Mr.Yakuza

34.Bölüm

Merabalar

Nasılsınız?

Keyifli okumalar.

********************************************************

Kafamı duvara vurmayı bırakıp gözlerimi açtım, salağa döndüm be. Mavi gözlerim karanlık tavanda dolanırken can sıkıntısından ofluyordum, şuan Alois'in kollarında uyumak vardı be. Bir saniye, zaten yapabilirim! Mutlulukla ellerimin üstünde doğrulup karanlık odamda ayağımı vurmamaya çalışarak yürümeye başladım, serçe parmak fena acıyordu bea. Beyaz kapıyı rahatlıkla seçebildiğim için kapı kulpunu bulmam uzun sürmemişti, bekle beni güzel gözlüm.

Kafamı koridora uzatıp etrafa baktım, alışkanlık olmuştu. Parmak uçlarımda yürüyerek kapısının önüne geldim, sakince girersem sokula bilirdim. Kapıyı araladığım zaman karşımda huzurla uyuyan bir Alois bulmayı bekliyordum, boncuk boncuk terlemiş, ağlamak üzere olan değil. Kaşlarım çatılırken hızlı adımlarla yatağa yaklaşıp oturmuştum, yüzüne baktığım zaman uyuduğunu fark etmiştim,kabus görüyor olmalıydı. 

"Alois, kalk kabus görüyorsun hadi." Kolunu dürtmeye başlamıştım, ama o cevap vermiyordu, sadece sayıklıyordu. "Alois..." Dürtmeye devam ediyordum, o ise sadece kaşlarını çatmıştı, yine kilitlenmişti.

3.Kişiden

Yine aynı kabusu görüyordu genç çocuk, belki de aynı sahneleri milyonuncu görüşüydü. Rüyasında tekrar sekiz yaşındaydı, üstünde dizine gelen tişörtü ve mavi pantolonuyla kucağındaki ayıcığa sıkıca sarılmış bir şekilde yatağında oturuyordu, annesi yine sinirlenip birkaç eşyayı kırıp dökmüştü. Bu gibi durumlarda korkudan odasından çıkamazdı,annesinden çok korkardı çünkü. Gelen ikinci bir kırılma sesinden sonra ayıcığına biraz daha sıkı sarıldı küçük çocuk, sarı saçları önüne dökülerek dolmuş mavi gözlerini saklıyordu.

Ortalık biraz yatışınca ayıcığını da yanına alarak odasından çıktı, o varken hep daha iyi hissederdi. Minik adımlarla salona doğru gitti, bu kadar sessiz olması normal değildi. Salonun kapısına gelince kafasını uzatıp etrafa baktı vücudunu çıkarırken. Gördüğü manzara küçük bedenin donmasına sebep olmuştu, gözleri kocaman açılmış, kahve rengi ayıcığı minik parmaklarından kayarak soğuk zemine düşmüştü. "Anne..." duraksayarak konuşmuştu, annesi az önce gözlerinin önünde son nefesini vermişti.

Gözlerinden birbirinin ardından dökülen yaşlar yanağını ıslatırken onları hissedemeyecek kadar şok olmuştu küçük çocuk, daha yarım saat önce annesi ona yemek yedirip odasına göndermişti. Gözleri artık yaşamayan bedeni turlarken zaman durmuş gibi hissediyordu, hepsi bir rüyaydı, birazdan uyanacaktı, annesini yine salonda oturup sigara içerken görecekti, evet öyle olacaktı. Öyle olmak zorundaydı.

Aniden kapı büyük bir gürültüyle kırılnca kendine gelmişti küçük çocuk, annesi böyle durumlarda ilk olarak onu saklar yada evden gönderirdi. Zaman kaybetmeden annesinin evden kolay çıksın diye hep açık bıraktığı mutfak kapısına koştu, sessiz bir şekilde açıp çıkarken evin her yerinde ayak sesleri duyuyordu,evde birden çok kişi vardı. Evden çıkıp hızla arka sokaklara koştu, zaten evleri oraya epey yakındı. Arkasından gelen bir sürü kaba ayak sesleri kalbini on katı hızla attırmaya başlamıştı, nereye kadar kaçabilecekti?

Aniden uyanmıştı Alois, derin nefesler alırken elini boynuna koymuştu. Terden alnına yapışmış olan saçlarının ve sırtına yapışan tişörtünün verdiği his bile umurunda değildi, hissedemeyecek kadar adrenalin doluydu. Kafasını çevirip kendisini uyandıran kişiye baktı, Ciel ona endişeli gözlerle bakıyordu, hiç düşünmeden sıkıca sarılmıştı, ağlamaları hıçkırığa dönüşmüştü. Ciel elini sarı tutamlara götürüp okşamaya başlamıştı bile, az çok her şeyi biliyordu. "Şşş, geçti." Alois hıçkırıp biraz daha sıkı tutundu, tekrar o cehennemi yaşamaktan korkuyordu.

Ciel o gece Alois ile kalmıştı, Alois her ne kadar umursamaz bir çocuk gibi görünse bile asla öyle değil, geçmişte yaşadığı şeyler en büyük korksuydu, tek başına başa çıkamazdı. 

************************************************************

Bölüm sonu

Ne düşünüyorsunuz bakalım?

Alois'ime üzüldüm ya

Adios