Chapter 25

118 8 0
                                    


Sinundan ko sila pababa and I can't prevent myself from admiring his place. It was so spacious, there's a lot of paintings and expensive things.

Even though that I already have a company, I can't still afford to have this kind of mansion. Hindi ko tuloy lubos maisip kung papano ito nagawa at  sino ang nag design nito. That would be an excellent engineer and Architect.

"Where's Hailern? I knew that you know where she was" tanong ni Dace na walang mababakas na kahit anong emosyon sa mata.

"I don't know , stop asking me that already! Nakailang tanong ka na" May bahid ng iritasyon na sagot naman ni Zace.

"You're my twin, alam ko kung ano ang takbo ng utak mo! Where is she?" Tanong ulit ni Dace na ikinatigil ni Zace sa paglalakad kaya naman ay napatigil rin ako.

"Alam mo naman pala kung ano ang nasa utak ko , then why are you still asking?!" Tanong niya.

Ang cute nila para silang batang nag aaway dahil sa isang laruan.

"Just tell me! "Wika rin ni Dace na nagpabago ng timpla ng atmosphere.

He was scary .

"I don't know! Bakit mo ba saakin tinatanong ?! Ikaw ang huling kasama!" Wika ni Zace at tuloy tuloy na naglakad pababa.

"This bastard really pissing me off!" Inis na bulong ni Dace. Napatingin naman siya sa akin. He raced his right brows while his masungit aura was on.

"Oh? Eavesdropping?" Masungit niyang tanong at bumaba na rin. Patungo siguro sila sa kitchen.

"Hey! Kuya! Why did you eat that! That's not for you!" Bulyaw ni Zace. Parang nawala ang malamig at masungit na si Zace sa mga senaryong ito parang bumalik siya sa pagiging college students.

But I can't change the fact that he will never be that Zace before.

"What are you looking at? Dig in" wika niya pa na automatiko kong ikinaupo sa upuan.

I wait for him to serve like he used to be before but I waited for nothing he start eating without looking at me.

Napangiti na lang ako ng mapait at nagsimula ng mag serve sa sarili. I eat even though that I feel so full.

Nang matapos ay hindi niya ako pinahugas siya ang naghugas ng pinagkainan namin.

Dace in the other hand was ready to leave kaya naman tinanong ko siya. Baka kasi ay papunta sa bahay, sasabay na lang ako.

I don't have my bag with me. Naiwan siguro sa bar buti na lang ay nasa akin ang phone ko, there's lot of important documents here.

"Ahhm Dace? Are you going to our house? Pwedeng pasabay?" Tanong ko saglit niya akong tiningnan at tumalikod. I saw his sign na para bang sumama na ako Sakanya. I didn't hesitate though baka masyado na akong nakakaabala kay Zace.

"Zace? Ano, Sabay na ako kay Dace papunt-" hindi pa ako tapos magsalita ng magsalita na siya.

"No, you're coming with me ihahatid kita" wika niya at nagpunas ng kamay gamit ang towel na nakasabit sa handle ng ref.

"Ah hindi na baka May gagawi-"

"No, wala akong gagawin Ako ang maghahatid" Mariin niyang wika at lalampasan na sana ako ng magsalita ulit ako na ikinatigil niya.

"Wag na si Dace na-"

"AKO ANG MAGHAHATID" wika niya ay kinuha ang phone at mayroong tinawagan.

"Ako ang maghahatid" wika niya, Kasabay ng pagbaba ng phone niya ang pagharurot ng kotse ni Dace.

What's his deal? Really? Pala desisyon!

"KUYA ALIS NA AKO! I HAVE SOMETHING URGENT TO DO" wika ko at nagmamadaling bumaba. They are in the kitchen eating. Kasama nanaman niya ang mga kaibigan niya and of course Zace was included.

"Eat before you leave" wika ni kuya , even though that I can't see him . I can feel the strictness in his voice.

