YOU'RE MINE! /HYUNLIX\ ✔️

6

Eve geldiğim gibi daha doğrusu eve geldiğimiz gibi abim kolumdan tutup salona yönlendirmişti. Dudaklarımı bıkkınlık ile yalayıp koltuğa oturdum.

Abim sinirli ifadesi ile bana bakıyordu. Ben bir şey yapmamıştım ki. Hepsi psikopat hyunjin yüzündendi. Şerefsizin tekiydi

"Anlat yongbok"

"O adımı kullanmıyorum"

"Umrumda mı sence!"

Bir anda bağırması ile yerimden sıçramaştım. Yüzüne baktığımda umurunda olmadığını farkettim.

Elimi kalbime götürüp üstten tişörtü sıktım. Ne zamandan beri kalbim ağrıyordu benim?

"Be-ben bir şey yapmadım. Ne olduğunu bile bilmiyorum sadece...

Bildiğim şey hyunjinin yapmasıydı

Bildiğim şey hayvanların ölümü"

Abim sıkıntı ile nefes verip bir elini beline diğer elini saçlarına götürmüştü. Elimi hala tişörtümüden çekmemiştim.

Kalbim fena bir şekilde ağrıyordu. Sanki bıçak çiziği varmış gibi sızlıyordu. Nefeslerini düzensizleştiğini fark ettiğim gibi koltuktan bi hışımla kalkıp odama gittim.

Abim arkamdan bağırsa bile umurumda değildi. Aynı bana öyle dediği gibi...

Merdivenleri hızla çıkıp yalpalasam da hızımı bozmadan Odamın önüne geldiğim gibi sesler kesilmişti. Sadece ufak bir uğultu vardı.

Dizlerimin üstüne çöküp bir elimi yerden destek alır gibi durmuştum. Heryer suspus olmuştu. Hiç bir varlık bile hareket etmiyordu.

Gözlerimi ne ara kapattığımı hissetmemiştim. Yavaşça gözlerimi açarken önümde sineğin havada donduğunu gördüm. Atik bir hareketle popomun üstüne düştüm.

Titriyordum neler oluyordu tanrı aşkına... eğer hyunjinin oyunuyla hiç komik değildi. Hep süslü püslü geçişler tercih ederdi.

Etrafıma baktığımda kırmızı sislerle kapandığını fark ettim. Neydi bu böyle. Sisin bana yaklaştığını görünce yerimde donmuş bir şekilde kaldım.

Sis beni kapladığında kan kokusu burnuma ilişti. Midem bulanmıştı. elimi ağızıma götürüp öğürmemek için kendimi tuttum. tanrım lütfen bu olay bitsin. her ne oluyorsa uyanmak istiyorum. 

Son kez vücudumu hareket ettirmeyi denedim ve başardım da. hızlıca ayaklanıp odamın kapısını açıp içeriye girdim ama salonda olan olay burada da gerçekleşiyordu. gerçekten ondan yardım istediğime inanamıyorum. sevmediğim insanı yardım için çağıracaktım resmen.

kafamda ki düşünceleri direk silip yutkundum. sesimi bulmaya çalışıyordum ama birisi boğazımı sıkıyordu resmen. direndim sesimi anca buldum. 

''Hyunjin lüt-lütfen yardım et''

ne kadar yüksek sesle söylesemde sesim kısık çıkmıştı. artık gücüm kalmadığını anladığım vakit dizlerimin üstüne yığıldım. gerçekten ölecektim. hiç kimsede ses seda yoktu burada kesinlikle çürüyüp gidecektim. 

kimsenin ruhu bile duymayacaktı. tam gözlerimi kapatacağım evrede karnıma yediğim tekme beni ters köşeye attı. çığlık ile karnımı tutunca gözlerimden yaşlar süzüldü. gerçekten yardımına ihtiyacım var hyunjin.

defalarca karnıma yediğim tekmelerin hattı hesabı yoktu. yemin ederim gerçekten ölecektim. ağızımda bardaktan boşalırcasına kanlar akarken birisinin gülme sesini duydum. tanrım ne kadar korkutucu bir şey.