ကျွန်တော်နာမည်က ခေတ်ပါ ...
ခေတ်ဆိုလို့ ကျွန်တော်က ယောကျ်ားလေးတယောက်တော့မဟုတ်ဘူးဗျ ...
ကျွန်တော် ယောကျာ်းလေးလို နေထိုင်ရတာကိုကြိုက်တဲ့လူပါ ...
ကျွန်တော့် မေမေက ကျွန်တော် ၅နှစ်သားအရွယ်ကတည်းက ဆုံးသွားခဲ့တာလေ....
မေမေဆုံးပီးတော့ ဖေဖေကလည်း သဘ်ောပြန်တက်သွားခဲ့တယ်...
ကျွန်တော် အိမ်မှာ ဖေဖေ့ ညမ တဝမ်းခွဲ ကြီးကြီးမြရယ် ခြံစောင့် ဘကြီးသိန်းရယ် နဲ့ပဲ ကျွန်တော့်ဘဝကို. ကြီးပျငိးလာခဲ့ရတယ် ......
ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကကျွန်တော်အတွက်တော့ လိုလေစေ့မရှိအောင်အမြဲထောက်ပံ့ပေးပါတယ် ....
ကျွန်တော်ကိုငယ်ငယ်ထဲက ကြီးကြီးမြကပဲထိန်းလာခဲ့တာ .....
ကျွန်တော်ငယ်ဘဝထဲက မိဘမေတ္တာဆိုတာ တခါမှမခံစားခဲ့ရဘူး ...
ကြီးကြီးမြကလည်း ကျွန်တော့်ကို အလိုလိုက်ထားတော့ ဆိုးချင်တိုင်းသာဆိုးနေတော့တာပေါ့ .....
ခေတ် ကြောက်ရမဲ့လူ ကမ္ဘာပေါ်မှာ မရှိသေးခင်ကပေါ့ဗျာ...
YOU ARE READING
ချစ်ကြောက်ရိုသေပေါ့ဗျာ
Teen FictionPunishment Type ပါ ခပ်ဆိုးဆိုး ကောင်လေးတယောက် စည်းကမ်းကြီးတဲ့ မမ တယောက်ကိုချစ်မိသွားတဲ့အခါမှာ ဘာတွေဆကိဖြစ်မလဲ .. ပထမဆုံးစရေးတဲ့ ficလေးမို့ အမှားလေးတွေပါရင် သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးကြပါနော် ဖတ်ရှုပေးတဲ့ တယောက်ချင်းစီတိုင်းကို ကျေးဇူးအထူးတင်ပါတယ်ဗျာ