" Ik Wil Het Alleen Met Hem "

-136-

Meerr

Het is net negen uur. Ik voel het nu iets heftiger. Ik vind het heel lastig om te beschrijven wat het nou precies is. Ik lig lekker tegen Matthy aan wat heel vertrouwd voelt voor me. En dat is nu wel echt fijn. Ik snap mijn lichaam niet en dat vind ik echt heel vervelend. Matthy heeft net al gebeld met Miriam en Anouk om te vertellen over mij. Miriam moesten we in de hoogte houden. Anouk heeft haar telefoon geluid aangezet, zodat als dit weeën zijn dat ze wakker word om mijn fotograaf te zijn, want dat is ze hè!

Ik voel het gewoon rommelen. Met Matthy kijk ik een beetje tv. Lang Leve de Liefde kijken we. Dit gaat snel en hierdoor focus ik me eventjes ergers anders op. Nu voelt het daaronder als kleine menstruatiekrampen en dat voelt heel erg raar. Matthy heeft zijn arm om me heen en wrijft een beetje over mijn rug. Ik ben toch wel een beetje nerveus aan het worden. Misschien zijn Matthy en ik morgen wel papa en mama. Ik heb werkelijk waar geen idee.

Nou goed, uiteindelijk na deze aflevering, besluiten we om gewoon al naar bed te gaan. Matthy ruimt alles op, terwijl ik al naar boven ga. Boven doe ik alles rustig aan. Na eventjes liggen we samen in bed. Ik ben helemaal tegen Matthy aan gekropen. Hij wrijft over mijn rug en is wat moed bij me aan het inpraten.

Ik vind het toch best wel eng, omdat ik niet weet wat er allemaal gebeurt in mijn lichaam op dit moment. Uiteindelijk lig ik dan weer te slapen. Ik lig zeker niet diep in slaap. Ik lig in een slaap, waar je van ieder klein geluidje wakker van kan worden. Maar goed ik slaap en dat is natuurlijk wel fijn.

~ eventjes later

Ik zit recht overeind in bed. Ik heb echt meer last van mijn buik. Matthy is nu Miriam aan het bellen. Ze komt dadelijk hier langs om te kijken of dat ik al ontsluiting heb en of dat het wel echte weeën zijn, want dat weet ik nog steeds niet. Ik ben een beetje aan het appen met Anouk. Ik vind het nu toch best wel eng. De pijn valt echt mee, maar ik weet gewoon niks zeker en dat is eng.

Als Matthy heeft opgehangen, zegt hij:" Probeer nog eventjes te slapen lieverd, dat heb je echt nodig, als het weeën zijn." Ik knik en probeer weer goed te liggen. Matthy wrijft over mijn bovenbeen en zegt:" Ik ga even de laatste dingen die we nog moeten inpakken in de tas doen, ja?"

Ik knik en zeg:" Dankjewel.." Matthy knikt en geeft me een kus op mijn wang. Hierna zie ik hem uit de kamer lopen. Ik sluit mijn ogen en probeer weer te gaan slapen. Dit gaat met moeite, maar uiteindelijk slaap ik dan weer. Weer in een hele lichte slaap, maar ik slaap en daar draait het om.

~ eventjes later

Ik zit weer recht overeind in bed. Miriam is beneden met Matthy aan het praten. Ik werd wakker van de deur. Die ging weer dicht en ja, ik sliep maar licht, dus dan hoor je dat goed. Mijn buik doet nog steeds heel raar, het doet niet echt pijn, maar het voelt ook zeker niet normaal. Na eventjes hoor ik ze naar boven lopen. Matthy zegt hierop:" Hey lieverd." Ik zeg slaperig:" Heyy..." Miriam zegt dan:" Hey Céline, hoe voel je je?" Ik zeg hierop:" Moe." Ze knikt met een lachje en zegt:" Hoe voelt je buik?"

Deze vraag beantwoord ik dan. Uiteindelijk moet ik mijn pyjama broekje uit doen en ook mijn ondergoed. Ze wil gaan kijken of dat ik ontsluiting heb. Ik moet gaan liggen met mijn benen wijd open. Ze doet handschoentjes aan en begint dan te vertellen wat ze precies gaat doen. Ze voelt zo met haar vinger of dat ik al ontsluiting heb.

