•BASKIN BİR OMEGA• [Dkbk?]

•21.1•

"Kirishima-kun!! Hoşgeldiniz!"

"Hoşbulduk Midoriya!! Bakugou nerede?"

Sonunda öğrenciler stajlarından dönmüştü sabaha karşı. Hepsi yorgun olsalar da, gülümsemeyi unutmuyorlardı.

"Uhm, Kacchan biraz yorgun da."

Yeşilli alfa yalan söylemekte usta olmuştu artık. Gerçi bu yalanlar da beyaz yalan olmaktan çıkmıştı, çığ gibi büyüyordu.

"Oh? Nasıl yorulur ki?! Bizim gibi staja gitmedi ki?"

"Bilmiyorum Kaminari-kun.."

Yine de tabiki o hala "Izuku" olduğu için, söylediği yalanlardan pişmanlık duyuyor, içi içini yiyordu.

Herkes harap olmuştu, sınıf başkanı dört göz İida bile yorgunluktan bitap düşmüştü.

"Of be..her yerim ağrıyor.."

"Siz dinlenin, ben yemeği hazırlarım arkadaşlar!"

Ve Izuku yine o şekilde gülümsedi. İnsanın içine bir sıcaklık getiren, hücrelerine kadar eşsiz bir şekilde titreten, her baktığınızda daha da umutla dolduğunuz o gülümseme..

Bütün sınıf gülümseyerek cevap verdi:

"Teşekkürler Midoriya-kun!! Sen olmasan biz napardık.."

Aptal alfa bu şekilde hemen etrafı toparlamaya başladı, arkadaşları için elinden gelen her görevi yapacaktı. Katsuki ise uyuyordu, onu uyandırmaya kıyamamıştı.

Izuku-

Kacchan'a karamelli dondurma almalıyım. Tabi benimle konuşursa..

O ne isterse yapacağım bugün. İlk olarak ona kahve hazırlayabilirim!

Mutfağa geçerek kahve makinesini çalıştırdım, Uraraka'ya ve Momo-san' a papatya çayı yapmam da gerekiyordu.

Kacchan'ı çok seviyorum. Mutfakta bile bunu düşünüyordum, düşünmeyi durduramıyordum bile.

Onunla bir şansım yok sanıyordum, o da bir alfaydı sözde, ve alfa-alfa ilişkisini kabul eder miydi emin değildim. Fakat onun evine gidip tatsız bir yolla omega olduğunu öğrenince, yaşadığım şaşkınlık korkuya dönüşmüştü. Alfaların omegalarını manipüle ettiği şekilde, feromon kullanarak onu elde etmek istemiyordum. Kacchan çok farklıydı diğer omegalardan, belki de en çok bu hoşuma gidiyordu.

Ona açılmaktan korkuyordum, gerçi reddetse de peşini bırakmazdım ya. O benim olacaktı. İstediğim yoldan onu elde etmeliydim.

Gülümsedim, şuan ciddi bir ilişkimiz vardı. Bütün kaygılarım uzaklaşıyordu onun yanındayken. Beni sevdiğini biliyordum. Bana haketmediğim kadar değer veriyordu.

Papatya çaylarını kızlara teslim ettikten sonra, kahvenin fokurdamasını izleyerek içten içe tekrar ve tekrar gülümsedim. Nerede ve ne halde olduğum önemli değildi, Kacchan'ın yanında olduğum sürece yüzümde her zaman bir gülümseme vardı.

Ne kadar seviyorum onu..Kelimeler yetmez betimlemeye, onun gözlerinin içindeki sıcaklığı hissetmenin verdiği hafif titremeyi kelimelere dökmeye dilim varır mı, bilemiyorum..