one shots

Wegrennen

Vandaag is het weer zover. na 4 maanden ga ik weer naar school. Ik stap op mijn fiets en begin aan de tocht van 3 kwartier.

Na een kwartier kom ik langs mijn oude school. Ik zie ze staan, de pesters die 2 jaar lang mijn leven verschrikkelijk hebben gemaakt. Ook hun zien mij. Meteen begin ik sneller te trappen, maar al snel fietsen er 2 achter me aan. 'Hey kut boer, waar ga je heen?' zegt 1 van de jongens. 'Wat maakt dat jou nou uit? of vindt je me zo leuk dat je me wilt gaan stalken?' zeg ik op sarcastische toon.

Na een paar secondes lig ik op de grond. Ik krijg een trap in mijn maag. 'Waar ga je heen kut boer?' zegt hij nog een keer. Ik hou mijn mond. 'Wat is er gebeurd? ben je je stem verloren?' zegt de andere jongen. Ik houdt nogsteeds mijn mond.

'Kom op Frank, we zijn bijna telaat. We handelen deze wel later af.' zegt de jongen. Ik krijg nog een trap in mijn maag en daarna fietsen ze weg.

Ik stap op en pak mijn fiets. Snel fiets ik verder. Na nog een halfuur door te hebben gefietst ben ik aangekomen op mijn nieuwe school.

Ik loop naar binnen toe en zie een oudere man staan. 'Hoi, ben jij Matthyas?' vraagt hij aan mij, ik knik. 'Mooi zo. Ik ben meneer De Vleugel, ik ben jou nieuwe mentor.' zegt hij.

Na een korte rondleiding loop ik samen met meneer De Vleugel het lokaal binnen. 'Ga alvast zitten, jou nieuwe klas is er over een paar minuten.' zegt hij. 'Waar moet ik precies gaan zitten?' vraag ik. 'In de linkerrij aan het achterste tafeltje.' zegt hij. 'Bedankt meneer.'

Ik loop naar de tafel toe en ga zitten. Na nog geen minuut wachten komt "mijn klas" al binnen. Een paar mensen kijken mij raar aan, maar er word nog niet echt geroddeldt over mij.

Ineens komt er een bruinharige jongen naast mij zitten. "Hoi, ik ben Robbie en jij moet Matthyas zijn. Ik ben er voor je om je de komende dagen rond te leiden en je te helpen de school beter te begrijpen." zegt Robbie. "Ja ik ben Matthyas, maar noem mij maar Matthy, alleen docenten en mijn ouders noemen mij Matthyas." zeg ik. "Oke ook goed. Nou Matthy ik stel je wel even voor aan onze klas."

Robbie gaat alle leerlingen af en dan komt hij ineens aan bij een jongen die ik herken. "Dit is Matthijs, hij is begin dit jaar nieuw in onze klas gekomen." Precies op dat moment kijkt Matthijs onze klas op. Ik voel alle hoop op een nieuwe start verdwijnen. Hij lijkt me ook duidelijk te herkennen. "Matthy? is er wat met Matthijs?" vraagt Robbie waarmee hij me uit mijn trans haalt. "lang verhaal." zeg ik alleen maar. "Kom Matthy ik laat je even de wc zien." zegt Robbie en ik snap meteen wat hij wil.

"We gaan even naar de wc meneer." zegt Robbie als we lang meneer De Vleugel lopen. Als we zijn aangekomen in de wc komt de vraag die ik al verwachtte. "Wat is dat lange verhaal met Matthijs?" vraagt Robbie. "Ik beloof je niks door te vertellen." "Het is een lang verhaal Robbie." zeg ik. "We hebben alle tijd, meneer De Vleugel is heel chill en hij snapt vast wel dat wij even bij willen praten." zegt Robbie. "Oke, prima, maar als je dit doorverteld maak ik je echt af." zeg ik. "Ik beloof het, echt."

"Nou ik ben gepest op mijn oude school en ook niet zo'n beetje ook. Ik werd dagelijks in elkaar geslagen. Puur omdat ik van het platteland kwam inplaats van de stad. Matthijs was 1 van de pesters. Zo ver ik weet gaat hij ook nogsteeds om met die gasten en ik wil echt niet dat ze achterkomen dat ik hier zit. Ik wil niet weer belachelijk worden gemaakt." zeg ik, ik voel de tranen al opkomen terug denkend aan die paar maanden geleden.

"Hey maatje, jij hebt dat hele pesten echt niet verdiend. In dit kwartietje dat ik je ken heb je er alleen nog maar uitgezien als een leuke gast. Ik zweer met heel mijn hart dat als die pesters nog een keertje aan je komen ik ze voor je in elkaar zal slaan. En ik ben echt zo trots op dat je me dit hebt verteld."

Na die woorden van Robbie moet ik echt huilen. "Maatje niet huilen." zegr Robbie en dan voel ik zijn armen om mij heen.

