The Princess turns to a Nerd

Chapter 29

Cassie's POV

Am I Zombie? I thought yes. Cause I'm walking to the hallway like zombie. Ilang araw na ba akong ganto? Laging puyat, laging pagod. Kasi naman eh, naiisip ko nanaman yun.

"Hey! What happen to you?" Si ayeisha pala.

"Nothing. I'm just tired? I guess." Napatango na lang siya.

"Can we go to the garden?" I just nodded to her and we go to the garden.

"Why?" I ask her, alam ko naman na may gustong itanong yan.

"He's awake." Hindi na ako nagulat sa sasabihin niya alam ko naman na sasabihin niya yan eh.

"I know." Nagulat ata siya dahil alam ko.

"How?"

"Tita Elle called me." Shock ang nasa mukha niya.

"Tita Elle called you? Wow, akala ko ba galit siya sayo nang dahil sa nangyari?" Ayeisha is right. Galit nga siya sa akin eh, pero pinaalam niya sa akin na gising na siya.

"Nakakagulat diba? Kahit nga ako nagulat eh."

"I gotta go Yeish, may klase pa ako." Paalam ko sa kaniya.

-----

I'm here at the library, nagbabasa ako ng books. This is my not hobby, pero dahil nakatrip ako kaya ayan. Wala kasi si Alex kaya magisa lang ako, and I don't know kung nasaan siya. Hindi man nga nagtetext o tumatawag eh.

"Tss. Nerd." Napataas naman ang kilay ko sa nagsabi. Si Trixie pala. Nagbasa na lang ako ulit, at hinayaan siya.

"Bakit ka kaya nagustuhan ni Alexander noh? You're just a nerd." Sabi ni Trixie. Hindi ko na siya sinagot.

Kinuha naman niya ang book na binabasa ko at tinapon.

"Sagutin mo ako, tinatanong kita eh." Sabi niya.

Tumayo naman ako at humarap sa kaniya.

"Gusto mong nasasaktan eh noh. Eh diba sinabi mo na rin yan dati at sinagot na kita." Sabi ko sa kaniya.

"How dare you!" Sabi niya tapos sasampalin niya sana ako pero nahawakan ko kaagad ang kamay niya.

"Don't you dare." Sabi ko sa kaniya.

Kung bakit kami nakakapagsigawa dito kahit na asa library kami kasi wala yung librarian kaya ayan.

"Ang tapang mo ha. Nerd ka lang naman eh."

"Oh eh ano ngayon? Tandaan mo nerd nga ako pero ako ang mahal ni Alex." Sabi ko sa kaniya at ngumisi.

Akala ko sasampalin niya ako ulit pero hindi, ngumisi siya.

"Mahal ka niya? Ok. Sulitin mo na ang mga panahon na kasama mo siya. Kasi babawiin ko na siya sayo. Cause I am the real owner." Yun na lang ang sinabi niya at umalis na.

Kung pwede ko lang ipakita ang tunay kong ugali edi sana bugbog sarado na yun.

Real Owner? Tss. Hindi ko naman hahayaan na maagaw niya si Alex.

Nawalan na ako ng ganang magbasa kaya umalis na ako sa library. At pumunta na lang sa cafeteria.

Nang may nabunggo ako.

"What the! Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo ha?" Si trixie nanaman.

Inayos ko naman ang salamin ko tyka nagsalita.

"Sorry." Sabi ko na lang para hindi na lumaki ang gulo.

"Sorry? Natapon yung juice ko sa damit ko. Tapos sorry lang." Naparoll eyes na lang ako sa kaartehan niya.

"I said sorry right? Ano pa ba ang gusto mo ha?" Tanong ko sa kaniya na kinangisi niya.

"Layuan mo si Alexander." Sagot niya sa akin.

"No way!" Sabi ko.

"Ok wag na. Ako na lang magsasabi kay Alexander na layuan ka niya. O kaya ako na lang ang gagawa ng paraan para lumayo ka kay alexander." Sabi niya habang nakangisi.

Bat bigla akong kinabahan? Hay!

"May girlfriend na yun tao pero nilalandi mo pa din. Hindi na ako magtataka kung isang araw makuha mo ulit si Alex sa akin." Sabi ko na mas lalong nagpangisi sa kaniya.

Mali nasabi ko.

"Hindi ka naman pala magtataka. Sabi mo yan ha. Kasi makukuha ko ulit si Alexander sayo." Sabi niya.

"Ang landi mo rin eh noh." Lumalabas na ang pagkab*tch ko.

"Parang ikaw hindi. Don't worry nagmana lang ako sayo." Hindi na ako nakapagpigil, sinampal ko na siya.

"Hindi ako malandi!" Sigaw ko sa kaniya.

"Oh talaga?" Tanong niya habang yung kamay niya eh nasa pisngi niya na nasampal ko. Napalakas ko ata, buti lang sa kaniya yan.

"Sa larong ito, sisiguraduhin kong ako ang mananalo. Maghanda ka na ng maraming tissue, kasi for sure uuwi kang luhaan." Sinampal ko siya ulit for the second time.

Sinampal niya din ako.

"Don't you dare to hurt me." Sabi niya.

"I can hurt you whenever I want Trixie. Sayang eh, magiging mabuting magkaibigan sana tayo, kaya lang ang ugali mo malademonyo. I thought you're an angel." Sabi ko sa kaniya.

"Well dear, tandaan mo to. Kapag maganda ang kaharap don't expect na mabait yan. Malay mo may tinatago yan. Diba Cassie?" Bigla nanaman akong kinabahan. May alam ba siya?

"Natakot ka ata? Isa ka ba dun Cassie? Hahaha. Don't be scared my dear. Basta eto na lang ang tandaan mo, maaagaw ko rin si Alexander sayo." Nakangisi niyang sagot tyka lumapit siya sa akin.

"Mark my words, Cassie Lei Montenegro." Tapos umalis na siya.

Cassie Lei Montenegro? Pa-paano niya nalaman ang totoo kong pangalan?

Trixie, may alam ka ba?