Yaralı Kalpler

ilk görüş

3

"Gözlerim gözlerine değince durmadı kalbim aksine, yaşamak için daha çok attı"

Aradan yine haftalar geçmişti ve o haftalarda birleşip ay olmuştu. Biz konuşmaya başlayalı bugün tam beş ay oldu. Benim artık her günümün adı Nehirdi. O günden sonra her ne kadar gün içinde konuşmasak da artık her gece telefonla konuşuyorduk. Her gece sessiyle uyuyordum. Konuşamadığımız zamanlarda uyku tutmuyordu. Her anını bana anlatmaya geliyordu. Gün içinde yaşadığı her duyguyu biliyordum.

Ben artık Nehirsiz bir Atlas düşünemiyordum. Sadece sesiyle, yüzünü hayal ediyordum. O beni görmüştü. Uygulamada profilim vardı. Onun yoktu. O gün çarpıştığımızda yüzünü göremediğim için sürekli kendime kızıyordum. Şuan onunla ilgili bildiğim en iyi şey kokusuydu. Artık ona anlatamadıklarımı bir kâğıda yazmaya başlamıştım. Ona söylemeye korkuyordum. Sevgim onu üzerse diye...

Kavuşuncaya kadar yaşayacağız...

Yolları yaralarla dolu olan bir kalbin gidilemeyen kapısına yürümüşüm. Seni sevmek dolanıyor dilime gelmiyor sonrası. Bu sözler hayatımın yeniden doğuş sahnesi gibi. Aklım sende kaldı izin ver geleyim. Şimdi bir serçenin gözyaşlarında saklı sana olan sevgim. Ne zaman aklıma gelsen el ele hayallerde buluyorum bizi. Söyle bana sevdiğim Kalbine giden yollar hep mi kapalı?

Kapattım defterin kapağını. O güne dönelim şimdi. Gözlerini gördüğüm o güne...

21 Mayıs 2021

Yine bir gece ve biz yine telefonla konuşuyoruz. Her gece sesini duyup uyumaya öyle alışmıştım ki. Ben konuşurken o sadece dinliyordu. Dayanamayıp sordum.

Nehir iyi misin? Neden konuşmuyorsun.

Yapamıyorum Atlas.

Kalbime bir yumruk yemiş gibi hissettim. O an hissettiğim tek his onu kaybetme korkusuydu. Tereddütle sordum.

Neyi yapamıyorsun?

Kaldıramıyorum. Sürekli geçmişim aklıma geliyor. Korkuyorum. Geleceğimde mi böyle olacak. Yirmi yıldır şu lanet olaydan kurtulamıyorum. Yarattığı travmaları atlatamıyorum.

Ağlıyordu. Oysaki sevinmiştim bu gece ağlamayacak diye.

Hey! Sakin ol. Nefes al. Sana söz veriyorum Nehir geleceğin böyle olmayacak öyle güzel düzeleceksin çok güzel bir hayatın olacak sana geçmişini unutturacağım.

Sana söz veriyorum, seni iyileştireceğim.

Geçmiş unutulmaz sadece alışacağım olaylara ama ben k-artık kötü olaylara alışmaya çalışmak istemiyorum. İçimde kalan hayallerim, yaşamadıklarım ne olacak peki bana çocukluğumu kimse geri veremeyecek.

Haklıydı ona çocukluğunu kimse geri veremezdi. Ama en azından yaşayamadıklarını ona yaşatacaktım.

Atlas ben çocukluğu boyunca kaçarak, herkesten korkarak yaşamış bir kızım. Hayatımda kim varsa herkes bana zarar verecek korkusuyla insanlardan kaçarak hep evde oldum ben. Kendi evimde bile güvende değildim. Her zaman uyurken kapımı kilitlerim biliyor musun, biri gelir de bana zarar verir diye. Uyumaktan korkuyorum çünkü rüyalarımda hep birinin beni boğduğunu ya da o küçük halimi görürdüm. Çaresiz, suskun o küçük Nehir'i.