"Pag-uwi ko na lang kuya! " Wika ko.  At agad na kinuha ang susi ng kotse sa Compartment.

Mayroon pa siyang sinabi ngunit hindi ko na pinakinggan. I'm late.

Nang makapasok ako sa kotse agad ko itong pinaharurot. I drive fast. Late na ako baka atrasan ako ng engineer na nakuha ko. I'm planning to have my company here. Ang naiwan ko na lang sa ibang bansa ang gagawin kong branch. Well i've decided that I'm going to live here for good. Mas maganda parin pala sa Pilipinas.

Hour passed , Gladly I came , but still I'm late!
Kinakabahang nagtungo ako sa site. Malawak at puro gamit sa baba ang makikita. Maliit na resthouse sa gilid kung saan naroon ang kakausapin ko.

Baka ay inip na inip na iyon o di kaya ay umalis na dahil sa tagal ko. He is the best engineer in the field so far. Yun ang sabi ni Mommy, she's the one who recommend him to me. I never see him in person ang tanging alam ko lang ay Lalaki siya.

Pumasok ako sa kubo . I was shock when I saw the person inside. Agad na naging O ang bibig ko ng makita ko ang lalaking prenteng nakaupo habang nakatuon ang atensyon sa kanyang laptop.

"Oh, glad you came" wika niya ngunit hindi nakangiti. Kinabahan ako at umupo sa harapan niya.

"I'm so sorry for being late traffic po kasi" wika ko he look at me as he chuckle a little. Does he knew that I'm lying? Napalunok ako ngumiti ng pilit. I'm nervous!

"Oh okay, Engineer Matthew Ace Montemayor" wika niya at nagahad ng kamay saakin. I accepted his hands as I introduce myself to him.

"Charriza Xien Zuason sir " wika ko,ngumiti siya at tumingin sa kanyang laptop no it was actually an iPad.

His the father of the Montemayor twins! Kaya naman pala sobra ang gwapo ng dalawa dahil May pinamanahan naman pala.

I think na sa 40's na siya but the feature didn't get old. His still handsome and gorgeous!

"So, The architect is going to be late since she's not here I am the one who will discuss the plan." Wika niya tumango naman ako at nagpatuloy na siya.

"Our plan are all connected to what design or outcome you want. " Wika niya at pinakita sa akin ang mga designs. I was impressed it's beautiful halos hindi ko na maintindihan ang pagpapaliwanag niya dahil masyado akong naging focus sa design

The logo was stunning, the structure was so good. Para akong nakatingin sa isang bagay na hindi nag e exist sa mundo. Are they really a human? Their brains was insane.

"And it will cost a hundred million Miss. Zuason"wika niya napatango naman ako. Does my saving is enough ? If its for materials only parang kukulangin ako.

Ayoko namang humingi sa parents ko ng pera for this, it's my company .

"Don't worry, we are not seeking for the labor. Kahit kailan ay pwede mo kaming bayadan if you want kahit wag na" wika nito at ngumiti.

Tama ba ang narinig ko? Hindi sila magpapabayad? Magpapautang sila?

"Po? Are you sure po? I mean this is your work right? I should pay for your job sir" wika ko. Nakakahiya

"No, matagal na kaming hindi tumatanggap ng client it just that my son was so stubborn and made us your Engineer but don't worry hindi kami na pilit slight lang" wika nito at tumawa.

"Anak po? Sino po sa dalawa?" Tanong ko.

"Zace , Si Zace ang pumilit but we decided to accept it since minsan lang mag favor, we are going our best for this project miss Zuason Nice meeting you! And see you!" Wika nito at tumayo at ganon rin ako.

"I have to go, my wife will really kill me" wika kiya at nagpaalam. Tumango ay ngumiti naman ako sakanya.

I'm still speechless. How did he know?

Zace? Why are you doing this?

PHIANNEKIES °

IM YOURS MR. PRESIDENT (SERIES 1) Where stories live. Discover now