ဗီလိန်ဇာတ်ညွှန်းကို ဖြဲပစ်မယ်

Part-15

Chapter 15

မည်သို့ပင်ဆိုစေ ကလေးများက ယခုတင် တစ်စုံတစ်ခုလုပ်ပြီး ခဏနေလျှင် နောက်တစ်မျိုးလုပ်နေတတ်သည်။ သူတို့ ကိုယ်တိုင်ကလွဲ၍ မည်သူကမှ သူတို့ပြောသည်ကို နားမလည်ကြပေ။ ကျန်းရှင်းကလည်း ကျန်းရှောင်မန်ကို အိပ်မက်ယောင်နေသလိုသာ သဘောထားလေသည်။

အဆုံးတွင် သူ့မိသားစု၏ ရှောင်မန်လေးမှာ ပုရွက်ဆိတ်များဖြင့်ပင် သူငယ်ချင်း ဖွဲ့နိုင်သေးပေသည်။

ကျန်းရှင်း၏ ပြန်လည်ကုသနိုင်စွမ်းက အလွန်ကောင်းလှသည်။

ရက်အနည်းငယ်အတွင်းတွင် ဆေးရုံကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေခဲ့ရသော သေလုနီးပါး လူနာတစ်ယောက်မှ ဒဏ်ရာအကုန်လုံးနီးပါး ပျောက်ခါနီးဖြစ်သော လူတစ်ယောက်အဖြစ် ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ခွဲစိတ်ထားသည့် နေရာက အတော်လေး ပြန်လည် ကောင်းမွန်နေလေပြီ။ သူက နဂါးတစ်ကောင်လို ကျားတစ်ကောင်လို ဖျတ်လတ်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ကျန်းဟွေ့မိန်က သူ့ကို အပြင် မလွှတ်ရဲသေး၍ ကျန်းရှောင်မန်ကို မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်ခိုင်းထားလေသည်။

တစ်နေ့တွင် ကျန်းဟွေ့မိန် ကျောင်းတွင် တစ်ယောက်တည်း တံမြက်စည်းလှည်းနေချိန်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက် က ပြေးဝင်လာပြီး စိုးရိမ်တကြီး အော်လေသည်။
"အန်တီကျန်း‌ရေ... မကောင်းတော့ဘူး မကောင်းတော့ဘူး... အန်တီ့မိသားစုက ကျန်းရှင်းလေ... ကျန်းရှင်း... အန်တီတို့အိမ်ရှေ့မှာ ရဲတွေရောက်နေတယ်..."

ကျန်းဟွေ့မိန်၏ မျက်လုံးများ မဲမှောင်သွားကာ သူမ၏ခြေထောက်များက ပျော့ခွေသွားခဲ့သည်။ သူမ ချက်ချင်းလက်ငင်းပြေးထွက်သွားက ပြေးနေရင်း ပိုမို စိုးရိမ်လာသည်။

သူမ သား၏ အသက်ကလေးကို အလွန်ကြိုးစား အားထုတ်ပြီးမှ ကယ်ထားရတာ ဖြစ်သည်။

ဆေးရုံက ဆင်းပြီးပြီးချင်း ထောင်ထဲ တန်းဝင်ရတော့မှာလား....

ကျန်းဟွေ့မိန်၏ စိတ်အစုံက လဲပြိုသွားပြီး ဖြူဖျော့နေသော မျက်နှာဖြင့် အိမ်ကို ပြေးလေသည်။

သူမ အိမ်ကို မရောက်သေးမီ ဗျောက်အိုးဖောက်သံတို့ ဆူညံနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။