Yaralı Kalpler

iki yaralı kalp

1

"Özür dilerim" dedi çok konuştuğu için. İçim gitti özür dilediği için.

Hayatınızın en kötü anında, size iyi gelen sadece tek bir kişi düşünün. Yanınızda olmadan, yanınızdaymış gibi hissettiren, size hiç sarılmadan sarıldığını söyleyerek hissettiren biri. Bende tam olarak böyle olmuştu. Yaralı ve yalnız kalbimin tükendiği anda girmişti hayatıma.

Çoğu gün mutsuzdu. Tanıştığımızdan beri onu sürekli güldürebiliyordum ama işe yaramıyordu. Ben onu ayağa kaldırdıkça insanlar onu bir şekilde üzüyordu. Benim adım Atlas aydın. Adı gibi dalgalı olmayan bir Nehir'e tutulmuştum. Fakat büyük atlaslar, nehirler olmadan anlamsızdı.

Yaklaşık iki yıldır hayatımın tamamı Nehir olmuştu. Ben onu bir yıl hiç görmeden sadece yazdığı mesajlarla sevmiştim. Karşımda yirmi yaşında bir genç kız yoktu aslında. Onun ruhu bir ihtiyar kadın kadar yorgundu. Fakat küçük bir kız çocuğu kadar da hassas idi.

Küçüklüğünden beri taşıyamayacağı yüklerle yaşıyordu. Ben onu yükleriyle sevmiştim. Çoğu gece uyumaz sürekli ağlardı. Ben onu gözyaşlarıyla sevmiştim. Nehir Özbay. Bildiğiz dalgalı nehirlerden değildi. Ben onu durgunluğuyla sevmiştim.

Sevmenin ne olduğunu unuttuğumuz bu dünyada sevmeyi bana o öğretmişti. Ve o gün iki yaralı kalbin birbirini bulduğu gündü.

13 Ocak 2021

Rüzgârın çıkardığı uğultuyla her gece yaptığım gibi koltukta uzanmış tarih ile ilgili videolar izliyordum. Evet! Ben tam bir tarih delisiydim. Tek başıma yaşıyordum. Kimsem yoktu. Ailesi olup da yalnız büyüyenler içinde bende vardım.
Her günüm rutin şeylerdi. İşe git atlas, eve gel atlas, yemek yap atlas. Hem iş adamı hem ev hanımıydım. Sanırım bu his aşçı olduğum için geliyordu. 22 yıllık hayatım boyunca yalnız olmak bir süre sonra sessizleştiriyordu. Kalbim her gün yavaş yavaş çürüyor ve yoruluyordu.

O kadar sıkılmıştım ki. Bir anlık kararla uzandığım yerden kalktım. Saat gecenin bir yarısıydı. Aklıma bir anda birkaç gün önce indirdiğim sohbet uygulaması geldi. Yanlış duymadınız evet saçma sapan bir uygulama indirmiştim çünkü konuşacak kimsem yoktu.

Uygulamaya giriş yaptığımda ana sayfa atılan sohbetler, postlar altında tartışan insanlarla doluydu. Uygulamaya girer girmez mesajlar yağmaya başlamıştı bile. Nasıl bir yerdi burası böyle. Uygulamayı silme kararı aldığımda tam çıkacaktım ki atılan post dikkatimi çekti.

Nehirnaz36 (02.15)

"Karanlık ve yağmurdan korkanlar için şimdilerde, karanlıklar sırdaş, yağmurlar ise gözyaşı oldu."

Profile girdiğimde hiçbir açıklama, resim yoktu. Sadece buna benzer atılan sözler vardı. Okuduğum her söz beni derinden etkilerken bu sözleri yazanın hikâyesini merak etmiştim.

Bu sözler benim hissettiklerimin yazıya dökülmüş hali gibiydi. Ama bazıları daha ağırdı. Karşımda benden fazla yaralı biri vardı. Yazıp yazmamak arasında kararsız kalmıştım. Bir anlık kararla yazmaya karar verdim.

"Karanlık ve yağmurlardan korkanlar sözde korkanlardır. Karanlıkta yağmurda birbirinden güzeldir. Kimse karanlık ve yağmurdan korkmaz. Aslında onların oluşturacağı felaketlerden korkarız."