Kitaptaki Şeytan

3.bölüm

Dakikalardır somurtuyordum. Asya ablanın gelmesiyle zorlu parkur başlamıştı. Onlarca elbise ve kıyafet dememiştim. Yorgunluktan bitmiş bir haldeydim. Benim parti için giymek istediğim elbise mor renkti ve kelebeklerle süslüydü. Ancak Asya ablanın bana giydirdiği elbise lila renkti. O da çok hoş ve zarifti ama ben öbürünü daha çok beğenmiştim. Ben istediğim elbiseyi giyemezken ablam da giyememişti. O elbise değilde tulum istiyordu. Neyseki renkleri seçmemize izin vermişti. Makyajımızı ve saçımızı da yaptıktan sonra hazırdık. Mustafa abi almaya gelecrkti bizi. Normalde ablamın arabası vardı ama hep beraber gitmenin daha güzel olacağını düşünmüşlerdi. Korna sesiyle kapıya çıkınca arabanın önünde duran Mustafa abiyle Can abiyi gördüm. İkiside takım elbise giymişlerdi. Sena abla ise yılbaşı konseptine uygun kırmızı bir elbise giymeyi tercih etmişti. Her zamanki gibi çok yakışıklılardı. Hakan abi ise onlara göre daha rahat takılmıştı. Lacivert bir gömlek ve altına beyaz pantolon ve gelelim bu geceyi yakacak kişiye. Aras abi kırmızı bir takım elbisenin içine siyah gömlek giymişti. Bu hali bana izlediğim bir dizideki Lee Rang karakterini hatıtlattı. Çok yakışmıştı.

"Oooo hanımlar bu ne güzelliktir böyle?"

"Yakışmış mı?"

Asya abla giydiği elbiseden pek emin olamamıştı. Zümrüt yeşili elbisesi Mustafa abinin gömleğiyle uyumluydu. O zaman çift gibi giyindiklerini fark ettim. Sena abla ve Can abi, ablam ve Aras abi. Hakan abi ise sap kalmıştı. Sonra tekrar bakınca çitf gibi değil de hepsinin birbiriyle uyumlu giyindiğini fark ettim. Arkadaşlıklarına bayılıyordum.

"Ben nasıl olmuşum? Asya ablanın eseri."

"Muhteşemsin prenses."

Dişlerimi göstererek kocaman gülümsedim. Çantamı koluma takıp arabaya bindim. Ablam telefonuna bir şeyler yazıyordu. Kaşlarını çatmıştı.

Parti salonuna geldiğimizde bütün magazin resmen kapının önündeydi. Fotoğraflarımızı çekenler, soru sormaya çalışanlar, bizden başka içeri giren ünlüler... İşte şimdi kendim gibi hissediyordum. Ne yalan söyleyeyim ablamların havasına bayılıyordum. Dik yürümeleri, ağır başlı tavırları, ünlü olduklarını niletek hareket etmeleri... Filmim yayınlandıktan sonra bende onlar gibi olacaktım.

Heyecandan ellerim terlemeye başlayınca ablam bunu fark edip elimi tuttu. Can abiyle konuşuyordu yüzüme bile bakmıyorken fark etmişti. Ablam benim hem annem hem babamdı. Minnettarca gülümsedim. İleriden bize doğru gelen Pamir ve Seher'i görünce göz devirdim. Ablamın on gün boyunca Pamir'e laf sayacağını şimdiden tahmin edebiliyordum. Seher gri bir mini elbise giymiş Pamir de... Giyinmemiş modayı katletmiş. Giydiği şeye gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Zevkler ve renkler tartışılmaz ama göz ve ruh sağlığımız için bazı insanlara giyinmeyi öğretmeleri gerekiyor. Fosforlu sarı ceketin içine kot bahçivan tulum giymişti. Ayakkabıları da neon pembeydi. 

Ahhh! Gözlerim bunu görmek zorunda kaldığınız için özür dilerim.

Ablamlar sohbetlerini koyulaştırdığı için Pamir'i yok sayıp  Seher'in yanına gittim.

"Çok şık olmuşsun Yeşim."

"Sen de öyle Seher." 

"Biraz şu tarafa gidelim mi? Burası çok kalabalık."

"Olur."

Ablam yanında olmadığımı fark edince salona göz gezdirdi. Beni görünce de başıyla işaret verdi. Merdivenlerden çıkıp gözden kaybolunca bende biraz öyle vakit geçirdim. Tanığım oyunculara selam verdim. Sıkılınca da terasa çıktım. Ablamlar burada değillerdi. Terasta içimdeki sıkıntıyı kesmeyince balkona çıktım. Kar yağıyordu. Filmlerde yılbaşında yağan karlara hep özenmişimdir. Ne kadar karı izledim bilmiyorum ama telefonum çalınca çantamı açtım. Kitabı ne ara çantama koydum diye düşünürken onu çıkarıp bir kenera koydum. Telefonumu aldığımda kitabı geri koyacakken gökyüzü bir anda kızıla boyandı. Kanlı ay tutulması oluyordu. İlk defa böyle bir olaya şahit olduğum için sadece izleyebildim. Yanı başımda duran kitabın parlayarak havaya kalktığını görünce bir kaç adım geriledim. Acaba rüya mı görüyorum diyerek kolumu sıktım. Gayette acıyordu.  Gözlerimi kocaman açarak kitaba bakıyordum çünkü kitaptan bir adam çıktı.