Episode 1💞

278 10 0
                                    

၆ လပိုင်းဆိုတဲ့ ကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တဲ့ အချိန်မှာ မူလတန်း၊အလယ်တန်း၊အထက်တန်း နှင့် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူကျောင်းသားများ အားလုံးကိုယ့်ကျောင်းကိုယ် အသီးသီးသွားကြရပြီပေါ့။မန္တလေးမြို့ရဲ့ Soul Private တက္ကသိုလ် ကျောင်းတော်ကြီးတခုထဲမှာ......

ကျောင်းရဲ့ကန်တင်းထဲမှာ ထိုင်နေကြတဲ့ မိန်းကလေးတယောက်နဲ့ယောက်ျားလေးတယောက်...
ထိုနှစ်ယောက်တည်းမှ တယောက်ဟာ နှုတ်ခမ်းနီဆိုးနေပြီး

နောက်တယောက်ကတော့ အအေးသောက်ရင်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ကြီး ကြည့်နေသည်။အလှပြင်နေတဲ့ သူဟာ မိန်းကလေးလို့ထင်လိုက်ရင်မှားသွားလိမ့်မယ်...

"အမြတ်ရယ်~တော်ပါတော့။ငါမျက်စိတွေလည်းနောက်နေပြီ။"

"အမယ်လေး~ကိုယ့်ဘာကိုယ် အလှပြင်တာတောင် ဩဇာသီးလာရောင်းနေတယ်...ဒီမယ်...ဒေါ်လင်္ကာ...မိန်းကလေးဆိုတာ ဒီလိုပြင်ထားမှ တော်ကာကြတာ။"

"မယ်လေး...အတုမက ပြောရတယ်ရှိသေး...ငါတို့လို အစစ်မတွေ ပြောဖို့လည်း ချန်ပါဦး။"

"ဒေါ်လင်္ကာ!ရှင်ဆိုသည်မှာလေ ကျမကိုဆို ဝုန်းမယ်ဆိုတာကြီးပဲ!!"

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ရန်ဖြစ်သည် မမယ်သော ရန်ဖြစ်ခြင်း ဖြစ်နေတုန်း အဝေးကနေ ကောင်မလေးတွေရဲ့ အော်သံ တီးတိုးသံတွေကြားရသည်။

အမြတ်:"ခေါင်...လာပြီထင်တယ်။"

အလင်္ကာ:"ကောင်မတွေကလည်း ယွတာဟယ်..."

အမြတ်:"ဟုတ်ပါ့ဟယ်..."

သတိုးလာတာနဲ့ စပ်စလူးထနေတဲ့ မိန်းကလေး အုပ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး အလင်္ကာနဲ့အမြတ်နဲ့ပြောလိုက်သည်။ဟိုအကိုတော်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ မင်းသားများမှတ်နေလား မသိဘူး...

နေကာမျက်မှန်နဲ့ အဖြူရောင် T-shirt ကိုလက်ခေါက်တင်ထားကာ style pant အမဲနဲ့ ရှိုးအပြည့်ပေးကာ မိန်းကလေးတိုင်းကို ပြုံးတောင် ပြုံးပြနေလိုက်သေးသည်။သူ သူမတို့ဝိုင်းမှာထိုင်လိုက်မှ အသံတွေငြိမ်သွားသည်။

သူမငယ်ငယ်လေးတည်းက သတိုးကို ဒီလိုမိန်းကလေးတွေ ဝိုင်းကြည့်တာတို့ သတိုးက သူတို့ကို ပြန်အရေးလုပ်တာတို့ဆိုရင် သိပ်ကို စိတ်တိုပါသည်။

My heartbeat 💓 Where stories live. Discover now