Veintisiete.

5.3K 454 97
                                    

Quería nuevamente agradecerles, son 6k ya. Nunca imaginé que el AU llegaría a tanto. Estoy muy feliz, en serio.

Aunque no lo crean estoy viendo siempre sus comentarios me dan ganas de seguir con esto.

Ahora si, disfruten.

Ro❤️.























La puerta del ascensor se abrió de golpe haciendo que los dos se sorprendieran, Enzo por instinto se alejó con su respiración acelerada, le regaló una mirada a Julián para luego escaparse de allí como todo un cobarde, Álvarez en cambio era un lío. Estaba por tener un ataque al corazón en cualquier momento, ni siquiera se habían besado pero estuvieron a centímetros de hacerlo, no entendía nada estaba en una especie de shook, volvió a poner los pies en la tierra y salió de ahí antes de que los demás comiencen a sospechar.

Entró rápido a su hogar ahora si ganándose la miradas de todos sus invitados, camino hasta rodrigo y le dejo su pedido en el regazo sin decir ni una palabra, tomó su teléfono que lo había dejado en la mesita de la sala no sin antes darle una mirada a Enzo quien estaba muy concentrado besándose a su novia, decidió escabullirse a la cocina donde no había nadie.

Trato de respirar profundo para calmarse pero sentía su pecho doler y su vista nublarse a causa de las lágrimas que se aproximaban, se sentía la persona más ridícula de este mundo, quería echar a todos así quedaría solo con su pobre corazón.

Trato de respirar profundo para calmarse pero sentía su pecho doler y su vista nublarse a causa de las lágrimas que se aproximaban, se sentía la persona más ridícula de este mundo, quería echar a todos así quedaría solo con su pobre corazón

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Iba a contestar pero Leandro apareció con su rostro preocupado, se acercó hasta quedar a unos pasos suyos y julián no tardó en largar el llanto que se estaba reteniendo

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Iba a contestar pero Leandro apareció con su rostro preocupado, se acercó hasta quedar a unos pasos suyos y julián no tardó en largar el llanto que se estaba reteniendo.

"E-es un sorete, lo odio." habló entre hipidos.

"¿Qué pasó? tranquilízate porque se van a dar cuenta." leandro no era una persona con mucha paciencia.

"Me acompaño a buscar la comida de Ro, ya desde ahí fue raro... cuando íbamos en el ascensor me dijo que estaba confundido y luego retomamos la conversación cuando volvía y..." tomo aire antes de seguir, limpiando las lágrimas que recorrían su mejilla, sus manos temblaban ligeramente. "Y después le pregunté que era lo que lo tenía así... dijo que le gustaba alguien y de la nada me arrincono y si no fuera porque la puerta se abrió nos hubiéramos besado-" paredes lo corto.

"Para baja un cambio wachin, te va a dar algo parece." Su nuevo amigo no era el mejor con las palabras.

Trato de tranquilizarse cerrando sus ojos y contando hasta diez cuando su respiración se régulo volvió hablar.

"Vos entendes que me quiso besar teniendo a su novia acá y yo tan iluso lo iba a seguir, en ninguno momento pensé en ella... soy peor que él." El ojos claros negó varias veces.

"Vos no tenes la culpa que él sea un gil de mierda, yo te dije Julián . Pero te gusta meterte en la boca del lobo."

Julián queria reír en cambio sonrió apenas por las palabras, pero aunque no quisiese había algo que lo atraía al otro, algo inexplicable.

"Lo sé... pero lo que le pasa con él es... no se, mientras más quiero tenerlo lejos más lo atraigo." soltó un suspiro, refregando su rostro.

Leandro lo abrazó, tomándolo desprevenido pero rápidamente lo correspondió sintiendo como las lagrimas volvían apoderarse de sus ojos. Necesitaba un abrazo más que nunca.

"¿Pasó algo?" la voz de paulo hizo que se separaran rápidamente.

Su amigo estaba serio pero tenía un deje de preocupación en sus ojos.

"No." julián dijo rápidamente.

"Entonces ¿Me pueden explicar porque estaban abrazados?" Leandro chasqueó su lengua.

"¿Le cuento?" habló el bostero.

Álvarez dudo pero termino asintiendo, miraba nervioso a paulo cuando leandro comenzó a contarle todo desde el momento uno. Cuando termino su mejor amigo no tardo en abrazarlo.

"Es un forro, Ju. No te merece." Juli no dijo nada, no podía.

"Ya está... ya paso." quiso restarle importancia.

"Pensé que fue producto de mi imaginación cuando noté lo mucho que te miraba, va, que te comía con la mirada." Paulo se apoyó en la mesada y Leandro rápidamente se acercó a su lado abrazándolo por los hombros.

"Y yo... pero bueno."

"Ahora vamos a ir ahí y lo vas a ignorar, si te habla no le contestes ni nada." Leandro aconsejo.

Julián volvió a suspirar y asintió.

"Tranqui no se nota que estuviste llorando." antes que preguntara su amigo ya le había respondido, lo amaba.



































"En mi mente está claro que hoy ya te vas, es mi corazón que no lo quiere aceptar, pues, me hace faltar tu cariño y tu calor ¿Dime cómo aliviar el dolor?"

Pobre corazón.




































No se olviden de votar.

Todo mal con vos / AU Julian X EnzoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon