yüreğimde doğdu bu şiirler, incitmeyin kanatlarını ne olur

Gözlerin veda etti bana.

hâlâ istanbul sokaklarında
elimi bıraktığın yerde duruyorum

gözlerindeki şiirlerin soluşunu,
pantolonunun paçalarından dökülen
hayal kırıklıklarını,
ağzının kenarındaki tebessümün
kırılıp yere düştüğü ânı,
uykumun en ortasında ağırlıyorum

pamuk şekerler avuçlarımda eriyor,
her gece
iki parmağımızın arasına
sıkıştırdığımız takım yıldızları,
fezanın derin kuyularında
yosun tutmaya başlıyor

sen, biriciğim
hiç dönmeyecekmiş gibi bakıyorsun gözlerime,
bu bir veda, diyorsun
güzel bak yüreğine.