Κατι απροσμενο!

~Part 22~

Μετά από λίγο σταμάτησαν το φιλί τους κ εκείνη σηκώθηκε από τα πόδια του και έκανε να κάτσει δίπλα του, αλλά δεν την άφησε.
Την τράβηξε ώστε να είναι ακόμα στο πόδια του...

Α: Άσε με
Θ: Γιατί;
Α: Θέλω να φύγω
Θ: Το μετάνιωσες;
Α: Θανάση..
Θ: Απάντησε μου, το μετάνιωσες;
Α: Και αν το μετάνιωσα τι;
Θ: Άρα το μετάνιωσες! Καταλαβα...

_Τότε την σήκωσε από τα πόδια του και την άφησε δίπλα του κ απομακρύνθηκε από κοντά της απογοητευμένος.
Εκείνη τον κοίταζε μη ξέροντας τι να πει!
Παρακολουθούσε που απομακρυνόταν απογοητευμένος και ένιωσε άσχημα που δε του είπε πως δε είχε μετανιώσει για τίποτα...

Α: Που πας;
Θ: Σε νοιάζει;
Α: Ναι
Θ: Τι σε νοιάζει ρε Αλκυόνη; Πες μου! Τι σε νοιάζει; Ήθελες να σε αφήσω και το έκανα τι άλλο θες;;
Α: Να μιλήσουμε...
Θ: Να πούμε τι; Ότι το μετάνιωσες; Ότι θέλεις να σε πάω σπίτι; Ότι νιώθεις άσχημα;; Τι;; Όλα αυτά μαζί;; Άστο καλύτερα!

_Τον είδε που άρχισε να νευριάζει και επέλεξε να τον αφήσει να ξεσπάσει.
Είδε όμως ότι δεν ήταν απλά νεύρα αλλά απογοήτευση
Προσπαθησε να μη πει κάτι αλλά μάταια... Βλέποντας τον να φεύγει του φώναξε...

Α: Πως γίνεται γαμωτο να πιστεύεις ότι το μετάνιωσα; Πώς γίνεται να μετανιώσει κάποια όταν τη φιλάς όπως με φίλησες πριν λίγο;; Πως γίνεται να μετανιώσω όταν αυτό ήταν το καλύτερο φιλί που μου έχουν δώσει;; Εε;; (Στο άκουσμα της τελευταίας πρότασης εκείνος σταμάτησε).
Βασικά ξέρεις κάτι;; Άστο ξέχνα το! Πίστευε ότι το μετάνιωσα, αν αυτό θέλεις!(είπε και γύρισε να φύγει, όμως την προλαβε). Άσε με ρε
Θ: ΌΧΙ. Ακουσε με!! Δε θα το ξεχάσω αυτο... Και ξέρεις γιατί; Απαντά μου. Ξέρεις γιατί;
Α: Γιατί;
Θ: Γιατί αυτό το φιλί ήταν δικό μου! Γιατί και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να μη σου άρεσε ή ακόμα κ να το μετάνιωσες τρελενομαι!!! Δεν είμαι τόσο μαλακας γαμωτο! Έχω καταστρέψει τη ζωή μου για χάρη σου!
Α: Τι...τι...εν... εννοείς;
Θ: Δεν ήμουν έτσι κ το ξέρεις! Για χάρη σου κάνω ότι κάνω!
Α: Εξαιτίας μου έφυγες από το Πειραιά;
Θ: Ναι
Α: Γιατί;
Θ: Γιατί δεν άντεχα να σε έχει άλλος, δεν άντεχα να βλέπω να σε φιλάει άλλος, να σε αγκαλιάζει άλλος. Δεν άντεχα καν να με μισείς κ να αγαπάς άλλον! Εγώ ήθελα εσένα κ εσύ κάποιον άλλον, οπότε έφυγα γιατί αν έμενα θα κατέστρεφα την ευτυχία σου!
Α: Ας έμενες τότε!
Θ: Τι;
Α: Ας είχες τ'αρχιδια να καταστρέψεις την "ευτυχία" μου! Αλλά δε τα είχες! Έπρεπε να περάσει τόσος καιρός, να αρχίσω να είμαι "καλά", να αποδέχομαι το γεγονός ότι δε βγαίνει πουθενά, να προσπαθήσουν να με"βιάσουν" για να έρθεις να μου τα πεις αυτά!?
Θ: Δεν...δεν ήθελα να σε πληγώσω! Δεν ήθελα...
Α: Είχες την ευκαιρία σου και με δούλευες
Θ: Λάθος μου! Δε ήξερα τι να κάνω!
Α: Έπαιζες μαζί μου!!
Θ: Ποτέ δε θα έπαιζα μαζί σου
Α: Ναι καλά...
Θ: Γιατί δε με πιστεύεις γαμώτο;; Γιατί δε βλέπεις ότι έχω αλλάξει για σένα;; Γιατί δε μπορείς να καταλάβεις πόσο ερωτευμένος είμαι με τη πάρτη σου;;