IM YOURS MR. PRESIDENT (SERIES 1)

Chapter 51

"MOM! Wake up! " a sweet child voice filled my ears. Agad akon napabangon ng maalala na narito si Zace.

"Mommy bakit mo ako tinulugan? I'm still talking about my idol pa e" wika ng bata. Ha? Agad kong tiningnan ang orasan ng aking phone.

It was 4:00 pm In the afternoon nakatulog ako ng 10 minutes? Ibig sabihin ay panaginip lang ang lahat? Wala si Zace rito? Hindi niya kukunin ang anak ko saakin? Narito pa rin kami sa labas. Why does it feels so real?

"Mom gusto ko ng Cake, my tummy is crawling" wika ng anak ko. Napangiti naman ako s aka cute-tan niya.

"Okay, let's go inside and eat " wika ko at bubuhatin na sana siya when refused.

"Mom ,I'm a grown up man ayoko po magpabuhat " he said while pouting natawa naman ako rito. Kahit kailan talaga napaka kulit ng batang to.

Pumasok kami sa loob, agad naman siyang umupo sa dining area. Kinakabahan ako dahil baka magyari ang panaginip ko. I prepared our mirienda so fast. Halos makalimutan kong maglagay ng kutsara sa gilid ng mga platito.

Kinakabahan na lumabas ako. Agad akong nakahinga ng maluwag ng Makita ang anak kong hawak ang sang Science book. He immediately smiled at me and drop his book on the center table, His smiles remind me of someone.

Nilagay ko naman ang cake sa harapan niya. Napangiti naman ako kung gaano ka gwapo ang anak ko.

My phone rang, agad ko naman sinagot ang tawag na galing kay kuya.

"Yes kuya?" agad kong bungad.

"Charriza you need to go back in here" wika ni Kuya na may basag na boses. My heart skipped, kinakabahan ako , I felt something bad happened.

" w-why? Is something happened kuya?" kinakabahan kong wika. I looked at my son who was eating peacefully.

" Dad, his on the hospital" wika ni Kuya. Agad na napatayo ako sa gulat, My tears automatically fell. What happened? He's healthy. Kahapon lang ay kausap ko siya and what happened?

" Heart attack, he barely survive Cha, Please go home we need you here" he said. Tumango ako na akala mo'y nakikita niya ako.

"Yes kuya I'll be there" wika ko. He bid his goodbye as he ended the call.

Napatingin ako sa anak ko. Am I ready right? I can't afford to to be not there especially my father is not in a good condition.

Lumingon ako sa anak ko.

"Baby? Listen to mommy" wika ko. Agad naman siyang lumingon sa akin.

"We're going to lola and lolo tomorrow is it okay?" Tanong ko. Tumango naman ito agad at ngumiti.

"Yayyyyy I got to see my idol too his in Philippines right?" Agad naman akong napalunok at kinabahan.

Hindi naman siguro kami magkikita diba? Hindi naman niya kukunin si Yuno saakin diba?

"Y-yeah" tanging na isagot ko sakanya.

"But mom why are you crying? Are you not happy?" Tanong niya napangiti naman ako at pinisil ang pisngi niya.

"Of course I am happy , this is what you called tears of joy baby" wika ko. Ngumiti naman siya ulit at niyakap ako.

Nagulat naman ako sa biglang paglalambing nito.

"Mom, someone bullied me at school" wika niya. Agad naman akong na alarma. Of course! His on 4th grade in his only 5 years old!

"I don't have a daddy" wika niya , yun pa lang ang sinasabi niya kinabahan na ako at alam ko na ang nangyari.