Pride And Prejudice-56

202 17 32
                                    

"Άγγελε εγώ φεύγω!" φώναξε όταν ήταν στην πόρτα. Έπρεπε να πάει στην εταιρία επείγοντος. Είχε ένα κάρο δουλειές να κάνει και σήμερα ήταν Τρίτη. Ήλπιζε να έρθει νωρίς το βράδυ για να μπορέσουν να μιλήσουν.

"Θα έρθω πιο μετά" απάντησε και εκείνη ένευσε ακόμα και αν δεν μπορούσε να την δει.

Τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα μεταξύ τους είναι η αλήθεια. Δηλαδή, από την πλευρά της Μιρέλας όχι τόσο αλλά από του Αγγέλου ναι.

Ήθελε χρόνο να χωνέυσει την κατάσταση. Έπεσαν πολλά μαζεμένα. Που να το έλεγα και για τον Φάμπιο.

Θα μάθαινε και για αυτό είτε ήθελε είτε όχι, είναι αρκετά χρήσιμος στην υπόθεση.

Πέντε λεπτά αφού είχε φύγει η Μιρέλα το κουδούνι χτύπησε. Να δεις που είχε ξεχάσει τα κλειδιά της πάλι. Έπρεπε να της το υπενθυμίζει κάθε φορά.

Άνοιξε την πόρτα έτοιμος να της την πει αλλά τελικά στο κατώφλι του βρισκόταν ο Λάζαρος με τα χέρια στις τσέπες του.

"Πότε ήρθες εσύ εδώ;" ρώτησε μιας και νόμιζε πως θα ερχόταν σε περίπου μια εβδομάδα.

"Τι υποδοχή είναι αυτή ρε Αγγελούκο; Ένα 'μου έλειψες ρε παλιόφιλε που έφυγες στα ξένα' θα ήταν καλύτερο" είπε και καλά θιγμένα και πέρασε μέσα.

"Για να ήρθες εσύ πιο νωρίς κάτι έκανες. Και αυτό το κάτι λογικά το λένε Γεωργία" ρόλαρε τα μάτια του. Έκλεισε την πόρτα και τον ακολούθησε που πήγε στην κουζίνα να βάλει καφέ μόνος του.

"Βασικά για εσένα ήρθα, καλά και για την Γεωργία αλλά κυρίως για εσένα" έβαλε στην κούπα που του είχε πάντα φυλαγμένη και γύρισε να τον κοιτάξει.

"Συγκινητικό" ειρωνεύτηκε ο Άγγελος μιας και δεν είχε συνηθίσει τέτοιες γλυκές από τον Λάζο.

"Όχι μαλάκα, μπέσα τα έχετε κάνει σκατά. Τι φάση και εσείς, ούτε πέντε μήνες δεν έλειψα" κατάλαβε πως γνωρίζει και με τα χέρια του κάλυψε το πρόσωπο του. Ήταν η ώρα του κηρύγματος.

"Σου τα είπε η Γεωργία;"

"Ποιος άλλος;" σιγά μην τα μάθαινε από αυτόν.

"Ήταν ξαφνικό εντάξει; Δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο να μαθαίνεις πως η αρραβωνιαστικιά σου είναι η Σάρα Σωτηροπούλου, δηλαδή η κολλητή της πρώην σχεδόν γυναίκας σου"

Ο Λάζαρος κάθισε πάνω στον πάγκο της κουζίνας με τον καφέ στο χέρι. Πάντα του άρεσε να κάθετε εκεί."Ναι, έτσι όπως το θέτεις" ξεφύσησαν και οι δύο.

ΜιρέλαWhere stories live. Discover now