Taşıyıcı Annelik (BxBxg)

~18.Bölüm

Hello ballı çöğreklerim
______________________________

Televizyon izlemekten sıkılıp kapattım.
Karan bugün işteydi Baranda evdeydi bana mutfakta bişeyler hazırlıyordu.

Can sıkıntısından kalkıp yanına gidicektimki telefonumun çalmasıyla ayağa kalkıp bıraktığım sehpaya ilerledim Baranda telefomun sesini duymuş mutfak kapısından kim o bakışları atıyodu dudaklarımı bilmem dercesine büzüp tanımadığım numarayı açtım.

İlk bi kaç saniye ses gelmesede sonradan konuşmuştu

"Kızım"

Bi an nefesimin kesildiğini hissettim aklıma gelen şeyi kovup

"Kimsiniz" dedim.

"Ben senin Annenim"

Duyduğum şeyle bi an gözüm karardı elimi koltuğa yaslayıp ayakta durmaya çalıştım telefon elimden kayıp giderken Baran hızlıca gelmiş belimden tutarak destek olmuştu hala telefondan sesler geliyodu gözlerimi biraz açıp telefona baktım Baran hemen eğilmiş telefonu kapatmıştı.

Beni koltuğa oturtup önümde diz çöktü arkama yaslanıp idrak etmeye çalıştım Baran biraz beklesede hemen konuşmaya başlamıştı.

"Noldu bebeğim kimdi arayan"

Sakin olmaya çalışsada endişeliydi gözlerimi açıp dolu gözlerimle ona baktım gözlerimi görünce ayağa kalkmış beni kucağına alarak geri oturmuştu ellerimi boyununa sarıp huzur bulduğum yere sığındım.

Bunca sene sonra utanmadan bide arıyodu.

Bi elini karnıma diğerini sırtıma yerleştirmiş okşuyodu.

"21 yıl sonra neden geldi"

Baran dediğimi duyunca bütün bedeni gerilmişti sonra bişey demeyip bana daha sıkı sarmıştı.

"Karanı arayıp söyleyeyim gelsin"

Anında reddettim.

"Bu aralar cok yoğun akşam geldiğinde söyleriz"

Baran içine sinmesede oda bildiği için sessiz kalmıştı derin bi nefes alıp gözlerimi kapattım kısa sürelide olsa huzurlu bi uykuya daldım.
______________________________

Uyandığımda Koltukta uyuyodum göğsümde baskı hissedince aşağıya baktım Baran kafasını göğsüme koymuş uyuyodu.

Hava daha kararmamıştı ama güneş gitmişti.

Kapının bi anda alacaklı bi çalmasıyla yerimde sıçradım Baran hızlıca ayağa dikilmiş önce bana bakmış sonrada söverek kapıya bakmıştı.

Meraklanıp yavaş bi şeklide ayaklandım ve kapıya ilerledim Baranda uykulu gözlerle arkamdan geliyodu.

Kapıyı açınca karşımda duran kadına baktım.

Çatık kaşlarımla kadına bakarken Baran arkamdan gelmiş kapıdaki benim tıpatıp aynım olan kadına bakmıştı gözleri şaşkınlıkla açılmış sonra düzelip çatılı kaşlarıyla kadına bakmıştı.

Yeniden kadına döndüğümde karnıma baktığını gördüm bi kaç adım geri çekilip Baranın biraz arkasına geçtim Baranda azıcık önüme geçip karnımı ve beni yarı yarıya sakladı.

"Kime bakmıştınız"

Sert bi sesle sorduğu soruyla kadın irkilip Barana dönmüştü.

"B-ben mahperiye bakmıştım"

"Neyi olarak"

"Annesiyim"

İçime çöken sıkıntıyla nefes almaya çalıştım biraz gözlerimi yukarı kaldırınca Karanla göz göze gelmiştim nefesimi tutup onun gözlerine baka kaldım.

Herşeyi duymuştu bunu yüzündeki ifadeden anlayaniliyodum bi anda karnıma giren ağrıyla acıyla inleyip elimi karnıma koyup eğildim düşmemek için Baranın koluna tutundum Baran hızlıca arkasını dönmüş beni tutmuştu kadın gelmeye çalışınca Karan hızlıca yaklaşmış kadını geri çekerek uzaklaştırmıştı.

Yeniden giren krampla ağlamaya başladım iyice yere çökerken Karan kadını hiç umursamadan kapıyı kapatmış gelip beni kucağına almıştı.

Hızlıca koltuğa ilerleyip beni yaptırmıştı yastığı sıkıp kasılı bedenimi gevşetme ya çalıştım derin nefesler alırken Baran Saçlarımı okşuyodu.

Geçince rahat bi nefes alıp gözlerimi araladım Karanla göz göze gelince sinirli gözlerine baktım bi anda bağırınca yerimde sıçradım.

"BENİM NİYE HER ŞEYDEN EN SON HABERİM OLUYO YA BİŞEY OLSAYDI SANA"

Geriye çekilip korku dolu gözlerle ona baktım hiç böyle sesini yükseltmemişti daha önce.

Baran bana bakmış korktuğumu görünce Karana dönmüştü.

"Mahperiyi korkutuyosun bağırıp durma"

Karan gözlerini bana çevirmiş gerçekten korktuğumu görünce derin bi nefes alarak hızla üst kata çıkmıştı.

Barana dönüp

"Böyle kızcağnı bilseydim söylerdim Baran"

Dolan gözlerimle ona bakarken derin bi nefes alıp bana sarılmıştı o kadının gelme şokunu bile atlatamışken bi anda üstüme gelmişti.

Dolan gözlerimi kırpıştırıp Barandan ayrıldım elinden tutup yukarıya sürükledim kapının önüne gelince arkasına geçtim Baran bana bakış atıp kapıyı çalmıştı.

Karan kapıyı açınca hemen kenara kaçmış

"Benim yemek hazırlamam gerek anlaşın siz"

Gözlenimi büyütüp ona baktım o hiç bana bakmadan kaç adımlarla gözden kaybolmuştu gözlerimi önüme çevirip altan altan Karana baktım.

Gözlerime bakıp derin bi nefes almıştı.

"Özür dilerim"

"Özür dilerim"

İkimizde aynı anda konuşunca kafamı tamamen kaldırıp ona baktım.

Gözlerim dolunca kollarımı uzattım isteğimi geri çevirmeyip gemi kucağına aldı boynuna sarılıp ağlamaya başladım.

Karan içeri girerek yatağa oturmuştu.

O kadına ağlamıyodum Karan bana bağırdığı için ağlıyodum.

Geri çekilip dudaklarını büzerek ona baktım,

"Bana bağırdın"

Çocuk gibi söylenmemle oda dudağını büzmüştü evet dudağını büzdü koca adamda bu hale geldi ya.

"Özür dilerim bebeğim bağırmak istemedim size bişey olucak diye çok korktum sadece"

Hıhlayıp kucağından kalktım kapıya yürüdüm o şaşkın şaşkın bana bakarken bidaha hıhlayıp başımı çevirip odadan çıktım küsmüştüm.
_______________________________

Evet askolar bittiii

Öptüm sizi😘

Bayyy😘😘