CEVHER

BÖLÜM 13

Herkese iyi okumalar🧚‍♀️

~~~~~~~}

  Sarılmamız Gülay hanımın sesini duymamızla
son buldu.Ön kapıyı açıp oğluna seslenmişti
hemen.

"Oğlum ne bu böyle herkesin içinde ayıp!" Baran bedenini bedenimden ayırdıktan sonra kaşlarını çatıp annesine döndü.

Ama ben hep böyle kalalım istemiştim:(

"Karım değil mi anne?İster öperim ister severim kime ne!"Annesi bu laftan sonra ses çıkarmadan açtığı kapıyı kapattı.

  Baran tekrar bana dönüp gözleriyle arabaya binmemi işaret etti.Arabaya binmeden önce
Zülal'in olduğu tarafa baktığımda bana öldüresiye bakışlar attığını gördüm.Kocaman gülümseyerek arabaya bindim.

Arabada kimse çıt çıkarmadı.Eve gitmek için sabırsızlanıyordum.Ne konuştular öğrenmem lazımdı.

Eve vardığımızda yavaşça arabadan inip Hilal'in koluna girdim.Ben yavaşça yürürken Baran arkamdan seslendi.

"Cevher bekle!"Hilal ile durup yanımıza gelmesini bekledik.

"Hilal sen gidebilirsin."

"Yardım ediyordum abi."

"Ben hallederim sen çık."Hilal yanımızdan uzaklaştığında Baran dibime kadar geldi.Ve bir
anda eğilip beni kucağına aldı.Havalandığımda düşme korkusuyla boynuna doladım kollarımı.
İşte bunu hiç beklememiştim.

Hep yapsaydı ya böyle hareketler.Ben hiç hayır demezdim.

"Ay Baran ne yapıyorsun!İndir beni."ben yalandan
naz yaparken o beni hiç dinlemeden konağa giriş yaptı.

"Beklediğimden ağırsın sanki."duyduklarımla kaşlarımı çatıp yüzümüzü aynı hizaya getirdim.

"Ağır mıyım?Taşıyamıyorum seni güçsüzüm demiyorsun da ağırsın diyorsun."

Amacım biraz itişmekti aslında.Yoksa beyimin maşaAllahı vardı.

Kaşları alayla havaya kalktı.Bu sırada merdivenleri çıkmaya başlamıştı.

"Senin dilin çok uzun.Yakında bir hal çaresine bakacam o dilinin.Sadece bekliyorum."

"Tahminen ne zaman hal çaresine bakarsın?"sırıtarak yüzümü inceledi.

"Sabrımı zorlama bence."ben de kocaman gülümseyerek baktım yüzüne.

"E zorluyorum.Ne yapacaksın?"merdivenleri
çıkmayı bitirdiğinde birden eğildi.Düşeceğimizi sanıp boynuna daha çok sarıldım.Hemen doğrulduğunda kahkaha atmaya başladı.

"Ayy düşürecektin bizi!"hala kahkaha atmaya devam ediyordu.

Ne de güzel gülüyordu?Baktıkça bakasım geliyordu.

"Ya gülmesene!"gülmeyi bırakıp odamıza girdi.

"Yüz ifadeni görmeliydin.Pek tatlıydın."

"Ben hep tatlıyım."beni yavaşça yere indirdi.

"Öylesin."

Ay şu an birbirimize yürüyor muyduk?Koşuyor da olabiliriz.

Bu iltifatıyla biraz utanıp başımı yere eğdim.