0.6

61 10 9
                                    

Evet, sonunda o tatil günü gelmişi. Hepimiz en arka koltuklara dizilmiş, cips ve kolayla keyif çatıyorduk. Bu arada, Seungmin de yanımızdaydı. Bizimkiler onun benimle kalacağını öğrendiğinden beri onu da aramıza almaya çaba gösteriyorlardı. Benim için iyi bir şeydi ama Seungmin mutlu mu pek emin değilim. Şimdi de Jeongin'in ağzına cips tıkmasını engellemeye çalışıyordu çünkü.

"Hadi ama Seungmin, ne güzel eğleniyoruz işte, sen de ye bizimle. "

"İstesem alırdım zaten, istemiyorum. "

"Tamam Jeongin, ben veririm ona isterse. "

Jeongin'i Felix'in yanına atıp kendim Seungmin'in yanına geçtim. Camdan dışarıyı izliyordu. Okulda kimseyle konuşmayan birinin okul gezisine gelmesi çok garipti. Aklıma annesiyle konuştuğu gün geldi. Belki de ailevi problemleri devam ediyordu ve evden uzaklaşmak istemişti? Bana doğru döndü bir anda. Gülümsedim.

"Biliyorlar mı? O gün olanları."

"Hayır, aramızda sadece."

"Güzel."

Tekrar dışarıyı izlemeye döndü. Elimi yavaşça saçına dokundurduğumds hızlıca geri çekildi. İç çekim indirdim elimi. Diğer yanımda oturan Jisung'un elindeki cips pakedine çökmeye karar verdim. Arada da sohbete katılıyordum. Cipslerimiz bitince Jisung boş paketleri topladı, sonra hepsini katlayıp çaktırmadan Changbin'in çantasına tepti. Yolun geri kalanında da Jisung'un omzunda uyumuşum zaten. Otele geldiğimizde Jisung beni dürterek uyandırdı. Valizlerimizi sürükleyerek otele yöneldik. Anahtarlarımızı da alıp geniş ve ferah asansörlere attık kendimizi. Seungmin'e bakıyordum srada. Kendini odamıza girene kadar rahatsız hissettiğini yüzünden okuyabiliyordum. Anahtarla kapıyı açtım. Beraber girdik içeri. Odanın manzarası güzeldi. Oldukça büyük ve temizdi de. Valizimi yataklardan birinin yanına bırakıp yatağa attım kendimi.

"Seungmin, yemeğe bizimle geleceksin değil mi?

"Hayır?"

Bana tip tip baktı. Göz devirdim. Kendini neden bu kadar soyutluyordu acaba? Kalktım yataktan, eşyalarımı yerleştirmeye koyuldum. Seungmin de kendi eşyalarını yerleştiriyordu. Sürekli konu açmaya çalışıyordum.

"Hey, o elindeki tişört güzelmiş, ödünş verir misin?"

Cevap vermedi, kafama fırlattı tişörtü. Sırıtarak kendi tişörtümü çıkardım ve yatağın üzerine fırlatıp Seungmin'den aldığımu giydim. Aynanın karşısına geçip kendime baktım.

"Yakıştı mı?"

"Hn."

Bana ufak bir bakış atıp önüne döndü. Bir şekilde Seungmin'in dikkatini çekmek istiyordum. Ama nasıl? İşte onu hiç bilmiyorum.

Ölmedim yaşıyorum ✌🏻

Hyunlix/ Hyunjin kurgusu yayınladım belki bakmak istersiniz 👉🏻👈🏻

Perfect Smile -Hyunmin-Where stories live. Discover now