ဗီလိန်ဇာတ်ညွှန်းကို ဖြဲပစ်မယ်

Part-24

Chapter 24

ကျန်းရှောင်မန်က ဖတ်အုပ်ထဲမှ မည်သည့် စာလုံးကိုမှ မဖတ်နိုင်သည့် သူ့ကိုယ်သူ မြင်နေရဟန်ဖြင့် စနစ်ကို စာနာသလို ကြည့်လိုက်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
"အဆင်ပြေပါတယ်... လူတိုင်းမှာ သူတို့နားမလည်တဲ့ အရာတစ်ခုဆိုတာ ရှိကြတာပဲလေ...တစ်ခါတစ်လေကြရင် သမီးလဲ ဦးဦးတွေးတာတွေကို နားမလည်ပါဘူး.."

"အင်း..."

ကျန်းရှောင်မန်က စနစ်နှင့်စကားပြောပြီးနောက်တွင် စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့သည်။ သူမ နှာခေါင်းလေး ရှုတ်ကာ ဆရာပြောနေသည်များကို နောက်တစ်ခါ အာရုံစိုက်၍ နားထောင်လိုက်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူမ အတွေးများကရှင်းလင်းနေပြီဖြစ်၍ ဆရာပြောသမျှကို နားထောင်နေနိုင်ပြီ ဖြစ်သည်။ သို့သော် စာလုံးများကို ဖတ်ရန်က ခက်ခဲနေဆဲဖြစ်သည်။

အရင်က ကျန်းရှောင်မန်က စာသင်ခန်းအပြင်တွင်နေရင်း ပျင်းလာချိန်တွင် တုတ်တစ်ချောင်းကောက်ကာ အပြင်ဘက်ရှိ ပုရွက်ဆိတ်များကို သွားစမည်ဖြစ်သည်။ သူမ၏ နားရွက်များက ဆရာ၏စကားကို နားထောင်နေသော်လည့း သူမ၏ စိတ်က အခြားအရာများထံမှ နှောင့်ယှက်ခံနေရ၍ စကားလုံးများစွာကို မသင်ယူနိုင်ခဲ့ပေ။ သို့သော် ယခုတွင် သူမစိတ်နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကို စာလုံးများ၏ ပုံသဏ္ဍာန်ပေါ်တွင် မြှုပ်နှံထားပြီး အသေအချာလိုက်မှတ်နေသော်လည်း အလွယ်ကူဆုံးတစ်ခုကိုပင် မမှတ်နိုင်ချေ။

စာသင်ချိန်တစ်ချိန်ပြီးသွားသောအခါ သူမအလွန်ပင်ပန်းလာပြီး အလွန်အမင်းချွေးထွက်လာသည်။

သူမပင်ပန်းနေ၍ အိပ်ချင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း သူမတကယ်အိပ်လိုက်လျှင် ဆရာထန်က သူမကို ရယ်မောလိမ့်မည်ဟု ခံစားနေရသည်။ သူမ အနည်းဆုံး တစ်ရက်ပင် မခံနိုင်ပါက ရှက်စရာကောင်းလှချေသည်။

ကျန်းရှောင်မန် ထိတ်လန့်မှု၊ သက်တောင့် သက်သာမဖြစ်မှုတို့ကို တစ်နေ့လုံး ကြာအောင် ခံစားနေရသည်။ ကျောင်းဆင်းသည်နှင့် မျက်ရည်များဖြင့် ထွက်ပြေးတော့သည်။

စာအုပ်များကို ထုပ်ပိုးသိမ်းဆည်းပြီးနောက်တွင် ဆရာထန်၏ အဆောင်ခန်းသို့ ပြေးသွားပြီး သူ့ကို မြင်သည်နှင့် ငိုတော့သည်။