Rahibin Kedisi

YEDİNCİ BÖLÜM

Rahib sett gözünü açtığında herşey ona çok anlamsız geliyordu belkide hayattında ilk kez kendini bukadar yalnız ve acımasız hissediyordu başı hafif ağrırken boynu arabada uyuduğu için tutulmuştu kafasını biraz döndürürken birkaç eklem kemiklerinin kıkırdama sesi geldi sonra rahib sett eliyle ensesini ovuştururken bir yandan gözü koltukta duran belgelere kaydı yüzünde hafif korku ve endişe belirirken istemsizce elini belgelere attı kağıdın üstündeki yazılar otopsi raporlarına benziyordu bu kristina nın otopsi raporlarıydı ,raporda kristinanın kendini intihar etiğini ve tarihler arasında da farklılıklar vardı.
Rahibin dediğine göre kristina doğum gününde yani 19 eylülde kendini intihar etmişti ama raporda aynı marti'nin dediği gibi 17 eylülde kristina nın kendini intihar ettiği yazıyordu ve martinin dediği gibi tecavüzle ilgili bir şey de yoktu rahib sett diğer belgeyi eline alıp biraz inceledi buda coninin karısı ve oğlunun ölümüydü coni zaten daha önce bu raporu rahib sette göstermişti ama garip birşey vardı iki ortopsi raporunun doktorda aynı kişi

"sting krral."

dı rahib sett dudağını ısırıp hafif sırıtarak

"galiba kafayı yedim."diyerek"alt tarafı aynı doktor ne olabilirki ?"bir anda gözü tarihlere kaydı rahib settin anındaki terler artmaya başladı gözleri bu güne kadar hiç olmadığı kadar korku ve merakla bakıyordu iki tarihte 17 marta ydı bukadar şey ya tesadüf ya kompleksten başka birşey değildi rahib sett belgeleri kaportanın üzerine koyarak koltuğa yaslandı derin düşünceler içinde hastahanenin girişinde koşturan çocuklara bakarak

"Rahib neden bu belgeleri bu zamana kadar saklayıp bana versinki anlamıyorum."

Tekrardan derin bir nefes alarak hastahaneye bakınca gözleri doldu göz yaşları hafif akarken kendi kendine

"söz veriyorum ki kristina nın katilini yarın öğlene kadar bulucam ve onu kendi elimle cezalandırıcam."

tam o sırada aklına birşey geldi hızlıca telefonu titreyen elinin arasına alıp

"arthur hastahaneye geliyorum işin yoksa biraz konuşalım."

telefonda kalın ve hoş bir sesle

"tabiki dışarda parkın üzerinde seni bekliyiceğim ."

Rahib sett heycan içinde telefonu kapatıp göz yaşlarını eliyle silerek arthur un hastahanesine doğru gaza bastı.
Yol boyunca aklında tek birşey vardı oda

"kristina."

Yeni ve lüks bir hastahanenin önünde arabayı durdurdu rahib sett belgeleri eline alıp ses kaydedicisini birkaç saniye baktıktan sonra arabadan indi ,biraz ötede parkın üzerinde oturan bir adamın yanına gidip

"arthur."diye seslendi arthur rahib seti görünce ayağa kalktı birbirlerine sarılırken sanki yıllardır hiç birbirlerini görmemiş gibi duygulandılar arthur rahib sette bakıp

"hiç değişmemişsin sett."

Rahib sett gülümserken arthur tekrardan yavaşça etrafında dönerek

"ben değişmemişim?"

Rahib sett gözünü arthur'u uzunca süzdü uzun ve yapılı vücudu tişörtün altında bile karın kasları gözüküyordu ,saçları dağınık ve sarıydı yüzü parlak ve çekici olduğu için tüm kızlar arthur un peşinde koşuyordu ama arthur onlara yüz vermiyordu onların sevgisi arthur'a çok yapmacık geliyordu ,arthur sadece irene diye küçük köpeğiyle yaşıyor ve tüm sevgisini fazlasıyla irene ye veriyordu.

Rahib sett gülümsiyerek "doğru söyle bu fiziğini ireneya mı borçlusun."

Arthur ensesini eliyle ovuşturup bir yandan gülerek