Yayınlanan Tarih: 30.03.2023
"Bu ülke senin ülken, emret yerine getirilsin. İtaatler sana karşı yapılsın, senin kuralların geçerli kılınacak. Kendine yeni bir dünya kur güzelim, burası senin cennetin..."
Artık her şey güzelleşecekti, bunu hissediyor...
Her şey kafamın içinde dönen şeylerden ibarettir...
...
Söz. Söz geleceğim, bu kendime ve sana vereceğim ilk sözüm olsun Vurgun...
İlk defa bir adamı böyle masum masum gülerken gürüyordum, bu bana abimi anımsatmıyordu, bu bana babamı anımsatmıyordu. Bu bana tamamen yabancıydı.
Bu hayatımda gördüğüm ilk adamı gösteriyordu... Sadece bakmakla yetiniyordum, sadece dış görünüşlerden etkilenirdim, 22 yaşıma kadar hep bakmıştım ama bugün ilk defa bir adamı görüyordum. Merhametimi, şefkatimi, vicdanımı... ben kendimi görüyordum, ben vicdanımın sesini duyuyordum. Ben şefkatimi görmüştüm onda, hülyalı bakışlarına yenilip söz vermiştim.
Bu söz, kaybolan ruhumun varlığını hatırlatmıştı. Kendime gelmeme sebep olmuştu, niye şu zamana kadar, çok boş yaşadığımı hissediyordum?
Bu sözü vermem sırtıma bir yük binmesine sebep olmuştu...
Uzun koridoru bitirmiştim, kanalizasyon kapağını açarak içinden çıktım. Yine kolaylıkla oradan çıkabilmiştim, güvenlikler uyanmamıştı ve kimse fark etmemişti. Niye her şey bu kadar kolaydı?
Baron bile halledebilirdi bu işi, ben ne alakaydım?
Ters giden bir şeyler vardı çünkü öyle hissediyordum. İçimden bir ses dikkat çekeceğimi söylüyordu, umarım bu sefer haklı çıkmazdı!
Koşar adımlarla park ettiğim arabama bindim, abimin gizli görevlerde hazırlanmak için geldiği yere varmıştım. Buraya bende gelirdim, bu oda diğerlerinden fazlasıyla küçüktü. Kendisine özel yaptırmıştı, diğer odadaki silahları ise ekiptekiler özgürce kullanabiliyorlardı. Odanın kilidi açılması için parmak izi şarttı, bu parmak izi ben ve abimde vardı, kız kardeşi olduğum için nasibimde varmış.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Hayal gücünüze yardımcı olayım dedim.)
Odanın kilidini parmak izimle açtıktan sonra hızla içeri girdim, gözlerim yeni temin ettiği silahlara takılı kaldı. Abim tam bir silah hastasıydı! Benim silahlarla aram iyi olduğu için, ona çekmiştim.
Kapının sağ tarafında olan dolabı açıp karıştırdım, girdiğimiz görevleri hiçbir zaman şansa bırakmazdı. Bu sefer yalnızdım, bu sefer kendim yapacaktım ve kendim başaracaktım. Umarım başarırdım...
Ellerimle dolabı talan ettikten sonra istediğimi bulamamıştım, neredeydi bu cihaz? Abimle beraber almıştık bu ses kaydını, baya para vermişti. Ortadan kaybolacak değildi ya? Ondan başka kimse alamazdı, alacağı günü tutmuştu, kadere bak!
