Bir masaldi belkide mutluluk;
Belki asla bırakmayacağın sevincin,
Belki imkansız hayalin,
Belkide tek umudundu.
Uzaktın belkide,
Ne kadar kalpler bir olsada,
Mesafeler vardı buradan sonsuza kadar.
Yaşanmış gerçekler zaten bitti.
Şimdi ne bir ses ne umut,
Sadece buğulu cam ve yanmış bir resim.
Bu seferde böyle olsun,
Bu sefer yine ben kaybediyim.
Olsun ben kaybetmeye razıyım sen yeterki gel...
