zeker voor 1 hoofdstukje maar. Hopelijk komen er snel wat bij! Maar bedankt voor het lezen en tot volgende week zaterdag!

~Alanis