Yatağımda uzanmış boş boş tavana bakıyordum. Sürekli az önce olanlar aklıma geliyor ve kendi kendime gülüyorum. Kafayı yedim.
Sürekli telefonuma mesaj gelmiş mi diye bakıyordum. Ve bu sefer gelmişti.
Polat: Bunu bir ara tekrar yapalım.
Gülümsedim.
Siz: Müsait misin?
Polat: Sana her zaman müsaitim
Siz: Akşama sendeyim.
Polat: Tamam bebeğim
Siz: Düzgün konuş lan
Polat: Tamam
Telefonu kapattım. Karnım aç olduğu için mutfağa girdim. Kendime yiyecek hazırladım. Oturup yemeye başladım.
Acaba kararım doğru muydu? Beni ilk başta öldürmek isteyen bir adamla. Ama beni gerçekten seviyorsa.
Bunu akşam göreceğiz.
Yapmam gereken şey akşamı beklemek...
Akşam saat 5
Motorumun üstünde Polat'tan mesaj gelmesini bekliyordum. Ona hazır mısın diye mesaj atmıştım ama hâlâ bakmamıştı. Evet mesajı 10 dk önce atmama rağmen yinede bir şeyler olabileceğinden şüpheleniyorum.
5 dakika geçti ama cevap yok. 10 dakika geçti yine cevap yok. Kesinlikle bir şey olmuştu. O yüzden aklımda kalan adresle onun evine doğru gitmeye başladım. Yollar çok karmaşıktı ama büyük ihtimal doğru yere gidiyordum.
Bir süre sonra çok uzaktan da olsa onun evini görmüştüm. Ama evinin önünde bir kaç adam vardı. Hepsi toplanmıştı. Yavaşladım, kenara çektim ve olanları izlemeye başladım. Aslında çok bir şey olmuyor gibiydi. Bir süre sonra adamların arasında Polat'ı gördüm. Karşısındaki adamlarla gülerek konuşuyordu.
Bu yüzden mi mesajlarımı görmemişti.
Bir süre sonra telefonunu çıkardı ve baktı. Ama görüldü attı. İşte ben o zaman aklına gelmiştim. Bu hareketi beni sinir etti. O yüzden onun evinin önüne kadar gittim. Kapıdaki adamlar artık beni tanıdıklar için kolayca içeri girdim.
Kapı açılınca Polat kapıya doğru baktı ve beni gördü. Gülümsedim. O ise benim geleceğimi yeni hatırlamıştı galiba.
"Mesajlarıma neden bakılmıyor Polatcım"
Bütün gözler benim üzerime çevrilmişti.
Polat'a doğru yürüdüm ve durdum.
-Polat bu kim?
"Ee bir arkadaşım"
"Şimdi bir arkadaşın mı olduk? Öperk-"
+Hadi eve geçelim Polat.
Lafım kesilmişti.
Adamlar Polat gibi büyüktüler. Onlar eve girdi ve peşlerinden girdim. Ama sanki ben geldikten sonra hiç rahat değillerdi.
Salonda oturuyorduk. Herkes sıkılmış gibiydi.
-Polat sana geçen ayarladığımız kız sevgili yapmış.
"İyi"
Sana ayarladığımız mı? Nasıl yani. Benden önce sevgilisi mi vardı. Tabi vardır. Salak mısın sen Eren. Neyse.
Polat'a baktım. Oda bana bakıyordu. Göz göze geldik, başka yere baktım. Evi ilk kez görüyormuş gibi inceledim.
+Ee senin adın ne kimsin?
Sorunun bana sorulduğunu biliyordum. Ama duymamış gibi yaptım.
+Sen hey.
Konuşan adama baktım.
"Ben Eren... Bozkurt. 24 yaşındayım."
+Bu kadar mı?
"Daha ne bekliyorsun"
+Ne bileyim sevgilin falan?
"Bunların sizi ilgilendirdiğini sanmıyorum"
+Sakin ol Eren
Adam güldü.
Kalktım.
"Ben lavaboya gidiyorum"
Polat dahil kimseden çıt bile çıkmadı. Ayağa kalktım ve gittim.
Neden beni görmezden geliyorlardı. Polat'ın işi olmadığı için gelmiştim. Ama belli ki başka planları varmış.
Çıktım ve tekrar salona geldiğimde konuşuyorlardı. Sustular.
Çok sinirlerim bozulmuştu. Polat'ın yanına oturdum.
"Hadi konuşalım ben sıkıldım"
-Bende
-Kanka kanka bu kız nasıl.
"Yok ya gerek yok"
"Polat'ın sevgilisi benim"
Herkes şaşkın bir şekilde bana bakıyordu...
+Nasıl yani
Adam alaycı bir şekilde hem gülüyor hemde dediğim şeyi algılamaya çalışıyordu.
"Bildiğiniz Polat beni seviyor"
Polat'a baktılar. Polat sanki bir şeyler açıklamaya çalışıyormuş gibi davrandı ama bir sonra diyecek bir şey bulamadı.
"Evet Eren doğru söylüyor"
-Polat senden beklemezdim.
"Neden? Oda bir insan değil mi?"
-Ben Polat'a sordum.
"Ben istemezsem cevap veremez."
+Sende hanımcı olmuşsun be Polat.
Güldüler. En azından birisi kafa dengiydi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kan davası (bxb)
Teen Fiction"Nasıl bir adam böyle bir çocuk ruha sahip olabilir ki" "Sus ve sarıl, lütfen"