Ineens horen we de deurklink naar beneden gaan. "Snel dit hokje in." zegt Robbie en duwt mij in het hokje achter ons. Als we jn het hokje staan zegt Robbie "Kom op, ga staan op die wc." Terwijl ik op de wc klim draait Robbie de deur opslot en dan gaat hij bij me op de wc staan. "Sorry, maar alleen docenten mogen naar deze wc en als ze ons hier zouden betrappen zouden we heel veel gezeik krijgen." fluistert Robbie. Ik lach zachtjes. "ssst." zegt Robbie terwijl hij ondertussen zelf ook al lacht.

We horen de deur dichtgaan en klimmen weer van de wc af. Meteen liggen we in een deuk. "Zullen we terug naar de les gaan?" vraagt Robbie als we zijn uitgelachen. "Ja hoor." zeg ik.

"Waar zijn jullie gebleven jongens, zover ik weet doe je er geen 25 minuten over om naar de wc te gaan. Of heb je hem soms elke wc laten zien Robbie?" vraagt meneer De Vleugel.

Beide negeren we hem en lopen we naar onze plek. "Wie zijn eigenlijks jou vrienden hier?" vraag ik. "Ik heb niet echt vrienden in deze klas, al mijn vrienden zitten in andere klassen, nou ja ik heb jou nu." zegt Robbie. "Ik denk het wel ja."

Als we de les uitlopen hebben we meteen pauze. Ik loop achter Robbie aan naar een groep jongens van mijn leeftijd toe. "Hey jongens, dit is Matthy hij is mijn nieuwe klasgenoot en ook best wel aardig." zegt Robbie als we er bijna zijn. "Hoi Matthy, ik ben Koen, die lange blonde is Milo en die met het bruine haar is Raoul." zegt een jongen met rood haar. "Hoi allemaal." zeg ik.

Al snel beginnen we over van alles te praten. Voor het eerst in een lange tijd vindt ik het jammer dat de pauze voorbij is. Samen met Robbie en Milo lopen we naar Engels toe. "Dus Milo hoe gaat het in de liefde?" vraag ik spontaan. Ik zie Milo's gezicht vertrekken en dan kijkt hij Robbie aan. Hij geeft een knikje en dan begint Milo weer met praten.  "Matthy, ik ben homo." zegt Milo zacht. Eerst ben ik in shock maar snel fix ik mezelf weer. "Hey dat maakt niet uit maatje, ik vindt het knap dat het je me hebt verteld." zeg ik.

Als we in de les komen zien we de tafels in groepjes staan, ik ben der blij om. Maar als onze docent binnenkomt veranderd dat humeur meteen, "ga maar in tweetallen zitten." zegt ze als ze binnenkomt lopen.

Milo, Robbie en ik kijken elkaar aan. "Hoe gaan we dit doen?" vraagt Milo. "Jullie 2 mogen wel naast elkaar." zeg ik. "Zeker, het is ook lullig als jij straks naast 1 of andere loner moet zitten namelijk." zegt Robbie. "Nee het maakt echt niet uit, ik red me wel en het is toch maar voor 50 minuten." zeg ik. Dan lopen we met z'n allen naar 4 nog vrije plaatsen. ik ga achter Robbie en Milo zitten en dan begint Mevrouw Rietdijk de les.

In de eerste 5 minuten heb ik al spijt dat ik alleen ben gaan zitten. "Matthijs, ga maar naast Matthyas zitten." zegt ze. Ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken en Robbie merkt het meteen. "Mevrouw, Matthy moet naar de wc alleen hij weet niet precies waar het is, dus kunnen wij samen naar het toilet." vraagt Robbie. "Prima, maar wel opschieten, dit is lastig." zegt Mevrouw Rietdijk.

"Dankje." zeg ik tegen Robbie als we het lokaal uit zijn. "Ik zei toch dat ik er voor je zou zijn?" zegt Robbie. "Ja nou dat heb ik wel vaker gehoord en het is nou niet perse de belofte waar mensen zich aan houden." zeg ik.

"Zullen we gewoon de rest van de dag skippen?" vraagt Robbie ineens. "Maar Milo dan en de rest van de jongens?" "Die redden zich echt wel, dus gaan we dervoor of niet?" "Fuck dit allemaal, kom we gaan." zeg ik enthousiast tegen Robbie. Samen rennen we door de gangen. We gaan naar onze kluisjes, halen onze spullen en lopen de school uit.

Beide pakken we onze fiets en beginnen met fietsen. "Waar gaan we heen?" vraag ik. "Geen idee, Gewoon weg van hier." zegt Robbie. "Samen wegrennen." zeg ik zacht, maar met een glimlach. Blij dat ik dit heb gedaan, dat ik hier sta en dat ik Robbie heb ontmoet.

Ik weet het, ze kennen elkaar pas 4 uur, maar soms heb je gewoon een connectie met mensen ineens. en ik schrijf hier al meer dan een maand aan dus hoewel dit niet het einde was dat ik wou doen eerst. jullie het er maar mee. (wel bedankt voor het  lezen hoor)