Patient in need | Taekook

10.

Bana sinirle bakan Taehyung'a bakıp şu an ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.Elimi tutup yürütmeye başladığında ona ayak uydurdum.

Bize bakan gözleri umursamadan yürümesi hiç dikkatimden kaçmamıştı.Ne olmuştu bu adama?

Boş bir sınıfa soktu beni ve elimi sertçe bıraktığı zaman anlamsız gözlerle ona baktım.

"Ne yaptığını sanıyorsun?"dediğinde hala ona anlamsız gözlerle bakıyordum.Ne yapmıştım?

"Ne yaptım?"diye sorduğumda üstüme yürüyüp "Kız senin elini tutuyordu."dediğinde anladım.

"Aaa o mu?Önemli değil ya."dediğimde sinirle bana baktı ve kaşlarını çattı.Hayır yani bunda ne vardı saçma kıskançlık yapıyordu.

"Nasıl izin verirsin?"dediğinde göz devirdim.

"Aşkım kız arkadaşça yaptı."dedim bir yalan uydurarak çünkü kız arkadaşça yapmamıştı.

"Jungkook delirtme beni.Buna izin asla veremezsin."dediğinde ellerimi göğsümde birleştirdim.

"Sen niye o kadına sarılıyorsun o zaman buna izin vermezsin."dediğimde alay eder gibi güldü.

"Kıskandırmaya mı çalıştın?"dediğinde ağzım şokla aralanmıştı.

"Ne saçmalıyorsun?Kıza gel elimi tutu diyecek halim yok.Eğer seni kıskandırsaydım ben kızın elini tutardım!"dedim sinirli bir şekilde.

"O yüzden beni meşgule attın değil mi?"dediği zaman dediğinde ellerimi sıktım.

"Taehyung yeter.Atmak istedim ve attım bu kadar sorgulama."dedim bıkkınlık dolu bir sesle.

"Sen gerçekten kafayı yemişsin."dediğinde bu sefer ağzım şokla açıldı.Taehyung'un ağzından çıkan kelimeleri kulağı duymuyordu sanırım.

"Ben mi kafayı yedim?Ne bu boş kıskançlık?Ben kadına sarılmana bile bir şey demedim."dedim.

Taehyung,"Kadın'a arkadaş gözüyle bakıyorum Jungkook!"diye bağırdığında ellerimi sıktım.

"Ben kızı tanımıyordum bile."dediğimde sinirle ellerini saçlarından geçirip bana doğru döndü.

"O yüzden mi elini tutuyordu?"dediğinde artık gerçekten sıkıldığımı hisettim.

"Bence sen kendini bir an önce düzeltene kadar ara verelim."dediğimde kolumdan tutup duvara yasladı.

"Ara vermek ne demek?Saçmalamayı kes."dediği zaman kolumu sertçe ondan çektim.

"Ara verelim sen kendini düzeltene kadar!"dedim ama gözlerinden çıkan kara bulutlarından şayet korkmadım desem yalan olurdu.

"Ben neysem oyum.Eğer düzelmemi bekliyorsan bitirelim Jungkook."dediğinde kaşlarımı çattım.

"Bitirelim mi?"diye kırgın bir sesle sorduğumda geri çekilerek başıyla onayladı.Güldüm ve sanki bu anı bekliyormuş gibi ona baktım.

"Peki bitirelim."dedikten sonra başka birşey demedim ve hemen sınıftan çıktım.

Gözlerimden gelen yaşlara engel olamadan sınıfıma çıktım.Sınıftan çantamı aldıktan sonra aşağıya indim ve Hoseok yanıma koşarak geldiğinde bir şey demedim ve okuldan çıktım.

"Jungkoo-"dediğinde ona doğru döndüm ve "Sonra konuşalım mı?"dediğimde onayladı.

Onu arkamda bırakarak yürümeye devam ettim.Benim amacım biraz da olsun korkutmaktı fakat bitirmesi hayal kırıklığına uğratmıştı.

Hiç bir zaman ondan ayrılmak istemedim veya ara vermek istemedim ama demek ki o bugünü bekliyormuş.

Ağlayarak yürüdüğüm zaman herkesin gözü bana dönüyordu ama hiç umursamadım.Bu kadar kolay mıydı onun için bitirmek?