Kedi Zilindeki Lanet [The Cat Bell Curse Tr] ✓

👣 Bölüm 1 🐾

{+}{+}{+}

Adrien bir kez daha uyandı ama kendini farklı bir yerde buldu. Dört patisinin üzerine sıçradı ve bölgeyi, ara sokağı taradı.

"Harika, harika," diye mırıldandı huysuzca. Sarışın çocuk, başına gelen her şeyle Paris'teki en şanssız kedi adamıymış gibi hissetti.

O cadı neden işine bakıp sonsuza kadar lanet edecek başka birini bulamıyordu? Yaptığı şeyi yapmaya hakkı yoktu. Tekrar insana dönüştüğünde, onu Paris'in en çok aranan kişisi yapacaktı. Tikki ödeyecekti, büyük zaman geldiğinde!

İlk olarak, nasıl geri döneceğini bulması gerekiyordu. Garip bir şekilde, bu onun ilk kez dışarıda tek başına olmasıydı, bu yüzden nereye gideceğini ya da ne yapacağını bilmiyordu. Başka bir cadı ya da büyücü bulup, onu tekrar insana dönüştürürlerse onlara yüklüce bir ödeme yapmalı mıydı?

Kulağa kötü bir fikir gibi gelmiyordu çünkü aşkı bulmanın kesinlikle işe yaramayacağını biliyordu.

"Gerçek aşkın öpücüğü her büyüyü bozabilir."

Adrien bu sözlerle ve çocukluğunun iyi zamanlarını hatırlayarak irkildi. Annesinin hâlâ ortalıkta olduğu ve ona yatmadan önce masallar okuduğu zamanlar. Garip bir şekilde, en sevdiği hikaye Güzel ve Çirkin'di (her ne kadar onun küçük bir ipucu da bundan hoşlansa da).Üzgün ​​​​düşüncelerini silkeledi ve onları öfkeyle değiştirdi. Artık o zayıf küçük çocuk değildi. O sefil cadıdan ve onun sevimli saçmalıklarından daha güçlüydü. Şöhret ve servet aşktan daha güçlüydü, babası böyle söylüyordu.

Aşka ihtiyacı yoktu, bu yüzden planı bu laneti kırmak için başka bir cadı ya da büyücü bulmaktı. Yine de bunda bir sorun vardı. Paris'te her türlü sihir yasaklandığından, nereden bulacaktı?

Hemen hemen tüm cadılar ve büyücüler gitmişti ya da gölgelerde saklanıp hâlâ oyunlarını oynuyorlardı. Bir tane bulmanın bir yolu olmalıydı, ama nasıl?

"Hey, evlat. Neden ara yolunu bulamamış, aptal, kaybolmuş bir kedi yavrusu gibi görünüyorsun?" Adrien cızırtılı ses üzerine sıçradı ve hızla döndüğünde bir çöp tenekesinin üzerinde uzanmış başka bir kara kedi gördü. Kıkırdadı ve tembelce eğlenerek kuyruğunu salladı.

"Sana ne?" Tedirgin bir şekilde cevap verdi. Diğer kara kedi çöp kutusundan atlamadan önce kıkırdadı ve gözlemleyerek Adrien'ın etrafında döndü.

"Buralı değilsin. Değil mi?" diye tahmin etmişti.

"Onun gibi bir şey," diye homurdandı Adrien. Kara kedi önüne oturdu ve patisini kaldırdı.

"İsim Plague ama var olmayan arkadaşlarım bana Plagg diyor," diye tanıştırdı Plagg kendisini. Adrien tam Plagg'ın patisini sallayacakken Plagg patisini yalamak için geri çekildi.

(var olmayan derken olmayan arkadaşlarından bahsediyor. öyle anladım ben)

"Adrien," diye yanıtladı insan kedi, patisini indirerek. Plagg'in kulakları seğirdi ve patisini yalamayı bıraktı.

"Kulağa fena halde bir insan adına geliyor. Söylesene, bir insan sahibin var mı?" Zümrüt yeşili asit yeşiliyle buluşan Plagg haylazca sorguladı.

"Hayır," diye yanıtladı Adrien, neden hâlâ bu kara kediyle konuştuğunu anlamayarak. İnsana dönüşmek için bir görevdeydi.

"Ah, gerçekten mi? O zaman insan adının ve zilli kedi tasmasının nesi var?" Plagg, pençesiyle zili çalarak şüpheyle işaret etti.

"Sana bir cadı beni kediye çevirene kadar insan olduğumu ve geri dönmenin tek yolunun aşkı bulmak olduğunu söylesem bana inanır mısın?" diye açıkladı, sıkılarak son kelimeyi tiksinti içinde tükürdü.