Kan davası (bxb)

11. Bölüm

-----

Gözlerimi açtım. Sabah olmuştu. Yavaşça kalktım boynum tutulmuştu. Yatağa baktım ama kimse yoktu. Ayağa kalktım ve odadan çıktım. Merdivenlerden aşağı baktım ama kimse yoktu. Yine yalnız kalmak istemiyordum. O yüzden hızla dışarı koştum.
Dışarıdaydı yanına doğru yürüdüm. Kafasını kaldırdı ve bana baktı. Kafasını çevirdi.

Yanına oturdum. Markete gitmem gerekiyordu.

"Beni götürür müsün?"

Ayağa kalktı.

"Yürü"

Ayağa kalktım ve peşinden gittim. Yolda durdu ve bana 5 tane anahtar uzattı.

"Hangisi"

"Bunlar ne?"

Anlamamıştım ama beni seçmeye zorlayınca ortadaki seçtim.

"Güzel seçim"

Bana bekle dedi ve gitti bir süre sonra önüme siyah bir arabayla geldi.

"Lan onlar araba anahtarı mıydı zengin köpek"

"Hadi bin"

Arabaya bindim ve arabanın içini inceledim.
Camdan dışarı baktım. Buraları ilk kez görüyordum. Evi çok ıssız bir yerde değildi ama şehir merkezine biraz uzaktı. Evet bunu sormuştum ama cevap vermemişti. İnatçı adam. Eğlenmeyi de bilmiyor zaten.

"Konuşsana sıkıldım"

Gerçekten sıkılmıştım.

"Ne konuşmamı istiyorsun Eren bey"

"Bana Eren bey deme sinirlerimi bozuyorsun"

"Allah Allah, sinirlerin mi bozuluyor Eren bey"

Konuşmadım.
Çünkü ben onu sinir etmeye çalışırken o beni sinir ediyordu.

Marketin önüne gelmiştik. Arabadan indim. Tam kapıyı kapatacakken konuştu.

"İstersen çıkışta ararsın"

Bana bir kart uzattı ve numarası yazıyordu.

"Lan ben bunu napayım"

"Ben az sonra gelirim"

"Gelme"

Bir şey demedi ve kapıyı çekip gitti. Öküz.

Markete girdiğimde herkes beni bekliyordu koşarak yanıma geldiler. Bana sorular sormaya başladılar ama hiçbirini cevaplamak istemiyordum.

"Kanka o kim"

"Bahsetmiştim sana birisi işte ya"

Ceketimi çıkardım ve arkadaşıma asması için verdim.

"Sen parfüm kullanır mıydın vay"

"Benim değil"

Bir şey demedi. Kasaya geçtim. Burda çalışmaktan bıkmıştım. Evet, kendimi geçindirmek için burada çalışmam gerekiyordu. Ama gerçekten sıkılmıştım. Başka bir yer bulmam gerekiyordu.
Yarım saat sonra saat 6 olmuştu kalktım gitmek için hazırlanıyordum. O sırada son bir müşteri geldi. Bakmamıştım. Arkadaşıma gideceğimi söyleyip çıkacakken birisinin beni çağırdığını duydum.

"Eren bey nereye"

  Tabii anlamaz miyim. Eren bey kelimesini kullanan tek kişi oydu. Sinir bozucu.
Durdum ve arkama baktım. Bana doğru geliyordu. Arkadaşım garip bir şekilde bana bakıyordu.

Polat önümde durdu.

"Neden aramadın"

"Sanane"

Onun ceketi bendeydi ve gördü.

"Yine çalmışsın ceketimi"

"Çalmadım"

"Eğer çok beğendiysen senin olabilir"

"Ne beğenmesi bı git"

Ceketi eline tutusturdum ve hızlıca dışarı çıktım. Yürümeye başladım. Adımlarımı hızlandırdım ama peşimden geldiğini anlayabiliyordum.
Gerçekten sinirlendim.

"Ya ne geliyorsun rahat bırak beni."

Biraz bağırmıştım. Çünkü dayanamamıştım. Geri döndüğünü hissettim. Bir şey yapmadım ve eve gittim...