Ze zegt dan uiteindelijk:" Je zit nu op de tweeënhalve centimeter. Het zou het begin van de bevalling kunnen zijn, maar het kan ook nog een week duren... Dit is niet het antwoord wat je hoopte hè." Ik schut mijn hoofd en ga weer op mijn rug liggen. Ik voel op dat moment weer iets onder in mijn buik. Ik zeg dit dan ook. Zo praten we dan nog eventjes. De conclusie is dat we over een uur weer moeten bellen en ik vooral moet gaan slapen. Ze gaat ook weer naar huis. Matthy loopt naar beneden en laat haar er weer uit. In die tijd ben ik dan al weer vertrokken.

~ eventjes later

Het is een aantal minuten over elf. Ik ben weer wakker. Mijn buik heeft nu weer een ander gevoel.. Ik ben nu aan het plassen, maar mijn buik doet voel ik nu wel. Als ik klaar ben met plassen, was ik mijn handen en droog ik ze af. Ik loop dan heel rustig terug naar de slaapkamer. Matthy zegt dan:" Miriam appte of dat jij wil dat ze weer langs komt. Wil je dat lieverd?" Ik schut mijn hoofd en zeg:" Nee, ze komt dan voor niks..."

Matthy knikt opent de dekens voor me. Ik ga voorzichtig liggen. Dit doet gelijk pijn. Matthy ziet dat en zegt:" Lieverd, ik bel haar gewoon. Ik zie dat je echt wel pijn hebt." Ik knik en geef hem gelijk, want dat is het wel. Na eventjes bellen, gaat Matthy weer liggen. Liggen doet voor mij nu wel echt veel pijn, het is niet helemaal relaxt, maar goed. Ik probeer dan nog wel eventjes te slapen. Dit lukt pas na een tijd, maar goed ik slaap.

~ eventjes later

Ik lig weer met mijn benen gespreid op bed. Miriam is er weer en is aan het kijken voor ontsluiting. Ze zegt dan na eventjes:" Céline, je bent op de drie centimeter, ik kan vaststelling dat je echte weeën hebt." Ik knik en ga weer liggen. Matthy vraagt dan:" Is dat dan ook een teken dat ze morgen al gaat bevallen?" Ze knikt en zegt:" Ja, morgen worden jullie echt papa en mama." Matthy glimlach helemaal, terwijl hij over mijn hand heen wrijft.

Ik doe mijn ondergoed weer aan en vraag:" Bij welke cm moet je naar het ziekenhuis?" Ze zegt hierop:" Bij jou, ik zou doen 5 cm. Ik kom dus nu ook vaker controleren. En ik zal vannacht dus ook bij het ziekenhuis zijn. Ik ga dadelijk al bellen voor een plekje." Matthy knikt en zegt:" Oké, nu zoveel mogelijk slapen toch?" Ze zegt tegen mij:" Ja, Céline, probeer zoveel mogelijk slaap te pakken dat is voor jou echt het beste." Ik knik en ga weer onder de dekens liggen. Mijn buik doet echt pijn, waardoor ik echt niet lekker lig.

Matthy loopt dan weer met Miriam naar beneden, terwijl ik probeer een goede houding te vinden om te slapen. Uiteindelijk heb ik die gevonden. Maar ik val maar niet in slaap door de pijn. Matthy die ligt met zijn gezicht naar mij en is me tot rust proberen te stellen. Het is toch wel wat dit.

~ eventjes later

Ik zit op de skippybal. Mijn buik doet zoveel pijn. Ik zit er verschillende houdingen op te nemen. Geen een voelt lekker, maar sowieso niets voelt nu fijn. Matthy zit tegenover me op het bed en houdt mijn handen vast. Ik knijp er zachtjes in. De bevalling is dus nu ook echt begonnen. Ik ben nu rondjes aan het maken met mijn heupen. Ik zit echt in volle concentratie. Het voelt nu echt als krampen in mijn buik. Het is niet iets wat heel erg fijn is ofzo, ik had weeën heel anders verwacht, maar ik denk dat de pijnen die ik verwacht, straks nog wel komen.

Matthy maakt tijdens dat ik bezig ben, foto's, filmpjes, appt met onze ouders, vrienden en familie, maakt notities, ect. Hij doet echt alles wat ik aan hem heb gevraagd en dat vind ik echt heel erg fijn. Zelf merk ik er niks van, want op een of andere manier heb ik mezelf afgesloten van de buitenwereld. Hoe? Ik heb geen idee. Zo is het vrij snel 12 uur en ik denk dat het nog een lange nacht word, eigenlijk weet ik dat wel zeker~