DAHIL may taping si Train nang sumunod na araw at hindi gaanong abala si Charley sa mga gawaing bahay, naisipan niyang magpunta sa Mall para bumili ng romance book—para may pagkunan siya nang matinding emosyon at kilig—dahil hindi uso sa kanya ang salitang 'kilig'.
Pero kahit gaano kasaya ang ending ng mga binabasa niyang stories, hindi pa rin niya magawang lagyan nang nakakakilig na ending ang mga stories dahil—walang forever!
Nang makarating siya sa Mall ay agad siyang dumiretso sa bookstore para bumili ng romance books. Pagkatapos niyang makabili ng libro ay bigla namang kumalam ang sikmura niya, kaya naisipan na muna niyang magmeryenda sa food court, alas kuwatro na kasi ng hapon at ang huling kain niya ay kanina pang lunch.
Nang makarating siya sa food court ay napangiwi siya. Bukod sa punuan sa lugar ay halos magkakakasintahan pa ang mga naroong kumakain. Pero hindi na lang niya pinansin ang mga ito, naghanap na lamang siya ng bakanteng mesa makakainan, hanggang sa makakita siya sa bandang sulok, na good for two persons.
Pagkalapag niya ng kanyang mga gamit sa mesa—bigla na lang may naupo tao sa tapat ng upuan na ookupahin niya. Nag-angat siya ng tingin sa sinumang bigla na lang naupo doon, nauna siya doon at ayaw niya nang sinumang makakasama.
Pero napatigil siya sa akmang pagtataboy sa taong bigla na lang naupo sa harapan niya nang masilayan niya ito—he was a man but not an ordinary one—dahil nagtataglay ito nang magandang mga mata, matangos na ilong, mapupulang mga labi, may kaunting stubbles ito pero malinis pa ring tingnan ang mukha, may kaputian ang balat at marahil nasa six feet din ang taas nito at mukha itong hearththrob.
He smiled at her when he noticed that she was already staring at him—bihira kasi siya makakita ng mga ganitong hitsura, katulad ni Train. Mabilis siyang nag-iwas ng tingin sa lalaki.
"I'm sorry Miss, puno na kasi ang lahat ng mga mesa dito, okay lang ba sa 'yo na mag-share na lang tayo ng table?" narinig niyang tanong nito.
Napalingon uli siya dito. "Hindi ba pwedeng maghintay ka na lang nang mababakanteng mesa?" aniya.
Nakita niyang napangiti uli ito. "Senyales ba 'yan na kailangan ko nang umalis dito?" anito.
Tumango siya. "Gusto ko kasi mapag-isa." Pagtatapat niya.
Again, he flashed his killer smile. Mas gumuguwapo ito kapag ngumingiti. "You're so straightforward. I like it." Puri pa nito sa kanya.
Napakunot siya. Seriously? Hindi man lang ito tinablan sa pagtataboy niya? Yeah. She used to drive away men who get near her at madalas ay pina-prangka niya ang mga ito. She didn't care if they get hurt dahil nagsasabi lang naman siya nang kanyang tunay na nararadaman.
"Ang feeling naman ng babaeng 'yan para paalisin si Mr. Guwapo."
"He looks familiar, though!"
"Hmm... you're right! Saan ko na nga din siya nakita? Hmm..."
Narinig niya ang usapan ng tatlong babae sa kabilang mesa, nang lumingon siya sa gawi ng mga ito, napansin niyang nakatingin na din pala ang ibang mga tao sa kanila—sa lalaki.
"Doon ka na lang kaya sa table na 'yon?" Saka niya itinuro ang table na kinaroroonan ng tatlong babaeng narinig niyang nagsalita kanina. Narinig niyang nagtilian naman ang mga ito.
Tila hindi nito narinig ang sinabi niya, dahil ngumiti lang ito sa kanya. "I'm Jin Zacchary Perez, but you can call me Jin or Zach. And you are?" Nag-abot pa ito ng kamay para makipagkilala sa kanya pero hindi niya inabot 'yon.
"Nice meeting you." Tipid na sagot niya.
Ngumiti uli ito at umiling. "So, may I know what's your name?"
YOU ARE READING
Strange Thing Called LOVE #Wattys2016
Humor"Sa de lata nga walang forever, sa tao pa kaya. At sa fairy tale story na lang may forever." Para kay Charley, hindi nag-e-esxist sa kanya ang salitang forever, dahil nabura na 'yon sa kanyang bokabularyo. Pero paano nga kaya kung ma-meet niya ang g...
