Mafya Ailesi

Bölüm-30

Hızlıca başlayalım.

Biraz duygusal.Bence peçete alın.

Bol bol satır arası yorumu yapın.😘

İyi okumalar.

Medya-Defne ve Mustafa dedenin köpeği Kara.

Yazarın ağzından

O günün üzerinden haftalar geçmişti ama küçük kız boş bir kabuk gibiydi.Ne gözlerinde bir pırıltı vardı ne bir gülüşü.Hatta kalbinin atışı bile iyice azalmıştı.

Hissiz,kalpsiz ve ruhsuz küçük bir kız çocuğu.Gözlerindeki yaşlar bile kurumuştu.

Dönebileceği bir yeri yoktu bu nedenle günlerce sokaklarda gezmişti.Eve dönemezdi çünkü babası hiç düşünmeden onu yine satardı.Yolda gördüğü bir kadından rica etmişti telefonunu abisini aramıştı.

O kadar rahatsızdı ve utanıyordu ki tek söyleyebildiği "Abi acilen gelmen gerek."olmuştu.Ama abisi lisesini yurt dışında okuyordu.Yaşı yüzünden öylece çıkıp kendisi gelemezdi.Önce babasını aramalıydı.

Bir süre sonra Kuzey geldi aklına onlarda kalabilir miydi acaba?Babası vardı ama Kuzeyin.Defne'nin tanımadığı ve asla güvenemeyeceği bir erkek daha.Evet daha önce kalmıştı onlarda ama o zamanlar Kuzeyin babası hep iş için yurt dışında olurdu.Melek anne bir yana Kuzeyin babasını bir kere bile görmemişti Defne.Kuzeyde çok görmezdi ya zaten.

Bir gece birkaç sarhoşun ona doğru gelip onunla uğraşmasıyla pes etti ve Kuzeylere gitmeye karar verdi.

Kuzeylere gidip kapıyı çaldığında kapıyı Melek anne açtı karşısında yırtık pırtık kıyafetlerle dağınık saçlarla Defneyi görünce telaşlandı."Defnem ne oldu sana böyle?Gel hemen içeri."hemen aldı Defne yi soktu banyoya,neredeyse hiç bir şey yememişti Defne arada çöpleri karıştırmıştı.Bir deri bir kemikti zaten vücudu yara bere içindeydi.

"B-ben kendim yıkanırım aslında Melek anne."

"Şşşt...Bebeğim bırak annen yardım etsin."

Hiç kimseden görmediği annelik sevgisi buydu işte göz yaşı kalmış olsa ağlardı.

"B-ben çok k-kirliyim sen bırak ben yaparım."

Kollarını sıvadı Melek anne "Sence beni birazcık kir bozguna uğratır mı bebeğim?"Ağzından çıkan her bir kelime içini ısıtıyordu Defnenin sanki hissediyordu Melek annesi Defne nin neler hissettiğini.

Melek annesi onun sırtını,kollarını yıkarken bir ninni mırıldanıyordu.Ama her seferinde sesi titriyordu.Defne biliyordu Melek annesinin ona bakarken ağladığını her ne kadar belli etmek istemesede.O gece herkes uyurken Melek annesi ona bir yatak hazırlayıp yatağa yatırdı.

Günlerdir bir gram uyku girmemişti gözüne her an tetikteydi.Ya onlar tekrar gelirse ya baba ve annesi gelirse,ya başkaları gelirse.O uyuyana kadar başında durdu saçlarını okşadı Melek annesi.

"M-melek anne..."

"Efendim bebeğim?"

"Ya bir daha gelirlerse?"

"Gelemezler bebeğim çünkü annen seni hep koruyacak.Hem bak burada Kuzeyimde var o da seni her şeyden korur."

Defne gözlerini kapadı.Söylenenlere inanmaya çalışarak uyudu.

Gece yarısı bir kabusla uyandı yine sabaha doğruydu.

Odadan çıktı tuvalete doğru giderken sesler duydu.