16.Bölum

218 49 22
                                    

Herkese tekrardan merhaba nasilsiniz iyi misiniz ?

Uzun zman oldu sizler ile tekrardan görüşmeyeli. Umarım iyi ve güzel günler geciriyorsunuzdur .

Herkese iyi okumalar <3

**************************************

Boran anlatikca gerçekler kafama vura vura ben buyum diyordu .

Derin nefes alamaya çalışıyordum. Hayır ben nefes falan alamıyorum.

Ruhumun ölümüne şahit oluyorsunuz.

Benim ruhum öldü. Güvenim, sevgim,hayatim ,gerçeğim bir yalandan ibaretmiş.

Nefes alamadığımı hissediyorum. Gozlerim kararmaya başladı. Yutkunamıyorum.  nefes alamıyorum ..

                    *******

Kulağıma gelen sinirli ve endişeli boranin sesinden başka tanımadığım insanlar in sesi de vardı.

Gözlerimi araladigimda beyaz bir tavan ile göz göze geldim .Başımı ağır ağır çevirip etrafa baktım.

Burası hastaneyidi. Ne olmustu bana kolumdaki serum çıkarıp ayağa kalktım kapıya yöneldim.

Kapının önünde Boran doktorlar ile koşuyordu.Buna konuşmak denilirse .Daha çok bağırıyordu. 

Boran "Sadece tansiyonu düşmüş e neden benim karım hala uyanmadı ha" dedi . Öfkeli bir sesle gözlerinden alev fışkırıyordu.

Doktor mahcup bir şekilde "Boran bey serum taktik .Birazdan kendine gelir " diyordu.

Doktorun bu soyledikleri pek borani ikna etmemişti. Bir ileri bir geri gidip doktora bağırıyordu.

Başını çevirip odanın kapısı bakınca beni gördü. Derin bir iç çekti. Yanıma gelip birden bana sarıldı.

Ne yapacağımı bilmiyorum. Sasirarak öylece bakiyordum .Benden kendisini çekince yüzüne baktım. Dudaklarında tek bir söz çıktı.

"İyi misin ?"dedi .

Bunun cevabını bende merak ediyordum.Ben iyi miyim ?kötü muyum?Endişeli miyim?.

Bu soruların cevabını merak ediyorum. Bu olanlarına bana verdiği hissizlik acının bana verdiği alışkanlığı. Bu olanlarına bana verdiği duyguları bende merak ediyorum

Hissizlik böyle bir şey miydi .Yada çokça duygu karmaşası yüzünden karar verilmeyen duygulara mu?hissizlik denirdi .

Öylece ona baktım. Gözlerine açık ela tonlarına öylece baktım.

Bu açık ela gözler bana bugün gerçekleri anlatmıştı. Bana kim olduğumu söyledi. İlk defa biri beni karşısına alıp her şeyi dost doğru anlatı.

Cevap vermediğim görünce daha da endişelendi.  Bir delilik yapmasın diye hemen başımı evt anlamda sağladım.

"Neden serumu çıkardın. Sen niye ayağa kalktın ." Dedi .

Kolumdan tutup içeriye doğru götürdü. Hemen hemşire gelip tekrar serumu koluma bağladı .

Boran o kadar enduseliydi ki ne yapacağını bilmiyordu .Bu hali komikti .

Sanki ağır bir ameliyat geçirmişim gibi davranıyordu .

Öylece serumu bitmesini beklerken ne Boran ne ben tek kelime etmemiştik.

Boran kendini suçluyordu. Bunu biliyordum. Beni anlatiklari ne kadar etkilendiğini ve benim hastanelik olmamı sadece kendisini sucluyordu .

Oysaki ne onun ne benim bir suçumuz yoktu .Daha küçücüken kaderimiz beli olmuştu .

Kara AşkWhere stories live. Discover now